Στο σημερινό «Α μπα»: η χρησιμότητα της μονογαμίας

Στο σημερινό «Α μπα»: η χρησιμότητα της μονογαμίας Facebook Twitter
83

 

__________________
1.

Αγαπητή Λένα, πολύ θα ήθελα να ακούσω κάτι παραπάνω για το θέμα:
«Επίσης πλέον έχω και ιδεολογική αντίρρηση στα τακούνια, οπότε για μένα το θέμα έχει λίγο πολύ λήξει» «Καλέ αμπα μας παίρνεις το μελομακάρονο από το στόμα με αυτή τη δήλωση! Σε παρακαλώ εξήγησε λίγο περισσότερο, ποια είναι η αντίρρηση που έχεις, μπας και απενοχοποιηθούμε κι εμείς;»- Ηelen

Δεν χρειάζεσαι τα δικά μου επιχειρήματα – ούτε κανενός άλλου – για να φοράς ή να μην φοράς τακούνια, και η λέξη «ενοχή» ελπίζω να είναι εκ παραδρομής.


Το καλό με τα τακούνια είναι ότι δίνουν ύψος, και το ύψος επιβάλλεται. Δίνουν εντύπωση μακρύτερου ποδιού, και τονίζουν τις γάμπες και αυτό είναι κολακευτικό οπτικά. Επίσης, τα καλά τακούνια είναι ακριβή υπόθεση, οπότε για τη γυναίκα που τα αγόρασε με τα δικά της λεφτά, είναι και σύμβολο στάτους, και τα σύμβολα στάτους θηλυκού γένους μου αρέσουν.


Ταυτόχρονα τα τακούνια είναι άβολα και κουραστικά, ενώ είναι εκατό τοις εκατό διακοσμητικά. Για κάποιες είναι ζήτημα τιμής να δηλώνουν ότι δεν κουράζονται, αλλά δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω για το ποιο παπούτσι είναι πιο άνετο. Επιπλέον είναι κάτι που εφαρμόζεται μόνο στα γυναικεία πόδια, οπότε για να κάνω τη σούμα: τα τακούνια είναι για τις γυναίκες που μεταφέρονται σε αυτοκίνητα, κάθονται όπου πάνε, και ίσως έχουν κι έναν συνοδό για να πιάνονται στις σκάλες και τις κατηφόρες. Από τη μια δηλαδή τονίζουν τον διακοσμητικό χαρακτήρα της γυναίκας μαζί με κορσέδες, τάνγκα και λοιπά εξαιρετικά άβολα εξαρτήματα, σε αντιδιαστολή με τον άντρα που φοράει χρηστικά ρούχα, και πάντα σύμφωνα με τις καιρικές συνθήκες (ενώ το 'καλό' ντύσιμο για τις γυναίκες είναι λεπτό ύφασμα, και τα τακούνια δεν πάνε στη βροχή και το χιόνι). Από την άλλη τονίζουν το ταξικό θέμα. Μια γυναίκα χωρίς αυτοκίνητο και χωρίς λεφτά για ταξί, που θα πάει κάπου που δεν έχει κάπου να καθίσει, θα το σκεφτεί δέκα φορές πριν βάλει θεόρατο τακούνι.

__________________
2.


Στη στήλη Εξομολογήσεις της Lifo, τουλάχιστον 1 στις 3 ιστορίες είναι από κοπέλα που δε μπορεί να δεχτεί ότι, αν και θέλει αγάπη από αγόρι, αυτός δεν της δίνει, κι αυτές κολλάνε εκεί. Τις κατανοώ εφόσον (από όσο θυμάμαι) στην Ελλάδα η γυναικεία σεξουαλική απελευθέρωση δεν έχει ολοκληρωθεί κι έτσι ακόμη ταυτίζουν την έλξη με τον έρωτα. Επίσης βλέπεις πόσο νομίζουν ότι η αξία τους εξαρτάται από τα αγόρια γιατί χρησιμοποιούν λέξεις βαρύγδουπες, όπως "με κατέστρεψες", για να περιγράψουν την ερωτική απόρριψη. Η ερώτησή μου όμως είναι, γιατί νομίζουν ότι η ιστορία τους είναι τόσο ξεχωριστή και γράφουν και γράφουν; Γιατί δε βλέπουν ότι 1 στις 3 Εξομολογήσεις είναι ουσιαστικά η ίδια;!

