ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
29.8.2016 | 14:53

Τι συμβαίνει;

Η κόρη μου έχει αρχίσει να αλλάζει! Πάντα ήταν στρατιώτης, δεν έφερνε ποτέ αντίρρηση σε ότι της έλεγα και είχαμε μια πολύ καλή σχέση. Τώρα έχει αρχίσει να απομακρύνεται πολύ. Δεν μου μιλάει, έχει γίνει επιθετική και κλίνεται με τις ώρες στο δωμάτιό της βάζει Αλκίνοο, Σφακιανάκη, Παντελίδη και γενικά ψυχοπλακωτική μουσική, ανάβει κεριά και κλαίει! Δεν την αφήνω να βγαίνει με την παρέα της και μου λέει ότι εδώ και πέντε χρόνια όλοι βγαίνουν μόνοι τους και εγώ δεν την αφήνω ή ότι την κοροϊδεύουν στο σχολείο (δεν μπορεί απλά να τους αγνοήσει, 3 χρόνια τα ίδια!) και κάθε μέρα μιλάει για τα κιλά της: Και έχω να χάσω άλλα 9 κιλά για να είμαι σαν τις φίλες μου, λες και είναι χοντρή 11 κιλά κάτω από τα εκατοστά του ύψους της είναι αλλά οι φίλες της είναι 25 κιλά πιο κάτω. Ότι και να κάνω λέει πως είναι λάθος. Και φυσικά τα πιο άσχημο είναι ο αθλητισμός πριν δύο χρόνια την άφησα να πάει στίβο μιας και της άρεσε τόσο αν και ήμουν κάθετη και από τότε η ψυχολογία της είναι πιο κάτω από ποτέ! Μια φίλη που πήγαινε από 5 χρονών βγήκε 3η στα Βαλκάνια αν δεν κάνω λάθος και από τότε κάθε φορά που την ρωτάω "Πως πήγε ο στίβος;" μου απαντά "Χάλια, γιατί βέβαια τόσα χρόνια που στου έλεγα να με πας όλο όχι και όχι! Κατάλαβες;! Αν είχα μια ελπίδα να πετύχω κάπου την κατέστρεψες! ΜΕ κατέστρεψες, μόνο εσύ φταις......." Και πολύς ακόμα μονόλογος με βρισιές και σχεδόν πάντα κλαμένη, πάντα της έλεγα "καλά, δεν πάμε για πρωταθλητισμό" και εκείνη μου απάνταγε με αγριάδα "Εσύ φταις γι αυτό, αν με έγραφες πιο μικρή ίσως και να τα κατάφερνα αλλά τώρα γέρασα εγώ γι αυτά, είμαι βετεράνος"! Με τους ολυμπιακούς φέτος είναι ακόμα πιο χάλια. Όλο την έβλεπα να αναστενάζει, να κλαίει, να μονολογεί (πολύ περισσότερο απ' ότι συνήθως) λέγοντας "Τι κάνει με τι ζωή σου ρε Φίλια" (Φίλια είναι το όνομά της) ή "Γιατί κάνω γυμναστική αφού δεν θα φτάσω πουθενά" κλπ και το χειρότερο το άκουσα με μια τελετή απονομής την άκουσα να λέει "όχι μετάλλιο, το πόδι μου να πατήσω σε στάδιο ολυμπιακών αγώνων κι ας πεθάνω"! Τέτοιες βλακείες χρόνια! Με τα μαθήματα δε το ίδιο γιατί θέλει να μπει Ιατρική αλλά έχει θέμα με την ορθογραφία. Όταν λέω πως έχει μαθησιακές δυσκολίες ή θα με βρίσει ή στην καλύτερη να πει "πάω να πιο νερό" και θα πάει να κλάψει στο δωμάτιό της. Ε πως της το λες πως παρόλο που είναι καλή σε όλα τα μαθήματα λόγο της ορθογραφίας θα πατώσει στην έκθεση (και γράφει και καλές εκθέσεις) και δεν θα πιάσει την βάση εισαγωγής;Γενικά έχει βγάλει πολλά νεύρα και παράπονα αλλά αρνείται έντονα να την πάω σε ψυχολόγο, τι να κάνω; Δεν θα έπρεπε να συμπεριφέρεται έτσι 14 χρονών παιδί!
16
 
 
 
