Γιατί όλοι έχουν πάθει μανία με τον Drake;

Γιατί όλοι έχουν πάθει μανία με τον Drake; Facebook Twitter
Μπορεί να μην έχει το πολιτικό σθένος του Kendrick Lamar ή το χάρισμα του Kanye West, αλλά η ικανότητα του Drake να ελίσσεται τον έχει πάει απευθείας στην κορυφή.
1

Στο βίντεο του «God's Plan», του πρώτου κομματιού που κυκλοφόρησε για το νέο άλμπουμ του «Scorpion», o Drake κάνει μια βόλτα στο Μαϊάμι και μοιράζει λεφτά και δώρα στον ανύποπτο κόσμο που συναντάει μπροστά του.


Μουσικά το κομμάτι, αν και πιασάρικο, είναι μίνιμαλ όσο δεν πάει με δυο νότες και ένα βαρετό ρεφρέν της μιας γραμμής, όπως γράφει η Guardian. Παλιότερα είχε πει καλύτερα κομμάτια, σχολιάζουν.

Στο βίντεο εξακολουθεί να χορεύει με αυτόν τον ατσούμπαλο αλλά πασίγνωστο πια τρόπο που έγινε meme πριν από μερικά χρόνια όταν έσκασε το «Hotline Bling».

Τo «God's Plan» πλησιάζει τα 800 εκατομμύρια στο YouTube (από την άλλη το «Hotline Bling» έχει ξεπεράσει το φράγμα του δισεκατομμυρίου).

Όποια πλατφόρμα κι αν κοιτάξεις αυτή την στιγμή, βρίσκεις το όνομα του παντού στο νούμερο 1, με τα κομμάτια του απλά να εναλλάσσουν θέσεις στα τσαρτ.

Ο Drake με το «Scorpion» κατάφερε, επίσης, να σπάσει το ρεκόρ των 25 κομματιών στο Billboard Hot 100 την ίδια εβδομάδα (ένα ρεκόρ που ήταν δικό του, έτσι κι αλλιώς, από το περσινό mixtape του «More Life», με 22 κομμάτια). Την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του έκανε 1 δισεκατομμύριο streams παγκοσμίως.

Όποια πλατφόρμα κι αν κοιτάξεις αυτή την στιγμή, βρίσκεις το όνομα του παντού στο νούμερο 1, με τα κομμάτια του απλά να εναλλάσσουν θέσεις στα τσαρτ. Χάνεις λίγο τον μπούσουλα με τους αριθμούς από κάποια στιγμή και έπειτα. Δεν έχει ξανασυμβεί κάτι ανάλογο. Είναι λες και όλος ο πλανήτης είναι συντονισμένος στη μουσική του.

Η επιτυχία του είναι τόσο εξωφρενική που πλέον μόνο το όνομα του στέλνει τουρισμό στη γενέτειρά του, το Τορόντο του Καναδά. Σύμφωνα με έρευνες, το 5% του τουρισμού αυξήθηκε γι' αυτό τον λόγο. Είναι ο πρώτος διάσημος ράπερ που έχει βγάλει η πόλη. Οι Καναδοί τον έχουν κάτι σαν εθνικό ήρωα. Και έχει και συνέχεια.


Στη λίστα με τους 100 πιο πετυχημένους μουσικούς στον κόσμο ever που δημοσιοποίησε το Billboard πριν από λίγες ημέρες είναι στη θέση 21, ανάμεσα σε ονόματα που η μουσική του μας συντροφεύει εδώ και δεκαετίες και που κανείς δεν αμφισβητεί την αξία τους.

Οι 100 πιο επιτυχημένοι μουσικοί όλων των εποχών, σύμφωνα με το Billboard


Για τον Drake ο κόσμος φαίνεται να μην μπορεί να συλλάβει την ιδέα το πώς αυτός ο φαινομενικά άνοστος τύπος έχει τόση επιτυχία. Τουλάχιστον στην Ελλάδα. Εδώ είναι πιο εύκολο να πιστέψεις ότι η άνοδος του στην κορυφή είναι κάτι πλασματικό και ψεύτικο παρά αδιαμφισβήτητο γεγονός.