Η θεματολογία εξηγείται με το αναγνωστικό κοινό της στήλης, αλλά η βεβαιότητα ότι η ιστορία μας είναι μοναδική και δεν μοιάζει με καμία άλλη, είναι συνυφασμένη με το πεπερασμένο των ανθρώπινων δυνατοτήτων: ο κόσμος για τον καθένα είναι αυτό που βλέπει κάθε στιγμή.

__________________
3.


ειναι μαλλον στη φυση μας να συνειδητοποιουμαι τα λαθη μας και ποσο μας κοστισαν κυριως, αφου περασει καιρος και καταλαβουμε τι χασαμε, τη αξια ειχε για εμας και τι κανουμε πλεον. και εξηγουμαι: τον χωρισα..η αληθεια ειναι καπως ξαφνικα, οταν αποφασισα οτι θα παω στη πολη που περασα και δεν θα ειμαστε στην ιδια πολη. τον πληγωσα πολυ μετα. με ειδε να φιλαω αλλον. πλεον δε θελει να ακουει για μενα. πηγα τον βρηκα στην αθηνα απο θεσσαλονικη, χωρις κανενα αποτελεσμα. του εστειλα και μετα απο 1 μηνα, βρεθηκαμε παλι αθηνα και μιλησαμε. μου ειπε πως ολα τα κανω γ τον εγωισμο μου και μονο. πως του χαλασα το καλυτερο καλοκαιρι.πως αν μπορω να κανω κατι ειναι να βελπτιωθω.αλλα εγω δε νιωθω ετσι...απο τη στιγμη που καταλαβα τα λαθη μου, τι σημαινει για μενα τον θελω πολυ..ναι ημουν εγωιστρια, ηθελα να περναει το δικο μου ταποφασεις. και ρωταω τα εξης: δεν πιστευεις οτι αξιζουν οι ανθρωποι μια ευκαιρια ακομα; οσο μεγαλο και αν ειναι το λαθος τους.. 2) θελω να τον διεκδικησω και αλλο, αλλα μου ξεκαθαρησε δε θελει ΚΑΜΙΑ επαφη.ηταν ξεκαθαρος αλλα και εγω νιωθω πιο σιγουρη απο ποτε. θα παλευες εσυ μεχρι τελους για ενα ατομο που σ λεει οτι σε εχει ξεγραψει;- μετανιωμενη

1) Όχι, και βέβαια δεν πιστεύω ότι οι άνθρωποι αξίζουν μια ευκαιρία ακόμα όσο μεγάλο κι αν είναι το λάθος τους. Το ότι εσύ το πιστεύεις δείχνει ότι έχεις κάνει αρκετά βήματα συνειδητοποίησης του δικού σου εγωισμού και των ορίων των άλλων, αλλά έχεις κι άλλο δρόμο. Δεν δικαιολογούνται όλα τα λάθη, μερικά είναι ασυγχώρητα. Ποιος το κρίνει αυτό; Αυτός που λούζεται τις συνέπειες κάθε φορά, εφόσον ερωτηθεί. Εσύ τον ρώτησες, και αυτός δεν έχει καμία πρόθεση να σε δεχτεί. Είσαι τυχερή που είναι τόσο ξεκάθαρος, θα μπορούσε να σου γυρίσει αυτό που έπαθε με το ίδιο νόμισμα και να σε ταλαιπωρήσει πάρα πολύ, ούτε μπορείς να φανταστείς πόσο.


