Ο Drake συνδυάζει τη μεγαλοστομία του αμερικανικού ονείρου (χρήμα, επιτυχία, να ανεβαίνεις από τον πάτο στην κορυφή) με το πρότυπο του άντρα που είναι και καλό παιδί, και καψούρης, και νιώθει μοναξιά, συνταγή που έχει ταυτίσει το αντρικό κοινό μαζί του, κι έχει τρελάνει και τις γυναίκες, οι οποίες γυρνούν επιδεικτικά την πλάτη στη female empowerment θεματολογία του σημερινού ποπ (κάτι God is a woman πήγαν άπατα) κι ακούνε κι αυτές Drake.Κορυφαία του στιγμή θεωρώ το Nothing was the same, αλλά και το Scorpion, αν ήταν λίγο πιο σύντομο, θα 'ταν υπέροχο.