Πρόσφατα σε μια συζήτηση που είχα, άκουσα ότι καλύτερα να γράψω για κάποιον άλλον καλλιτέχνη παρά για την περίπτωση του επειδή θεωρείται κάτι σαν σκυλάς και θα μου χαλάσει το όνομα και την αξιοπιστία που έχω ως ανθρώπου που ασχολείται με την «καλή» μουσική. Στην ίδια λίστα π.χ. φιγουράρει το όνομα του Usher ψηλότερα, αλλά κανείς δεν ασχολείται.

Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;

Η ιστορία μας έχει διδάξει ότι ποπ καλλιτέχνες όπως η Madonna, το πιο τρανταχτό παράδειγμα, πάντοτε αντιμετώπιζαν αδυσώπητη κριτική όταν ξεκινούσαν. Ο Drake, φυσικά, δεν είναι «Madonna» αλλά παραμένει γεγονός ότι η επιτυχία και αξία ενός καλλιτέχνη δεν καθορίζεται ποτέ από τους κριτικούς ή τους haters. Καθορίζεται πάντα από το γούστο του κόσμου και στη συνέχεια από την πάροδο του χρόνου.

Κανένας μουσικός δεν είναι τυχαίος όταν προκαλεί τόσο έντονα συναισθήματα, είτε αρνητικά, είτε θετικά.

Αν κάποιος μπει στον κόπο να ακούσει τη δισκογραφία του Drake, θα ανακαλύψει πώς έχει καταφέρει να διαστρεβλώσει πετυχημένα τα όρια μεταξύ R&B και χιπ-χοπ. Έχει επαναπροσδιορίσει ακόμη και τη χαρακτηριστική ματσίλα των σύγχρονων ράπερ με τα ελαφριά και κλαψιάρικα R&B κομμάτια του, όπου θρηνεί για τη δυσκολία του να συνδεθεί συναισθηματικά.

Σύμφωνα με τον Ben Beaumont-Thomas, αυτή η υβριδική ταυτότητα της μουσικής του επεκτείνεται και σε φυλετικό, κοινωνικό και ταξικό επίπεδο, με αποτέλεσμα να ελκύει κάθε πιθανή πληθυσμιακή ομάδα.

Γιατί όλοι έχουν πάθει μανία με τον Drake; Facebook Twitter
Υποστηρίζει τους πάντες και κανέναν και ξέρει επίσης να μένει στην επικαιρότητα από το κουτσομπολιό για τις διάσημες υποτιθέμενες σχέσεις του, όπως π.χ. με τη Rihanna.


Ο Drake, που το πραγματικό του όνομα είναι Aubrey Drake Graham, ξεκίνησε από πολύ χαμηλά. Παιδί χωρισμένων γονιών από Αφροαμερικανό πατέρα μουσικό και λευκή μητέρα δασκάλα, γεννήθηκε το 1986 και έζησε φτωχά παιδικά χρόνια, αντιμετωπίζοντας στο πλούσιο σχολείο του ρατσισμό και bullying.


Ξεκίνησε την καριέρα του μόλις 15 χρονών ως ηθοποιός. Λόγω της οικονομικής κατάστασης της οικογένειάς του, αποφάσισε να παίξει στην τηλεοπτική σειρά «Degrassi: The Next Generation». Εμφανίστηκε σε συνολικά 45 επεισόδια μέχρι το 2007.

Είχε ως ήρωές του τον Jay-Z και τον Clipse και η αγάπη του για το χιπ-χοπ τον οδήγησε να φτιάξει το πρώτο του mixtape το 2006 με τίτλο «Room For Improvement».

Το «Scorpion» μπορεί να μην είναι η καλύτερη δουλειά του, αποδείχτηκε, όμως, καθοριστική για να τον συμπεριλάβει ανάμεσα στο πάνθεον των σπουδαίων.

Μπορεί να μην αρέσει σε ορισμένους σήμερα αλλά κανείς δεν ξέρει τι ανταπόκριση θα έχει η μουσική του σε έναν αιώνα από τώρα. Τι σημασία έχει;


Αυτή τη στιγμή, γινόμαστε μάρτυρες της ανόδου ενός νέου τύπου ποπ σταρ. Ο Drake χτίζει την καριέρα του εδώ και μια δεκαετία. Το επιχειρηματικό μοντέλο του συμβαδίζει απόλυτα με τα νέα δεδομένα της εποχής.