2) Όχι. Και φοβάμαι να ρωτήσω τι σημαίνει «μέχρι τέλους». Μέχρι τα ασφαλιστικά μέτρα; Μέχρι να βρεθεί αυτός στο χώμα κι εσύ στη φυλακή; Η επιμονή σου δεν δείχνει μετάνοια και αγάπη, μια ακόμα μορφή εγωισμού είναι. Πάλι προσπαθείς να περάσει το δικό σου. Αν νοιάζεσαι γι' αυτόν, σεβάσου την απόφαση του και άσε τον ήσυχο. Έχει πολύ δίκιο: αυτό που μπορείς να κάνεις τώρα, είναι να βελτιωθείς. Έμαθες πολλά πράγματα, κοίτα να τα εφαρμόσεις σωστά την επόμενη φορά.

__________________
4.


Προκαταβολικά να πω ότι μπορεί να το ξέρετε όλοι, εγώ το αγνοώ ως γνήσια τριτοδεσμίτισσα στην καρδιά. Ήθελα λοιπόν να ρωτήσω γιατί δεν μπορούν να συμφωνήσουν όλα τα κράτη πόσα μηδενικά έχει το εκατομμύριο, πόσα το δισεκατομμύριο και πόσα το τρισεκατομμύριο, να τελειώνουμε!

Π.χ. στην Ελλάδα ήξερα ότι το δισεκατομμύριο είναι το 1 ακολουθούμενο από 9 μηδενικά (1.000.000.000 ή 10 στην ενάτη). Ένα τρισεκατομμύριο, πάλι, θέλει 12 μηδενικά (1.000.000.000.000).

Σε πολλές άλλες χώρες όμως (Ρουμανία, Ισπανία, Πορτογαλία,Γαλλία, όλη σχεδόν η Λατινική Αμερική, κ.ά.) , όταν λένε τα μηδενικά του δικού μας τρισεκατομμυρίου τότε εννοούν και μόνο το δισεκατομμύριο! Πόσες φορές με έχουν κοιτάξει σαν ούφο όταν έχει χρειαστεί να χρησιμοποιήσω τέτοια μεγάλα νούμερα, π.χ. στη φράση «στον πλανήτη Γη υπάρχουν περίπου 7 δις άνθρωποι» ..με κοιτάζουν λες και λέω 7 τρις!

Διαβάζω στο google :
«The European standard is that 1 billion = 1,000,000,000,000, but this is no longer commonly used in Britain and any current British news article that mentions billions will mean 10^9, not 10^12. A million have six zeros everywhere, i.e. 1 Million = 1,000,000.»
Εδώ το λέει καθαρά για τη Βρετανία, αλλά πότε θα συνεννοηθούμε όλες οι χώρες;!


Τι μαθαίνει κανείς! Δεν είχα ιδέα.

__________________
5.

Ένας παντρεμένος συνάδερφος 55 χρονών έχει έναν γιο 25 χρονών και μία κόρη 22 χρονών. Την προηγούμενη εβδομάδα έφερε φωτογραφίες από μία οικογενειακή εκδρομή που είχαν κάνει το καλοκαίρι. Τις πέρασε στον υπολογιστή του και μαζεύτηκαν οι υπόλοιποι για να τις δουν. Η κόρη του είναι όμορφη κοπέλα. Στις φωτογραφίες ήταν με το μαγιώ είτε στην παραλία ή στην θάλασσα κολυμπώντας. Ένας άλλος συνάδερφος ήταν δίπλα του και τις έβλεπε. Γυρνάει ο πατέρας της κοπέλας και του λέει με πονηρό ύφος 'τί κοιτάς Γιώργο;'. Εννοούσε 'κοιτάς το μ@#$ την κόρη μου ε Γιώργο;'. Ο Γιώργος δεν απάντησε. Μετά από 5΄ λεπτά τον ξαναρωτάει 'τί βλέπεις Γιώργο στις φωτογραφίες;'' με το ίδιο ύφος. Και πάλι ο Γιώργος δεν απάντησε. Κανείς από τους υπόλοιπους δεν έδωσε σημασία στο ότι ο Γιώργος δεν απάντησε και όλοι σιγογέλασαν και τις δύο φορές, άντρες και γυναίκες.
Φρίκαρα. Είναι δυνατόν;