 
σχόλια
Εχεις σκεφτει ποτε μηπως εσυ δημιουργησες ψυχολογικο στο παιδι χωρις να το θελεις και χωρις να το καταλαβεις; δεν σε κρινω,απλα ειμαι εφηβη και μπορω να καταλαβω πως νιωθει η κορη σου.Εμεις τα παιδια,εχουμε αναγκη να βγαινουμε απο το σπιτι,να πηγαινουμε βολτες για καφε και ολα τα αλλα με την παρεα μας.Βρισκω πολυ ασχημο που δεν την αφηνεις να βγαινει,γιατι οταν δεν αφηνουν εμενα να βγαινω,νιωθω πολυ ασχημα.Σκεφτομαι 'γιατι τις αλλες τις αφηνουν κι εμενα οχι;' αλλα το καλο ειναι πως εγω δεν εχω προβλημα σε αυτο,και τις βολτες μου τις κανω με την παρεα μου και για καφε παω κτλπ..μονο που δεν βγαινω σε μπαρακια οπως τα παιδια της ηλικιας μου.Η ψυχολογια του παιδιου,εχει να κανει με το ποσο ελευθερη ειναι.Δεν λεω να την αφηνετε να βγαινει απο το πρωι μεχρι το βραδυ καθε μερα,αλλα να την αφηνετε να βγαινει οποτε θελει εκεινη.Μην της απαγορευεται εσεις οι γονεις να κανει αυτα που θελει. Για να κανει αυτα που θελετε εσεις,πρεπει να κανει κι εκεινη αυτα που θελει.Μην την χαρακτηριζεις ως στρατιωτακι,ειναι πολυ ασχημο.Να την ελεγχεις που παει,με ποιους αλλα οχι με αναφορα λεπτομεριας..απλα ισα ισα για να ξερεις τι κανει εξω και για να νιωθει ασφαλεια,οχι πιεση που νιωθει τωρα.. Ψυχολογο χρειαζεστε εσεις,οχι το παιδι.
Ο κουκλίτσος,πιστευω πως ολα τα παιδια ετσι νιωθουν.Ζουμε σε μια εποχη που ολα εχουν γινει διαφορετικα σε σχεση με τις αντιληψεις των μεγαλυτερων.Μπορει να βγαινω συχνα,να πηγαινω οπου θελω,αλλα δεν κανω βλακειες εξω,ειμαι σωστη.Με την μαμα μου λενε τα παντα,για αγορια,για φιλες,τα προβληματα μας,αυτα που μας ανησυχουν.Ετσι πιστευω πρεπει να ειναι ο καθε γονιος με το παιδι του.Να εμπιστευεται ο ενας τον αλλον και να εχει το παιδι την ελευθερια του,να ανακαλυψει τον εαυτο σου,να κανει γνωριμιες.Αυτα πρεπει να βλεπουν οι γονεις.Σε ευχαριστω που με στηριζεις:)
Trolling lever : infinite, ελπίζω. ΑΝ δεν είσαι troll, τι να σου πω. Το παιδί σου μια μέρα μπορεί και να γλυτώσει (θα μεγαλώσει, θα ρίξει μαύρη πέτρα και θα γλυτώσει δλδ σίγουρα.Ένα μόνο πράγμα : το παιδί σου παραπονιέται ότι το κοροιδεύον, και πας και γράφεις κάτι δημοσια ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ; Πας καθόλου καλά; Τα χω πάρει υπερβολικά άσχημα, και με εσένα, και με τους διαχειριστές που το επέτρεψαν. Χίλιες φορές να μη δημοσιεύσεται το σχόλιο μου, αλλά να σβήσετε εντελώς την εξομολόγηση της τρελής : μιλάει για ΑΛΛΟΝ άνθρωπο, εν αγνοία του, και μάλιστα για έναν άνθρωπο που δεν μπορεί καν να υπεραπιστεί τον εαυτό του. λόγω ηλικίας. ΖΩΑ ε ΖΩΑ !
Αφενός, εφηβεία λέγεται αυτο που συμβαίνει! Αφετέρου υπάρχουν παιδαγωγοί, ψυχολόγοι, παιδοψυχολόγοι και βιβλία που μπορούν να απαντήσουν σε ολα τα ερωτήματά σας υπεύθυνα, καλύτερα απο μερικούς άσχετους στο Ίντερνετ. Συμβουλευτείτε επειγόντως κάποιον γιατί το κοριτσάκι δε φταίει σε τίποτα...
Καλησπέρα. Εαν αγαπάτε πραγματικά το παιδι σας πρέπει να πάτε εσεις σε ψυχολόγο. Ειχα αντίστοιχα θέματα με την μητέρα μου. Έφτασα σε μια ηλικία των 27 και να προσπαθώ να τα βρω με τον ευατο μου με βοήθεια ψυχολόγου και προσωπική. Δεν ξερω πραγματικά ακόμη πως τα βλέπει όλα αυτα η μητέρα μου αλλα σίγουρα την στεναχωρεί το γεγονός οτι κανω τόσα πράγματα ειμαι τοσο δραστήρια και ανεξάρτητη και παρολα αυτα δεν ειμαι ευτυχισμένη. Ειλικρινά δεν θα θέλετε να βλέπετε το παιδι σας μα μην ειναι ευτυχισμένο ενώ το αξίζει.τα παιδια δεν ειναι υποχείρια. Πριν θυμωσετε με όλα αυτα σκεφτείτε τα πρώτα καλα. Οι γονείς πολλες φορές ξεχνάνε το ρολο τους.
14 χρονών παιδί, στρατιωτάκι αμπαρωμένο, χρόνια κλεισμένο μέσα μέσα μέσα και ούτε έναν στίβο που τόσο το είχε κάψα και δεν του επιτρέπονταν.Ότι σπέρνουν οι γονείς θερίζουν τα παιδιά μετά...