 

Drake - God's Plan

Ξέρει να διαχειρίζεται άψογα την εικόνα του στην ψηφιακή εποχή και έχει κατακτήσει την κορυφή μέσα από πλατφόρμες όπως το YouTube, το Spotify και τα memes – αντί για το MTV και το ραδιόφωνο. Η ομάδα που έχει από πίσω του γνωρίζει την σημασία του όρου «Ιnternet content» όσο κανείς άλλος.


Υποστηρίζει τους πάντες και κανέναν και ξέρει επίσης να μένει στην επικαιρότητα από το κουτσομπολιό για τις διάσημες υποτιθέμενες σχέσεις του, όπως π.χ. με τη Rihanna.

Στο τέλος της ημέρας, όμως, τα πάντα έχουν να κάνουν με την μουσική.


Ο Drake μπορεί να μην έχει το πολιτικό σθένος του Kendrick Lamar ή το χάρισμα του Kanye West αλλά η ικανότητά του να ελίσσεται τον έχει πάει απευθείας στην κορυφή.

Μπορεί να μην το καταλαβαίνουμε αλλά κάποιος εκεί έξω δεν χαλιέται να ακούει για την Κίκι του «In My Feelings», το τελευταίο του νο1, και σίγουρα δεν είναι μόνο ένας, ούτε το ακούει μόνο για μια φορά.

Μουσική
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Καλά, πάλι για τη ραπ θα λέμε;

Guest Editors / «Γιατί απαιτούμε από τη ραπ να είναι κάτι άλλο από αυτό που όντως είναι;»

Το μεγαλύτερο κομμάτι του κοινού που ήρθε σε επαφή με τη ραπ τα τελευταία χρόνια ξαφνικά ανακάλυψε, ομολογουμένως με άσχημο τρόπο, τι ήταν αυτό που προηγουμένως εκθείαζε ως ποίηση του περιθωρίου.
ΚΩΣΤΑΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ
«Becoming Led Zeppelin»: Το χρονικό του βαρύτερου ροκ συγκροτήματος όλων των εποχών

Pulp Fiction / Led Zeppelin: Ένα ντοκιμαντέρ για το «βαρύτερο» ροκ συγκρότημα όλων των εποχών

Το ντοκιμαντέρ «Becoming Led Zeppelin» του Μπέρναρντ ΜακΜάχον παρουσιάζει την ιστορία του θρυλικού hard rock συγκροτήματος, φωτίζοντας το background των μελών του και τις περιστάσεις που οδήγησαν στην ίδρυσή του, φτάνοντας μέχρι και την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ τους και την απαρχή της απόλυτης δόξας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
ZOLA JESUS INTERVIEW

Μουσική / Η Zola Jesus δεν φοβάται το σκοτάδι, το κατοικεί

Λίγο πριν την εμφάνισή της στην Αθήνα, η Ρωσοαμερικανίδα καλλιτέχνιδα μιλά στη LIFO για το πώς δημιουργεί τη σκοτεινή και ατμοσφαιρική μουσική της, που ξεφεύγει από τα καθιερωμένα είδη, καθώς και για το πώς η ίδια αντιστέκεται στην επίθεση που δέχονται σήμερα οι θηλυκότητες.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Κ. Βήτα: «Στο ρεμπέτικο τραγουδούσαν κι έσπαγαν τα μάρμαρα στους τάφους»

Μουσική / Κ. Βήτα: «Στο ρεμπέτικο τραγουδούσαν κι έσπαγαν τα μάρμαρα στους τάφους»

Στον νέο του δίσκο «Εννιά νούφαρα απ’ τη νεκρή όχθη», ο Κ. Βήτα διασκευάζει εννιά τραγούδια της Μαρίκας Παπαγκίκα και της Σωτηρίας Μπέλλου, αναδεικνύοντας τη διαχρονική δυναμική του ρεμπέτικου, που συνεχίζει να συγκινεί βαθιά μέχρι και σήμερα.
M. HULOT
«Εικόνες από μια έκθεση»: Ένα μουσικό έργο-περιπλάνηση σε έκθεση ζωγραφικής