__________________
6.

Έκανα κάτι φοβερό, κατά λάθος. Πάτησα τη γατούλα μας καθώς έμπαινα στο γκαράζ! Και κλαίω και δεν μπορώ να συνέλθω. Και το χειρότερο, ήταν και τα παιδιά μου,7 & 8 ετών, μέσα στο αυτοκίνητο. Και λένε" η μαμά σκότωσε τη γατούλα μας". Και προσπάθησα να τους εξηγήσω πως ήταν ατύχημα. Και τη θάψαμε τη γατούλα μας στον κήπο μας, και της έβαλαν γράμματα και ζωγραφιές και τροφή, και την αποχαιρετήσαμε...Και δεν μπορώ, δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. Είναι κι εμένα η πρώτη μου κοντινή απώλεια, τώρα στα 38 μου. Και φταίω. Και δεν το συζητώ με κανέναν γιατί οι δικοί μου έχουν πολλά προβλήματα, σημαντικά...Και πότε θα περάσει ο πόνος; Και τα παιδιά μου; Ένα μέρος της ψυχούλας τους πάντα θα με μισεί;.- Patseli

Δεν θέλω να υποτιμήσω με κανέναν τρόπο αυτό που έγινε, αλλά αν δεν μπορείς να το πεις αυτό στους δικούς σου επειδή έχουν πολλά και σημαντικά προβλήματα, αυτό που έγινε δεν είναι η πρώτη σου κοντινή απώλεια. Αν νομίζεις ότι είναι, ή αν τελικά είναι (παρά τα σημαντικά και πολλά προβλήματα;... αλλά έστω), η ζωή σου έχει μοιράσει εξαιρετικά ευνοϊκά χαρτιά. Τα παιδιά έχουν μια ευκαιρία να καταλάβουν την έννοια του ατυχήματος με έναν αρκετά ήπιο τρόπο σε σχέση με όλα τα ατυχήματα που θα μπορούσαν να βιώσουν για πρώτη φορά. Αν ένα μέρος της ψυχούλας τους σε μισεί για πάντα, δεν θα έχουν καταλάβει τι είναι το ατύχημα, και ένα μέρος της ευθύνης για αυτό θα το έχεις εσύ. Οπότε άσε τα κλάματα γιατί είσαι ο ενήλικας, σκέψου μόνη σου την έννοια του ατυχήματος, κάνε την λιανά μέσα σου, και βοήθησε τα παιδιά σου να καταλάβουν.


Κι άλλο κακό να μην σας βρει, που λέει ο λόγος.

__________________
7.


Αγαπητή Α μπα, χρόνια πολλά και συγχαρητήρια για τη στήλη σου. Αναφορικά με την απάντηση σου στην ερώτηση 7 στις 21/12/2015 στην οποία αναφέρεις μεταξύ άλλων «Η μεγάλη οικονομική άνεση σε κάνει λιγότερο εξαρτημένο από τους άλλους. Δεν έχεις την ίδια ανάγκη για εγγύτητα, για ψυχολογική υποστήριξη, για μονογαμία, για υποσχέσεις. Τα λεφτά χαρίζουν ανεξαρτησία, και η ανεξαρτησία χαρίζει ελευθερία.» Θα ήθελα να μας πεις πως συνδέεται ακριβώς η μονογαμία με την οικονομική κατάσταση κάποιου, γιατί νομίζω κάπου το έχασα...- λεον

Η μονογαμία είναι μια κοινωνική συμφωνία που εξυπηρετεί ορισμένους σκοπούς. Ο σημαντικότερος, μαζί με τη συμβολή της ντροπής και της δαιμονοποίησης της γυναικείας σεξουαλικότητας, είναι μια κάποια εξασφάλιση για τους άντρες ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν είναι δικά τους και όχι κάποιου άλλου. Δεν είναι βέβαια ο μοναδικός, γι' αυτό έχει επιβιώσει για τόσα χρόνια. Η μονογαμία – και ο γάμος - εντάσσει αυτομάτως κοινωνικά και δίνει κάτι σαν βούλα αναγνώρισης και συμμετοχής στην ομάδα. Η ομάδα (η άλλη οικογένεια, και το δίκτυο που την περιβάλλει) και η συμφωνία διατήρησης αυτής της μονογαμικής και αναγνωρισμένης σχέσης δίνει στους συμμετέχοντες ένα ευρύτερο δίκτυο που μπορεί να στηρίξει το άτομο. Η στήριξη μπορεί να είναι οικονομική, αλλά είναι και πολλών άλλων ειδών. Είναι επισκέψεις στο νοσοκομείο για μια αλλαξιά ρούχα. Είναι τα παιδικά πάρτι και οι κοινωνικοποίηση των παιδιών. Είναι η πεθερά που θα βοηθήσει με το νοικοκυριό. Είναι ο πεθερός που θα φέρει κρέας από το χωριό. Είναι οι συμβουλές και οι εμπειρίες που προκύπτουν από επίκτητους συγγενείς, από δικηγόρους μπατζανάκηδες μέχρι τρίτες ξαδέρφες που είναι διορισμένες στην εφορία.


Όσο πιο φτωχός είσαι, τόσο μεγαλύτερη ανάγκη έχεις ένα συνεκτικό και δεμένο δίκτυο για περίπτωση ανάγκης (με τον έλεγχο και το κουτσομπολιό και στη στενή παρακολούθηση για τήρηση των κανόνων που σημαίνει αυτό, αλλά όλα έχουν παραπάνω από μια πλευρά).


Όταν είσαι πλούσιος, όλα τα παραπάνω λύνονται με λεφτά. Θες βοήθεια στο νοικοκυριό; Πληρώνεις. Θέλεις κρέας; Αγοράζεις. Θέλεις δικηγόρο; Προσλαμβάνεις. Θέλεις ευνοϊκή ρύθμιση στην εφορία; Την έχεις εξ' ορισμού διότι είσαι πλούσιος. Έτσι δεν έχεις την ίδια ανάγκη να διατηρήσεις μακρόχρονες, στενές σχέσεις με άλλους που έχουν ως κολλητική ουσία τον γάμο σου (δηλαδή μια αναγνωρισμένη μονογαμική σχέση). Αν δεν τα πας καλά με το ταίρι σου, χωρίζεις πολύ πιο εύκολα, γιατί δεν έχεις να χάσεις τίποτα εκτός από την αποτυχημένη σχέση, και η κρίση της κοινωνίας είναι πολύ πιο ελαφριά – και να μην ήταν, αδιαφορείς, γιατί έχεις οικονομική ανεξαρτησία. Για τους ίδιους λόγους έχεις λιγότερα κίνητρα για να προσπαθήσεις να δημιουργήσεις μια ουσιαστική, βαθιά σχέση που θα φυλάς σαν τα μάτια σου (όχι ότι είναι αδύνατο βέβαια, αλλά έχεις λιγότερα κίνητρα). Οι πλούσιοι όμως συντηρούν με μεγαλύτερη επιμέλεια τις φιλικές και δημόσιες σχέσεις (τα γενέθλια, τα συγχαρητήρια, τα ευχαριστήρια). Όπως είπαμε, όλα έχουν παραπάνω από μια πλευρά. Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να πω ότι οι φτωχοί είναι πιο ευτυχισμένοι από τους πλούσιους. Η ευτυχία δεν μετράται σε απόλυτα μεγέθη, και έχει σχέση με τις προσδοκίες του καθένα, παρά με την πραγματικότητα του.