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / «Εικόνες από μια έκθεση»: Ένα μουσικό έργο-περιπλάνηση σε έκθεση ζωγραφικής

Η Ματούλα Κουστένη μιλά για το σαγηνευτικό αυτό έργο που απεικονίζει τους πίνακες μιας έκθεσης σε μια τεράστια παλέτα ηχοχρωμάτων, τα οποία πολλαπλασιάζονται στην ιδιοφυή ενορχήστρωση του Μορίς Ραβέλ.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
10 εξαιρετικά techno clubs στην Ευρώπη και στον κόσμο

Μουσική / 10 κορυφαία techno clubs για το 2025 που αξίζουν το ταξίδι

Το clubbing μπορεί να μην είναι πια αυτό που ήταν στα ’90s και πολλά θρυλικά clubs να αποτελούν παρελθόν, όμως, η techno μουσική γνωρίζει νέα άνθηση. Συγκεντρώσαμε μερικά από τα καλύτερα techno clubs για το 2025.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΟΥΡΛΑΚΟΣ
Οι Adriatique έρχονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα / Οι Adriatique στα λατομεία Διονύσου: Η techno συναντά την αρχαία Ελλάδα / «Είμαστε ενθουσιασμένοι που τα λατομεία Διονύσου θα φιλοξενήσουν το σόου των Adriatique»

Μουσική / Ο άνθρωπος πίσω από τα πολυσυζητημένα events στο λατομείο Διονύσου (και των Adriatique)

O 23χρονος Hennes Alt, εμπνευστής του πρότζεκτ που θα φιλοξενήσει για πρώτη φορά στην Ελλάδα το διεθνούς φήμης μουσικό σόου «X» των Adriatique, μιλά στη LiFO για την ιστορική σημασία του χώρου, όπου μέχρι και σήμερα εξορύσσεται το περίφημο πεντελικό μάρμαρο.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Π.Ι.Ε.Β.: Πολλές φορές με τη δυστοπία αυνανιζόμαστε και λίγο

Μουσική / Π.Ι.Ε.Β.: «Φοβάμαι μη γίνει το spoken word η νέα Ντουμπάι»

Το «Detroit» είναι το νέο άκρως χορευτικό άλμπουμ του Π.Ι.Ε.Β., σε παραγωγή του Viktoras, που φέρνει την αστική ποίηση και το spoken word στα κλαμπ και ο ήχος του είναι βγαλμένος από «τα όνειρα που είδαμε μετά από ένα πάρτι μεθυσμένοι».
M. HULOT
Lola δώστα όλα: Η Μαρίνα Σάττι μας κερνάει χαρά και κάθεται σαν κόκαλο στο λαιμό

Μουσική / Lola, δώσ' τα όλα: Η Μαρίνα Σάττι μας κερνάει χαρά και κάθεται σαν κόκαλο στον λαιμό

Το νέο άλμπουμ POP TOO της Μαρίνας Σάττι κατορθώνει ένα εξαιρετικό ακομπλεξάριστο πάντρεμα, αποδεικνύοντας ακόμα μία φορά πως παίζει με τους δικούς της κανόνες και αποτελεί μία κατηγορία από μόνη της.
M. HULOT ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ

σχόλια

1 σχόλια
Ο Drake συνδυάζει τη μεγαλοστομία του αμερικανικού ονείρου (χρήμα, επιτυχία, να ανεβαίνεις από τον πάτο στην κορυφή) με το πρότυπο του άντρα που είναι και καλό παιδί, και καψούρης, και νιώθει μοναξιά, συνταγή που έχει ταυτίσει το αντρικό κοινό μαζί του, κι έχει τρελάνει και τις γυναίκες, οι οποίες γυρνούν επιδεικτικά την πλάτη στη female empowerment θεματολογία του σημερινού ποπ (κάτι God is a woman πήγαν άπατα) κι ακούνε κι αυτές Drake.Κορυφαία του στιγμή θεωρώ το Nothing was the same, αλλά και το Scorpion, αν ήταν λίγο πιο σύντομο, θα 'ταν υπέροχο.