Και η σχετική βιβλιογραφία εδώ κι εδώ.

83

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#5 Ακόμα και στην πατριαρχία, η κόρη, η αδερφή και η μάνα είναι "ιερά" και υπεράνω σεξουαλικότητας, οπότε ο πορνόγερας το εδιακόρευσεν και ψόφησε. Στα διάλα δηλαδή.
#3 Εσύ γιατί δεν δημιουργείς την δεύτερη ευκαιρία που τόσο απεγνωσμένα φαίνεται να ζητάς από τον άλλον; Ο άλλος ξέρει κάποια που δεν του κάνει. Γίνε αυτή που μπορεί να του κάνει - δες την αλλαγή πρώτα στον εαυτό σου (να σου κάνει εσένα) - και μετά ξανακρούσε την θύρα του. Πότε θα έχεις περισσότερες πιθανότητες να διεκδικήσεις κάτι αν όχι όταν πραγματικά το διεκδικείς για εσένα την ίδια; Κανένας νοήμων δεν θα πίστευε ότι άλλαξες μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Επειδή ΔΕΝ άλλαξες. H αλλαγή απαιτεί χρόνο για να πραγματοποιηθούν ζυμώσεις. Μια αλλαγή δεν συνιστά συνειδητοποίηση του λάθους. Συνιστά ριζική επαναθεώρηση του τρόπου που αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου και τον κόσμο. Θες να μας πεις ότι τα κατάφερες μέσα σε λίγους μήνες; Δηλαδή, μόνο όλους εμάς τους βλάκες μας πήρε χροόονια και χρρόοονια... εντάξει, τώρα τσαντίστηκα, εμείς στο πηγάδι;; Να παλεύουμε μέσα στα χρόνια, κι εσύ τσουπ, αμέσως; Πέρα από την πλάκα, όταν αλλάξεις μπορεί πάλι να σε απορρίψει. Μόνο που τότε θα έχεις αλλάξει και θα ξέρεις πολύ καλά ότι την απόρριψη δεν την αντιμετωπίζουμε εγωιστικά αλλά ώριμα (= είμαστε έτοιμοι πάντα να την δεχτούμε!!). Άσε που τότε ο άλλος μπορεί και να σου δώσει την περίφημη δεύτερη ευκαιρία. Και τότε θα την έχεις κερδίσει με την αξία σου. Όχι με την αξία ενός κλισέ για όλους τους ανθρώπους δήθεν, ανεξαρτήτως μεγάλου λάθους τους(!).Mία έξτρα συμβουλή από 'μένα : Έχεις την ψευδαίσθηση ότι η εξέλιξή σου (όταν θα έρθει) ή η απουσία της (αν τελικά δεν έρθει) δεν θα κάνει αίσθηση; Δεν θα την αναγνωρίζει ο άλλος στην συμπεριφορά σου, στον τρόπο που μιλάς, που οργανώνεις την σκέψη σου, που πράττεις, που επιλέγεις, που κινείσαι και εκφράζεσαι συνολικά; Την αλλαγή δεν την φωνάζουμε. Γιατί φωνάζει μόνη της για εμάς. Εάν δεν φωνάζει μόνη της πάνω μας, δεν υπάρχει. Φαντάζεσαι κάποιον που ξέρεις και από την καλή και από την ανάποδη να προσπαθεί να σε πείσει με τα λόγια ότι άλλαξε μυαλά; Δεν θα είναι, αν μη τί άλλο, αστείο; Ο άλλος θα πρέπει να σε ζητήσει εκ νέου, όχι να σου χαριστεί ελέω παλιού. Το ένα είναι επιθυμία. Το άλλο μάλλον συνήθεια. Εσύ αυτή την στιγμή προσδοκάς από αυτόν να επιλέξει το δεύτερο, κι ας μην μπορείς να το δεις ακόμα. Ενώ αυτός ζητάει το πρώτο : Κάτι νέο, κάτι άλλο. Αυτό το άλλο/το νέο θά 'σαι εσύ στο μέλλον; Θά 'ναι κάποια άλλη; Πάντως, όχι αυτή που είσαι τώρα. Και αν ξαναγυρίσει πίσω σε εσένα πριν αλλάξεις, ενώ σου έχει πει αυτά που σου έχει πει, εσύ πρώτη θα πρέπει να τον απομακρύνεις διότι δεν είσαι ακόμα εκείνη η κοπέλα που ζητάει πραγματικά. Ακούγεται ίσως ριζοσπαστική κίνηση, αλλά είναι το σοφότερο, αν θες να επενδύσεις σωστά και να έχει προοπτική το όλον μαζί του. Αλλιώς, θα κάνετε τον ίδιο κύκλο και θα καταλήξετε πάλι στο ίδιο σημείο που είστε τώρα, έχοντας εξαντλήσει κι άλλον χρόνο και έχοντας φθαρεί περισσότερο.Τέλος, πώς είσαι τόσο βέβαιη ότι όταν αλλάξεις, θα τον θέλεις ακόμα; Μην λες μεγάλα λόγια. Εκτός από διαφορετικό βαθμό διαύγειας και κριτικής ικανότητας, διαφορετικό μυαλό σημαίνει και διαφορετικές αναζητήσεις. Πού ξέρεις τί θα βλέπεις πάνω του τότε που τώρα δεν βλέπεις; Πολύ μεγάλο σχόλιο για μία απλή ερώτηση, όμως αν επικαλείσαι "πάλη μέχρι τέλους"... ίσως να άξιζε τον κόπο να διαβάσεις πέντε πραγματάκια ακόμα. Για εσένα, ιδού η Ρόδος!
#7 Οταν διαβαζα την ερώτηση και κυρίως την απάντηση μου ήρθε στο μυαλο ενα περιστατικο: Ειναι ένα μεγάλο ακριβώ jeep με ένα κουστουματο τύπο μέσα και ετοιμάζεται να παρκάρει και μια κυρία με ένα smart του πιάνει τη θέση και παρκάρει πρώτη. Βγαίνει ο τύπος από το jeep λιγο αγριεμένος και της λέει "δε βλεπεις έχω ανάψει αλαρμ και περιμενα να παρκάρω". Η τύπισσα τον κοιτάει και με νάζι του απαντάει ότι έτσι είναι στην Αθήνα, όποιος προλάβει. Ο τύπος μπαίνει στο jeep βάζει πρωτη πατάει γκάζι και της κάνει το smart φυλλο και φτερό. Η τύπισα να φωνάζει. Οποτε μετά από λίγο ο τύπος κατεβαίνει και της λέει το κορυφαίο: "δεν σου τα ΄παν καλά , στην Αθήνα δεν είναι οποιος προλάβει, είναι όποιος έχει λεφτά να πληρώσει" ...tragic
#3 Όχι κοπελιά,δεν ακούγεσαι σαν μετανιωμένη αλλά σαν κακομαθημένο παιδάκι που δεν έγινε το δικό του.Ο εγωισμός σου πληγώθηκε,αλλά κοίτα να το αξιοποιήσεις και να πας παρακάτω(στην πορεία πάρε και κανένα λεξικό,κακό δεν κάνει).Και ξέρεις κάτι;Δεν εκτίμησες αυτό που είχες όταν το έχασες,αυτό είναι ένα τόσο χαζό κλισέ που υπάρχει μόνο και μόνο για εγωιστικούς λόγους.Και άσε το παιδί ήσυχο γιατί ακούγεσαι σαν την Γκλεν Κλόουζ στην ολεθρια σχέση.
#1, #2 και #3, η Α μπα απάντησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.#7, τα χρήματα, ιδίως αυτά που διαχειρίζεται κανείς ο ίδιος, διευκολύνουν τα πάντα, και την..πολυγαμία, διότι δίνουν ανεξαρτησία και μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων, μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, άγνοια ή αδιαφορία για πιθανούς κινδύνους, ανεμελιά, καλλίγραμους πειρασμούς, προτάσεις και ρομαντικές(ή όχι) και σέξι συνθήκες για σεξ("έχεις χώρο;"). Παρατήρησε και πως μπορεί να σχετίζεται η αγαμία με την οικονομική κατάσταση κάποιου!
#1# μια μικρη ενσταση.το καλο ντυσιμο στους αντρες θεωρειται το κοστούμι με μακρυμάνικο πουκάμισο χειμώνα-καλοκαίρι!Δεν το λες κ συμφωνο με τις καιρικες συνθήκες στους 40 βαθμούς.
Ναι, αλλά δεν είναι τα ίδια κοστούμια.Υπάρχουν χειμερινά από ζεστά υφάσματα και καλοκαιρινά από πιο λεπτά και δροσερά υφάσματα.Τώρα αν αντέχεται το κουστούμι καλοκαιριάτικα όσο λεπτό κι αν είναι έχω τις αμφιβολίες μου.
Τι ωραία που θα ήταν όμως έτσι χαμένοι στη μετάφραση να κάναμε μια μεταβίβαση τα δισεκατομμυριάκια μας από τη μια χώρα στην άλλη και τσουπ ξαφνικά να εμφανίζονταν 3-4 μηδενικά παραπάνω... Ναι αγαπητή δεσποινίς, στη Βρετανία το δις είναι τρις, καλωσήρθατε!
Τα χρήματα δεν φέρνουν την ευτυχία. Φέρνουν δυνητικά πολλές πτυχές ευζωίας/ευημερίας. Μπορεί όμως να δυσκολεύουν την έλευση κάποιων άλλων. Δεν θα υπεισέλθω καθόλου στις πτυχές ευζωίας που φέρνουν διότι λίγο-πολύ είναι αυτονόητες και αυταπόδεικτες. Οφείλω να σημειώσω όμως πως η διευκόλυνση της πολυγαμίας δεν θα ερχόταν στο μυαλό μου σίγουρα, μιας που θεωρώ ότι αυτή η συμπεριφορά κι αν είναι αυταπόδεικτο πως δεν αντιστοιχεί σε οικονομικά υπόβαθρα(!) - ούτε καν υποβοηθείται πιστεύω μέσω των αντικινήτρων διάλυσης σχέσης που όντως εμφανίζονται πρακτικά για τα οικονομικώς ιδιαίτερα ανίσχυρα πρόσωπα. Εντούτοις, μία πτυχή που ο πλούτος θα δυσκόλευε φέρ' ειπείν θα ήταν η εξής : Θεωρώ ότι ένας πλούσιος θα δυσκολευόταν πολύ περισσότερο από έναν φτωχό ή ένα άτομο μέσου εισοδήματος να συνάψει αληθινές σχέσεις με κάποιον πολύ χαμηλότερου εισοδήματος/περιουσίας από τον ίδιο διότι πάντα θα ενέσκηπτε η υποψία προσέγγισής του από την άλλη πλευρά είτε λόγω καθαρού συμφέροντος είτε ΚΑΙ λόγω συμφέροντος (και αυτό τα νοθεύει όλα αναπόφευκτα). Εν αντιθέσει πχ. με ένα μέσο ή σχετικά καλό εισόδημα/κεφάλαιο (που κάλλιστα μπορεί και να το κρύβεις), ο πλούτος δεν είναι κάτι που μπορείς να κρύψεις ούτε να απομονώσεις από την καθημερινότητά σου. Και ως πλούσιος εξ' ορισμού θα μοιραστείς αυτήν την καθημερινότητα (σου) με έναν δικό σου ή "δικό σου" άνθρωπο - αποτελεί κοινή γνώση. Δεν ξέρω αν οι λόγοι που οι πλούσιοι δημιουργούν στενές σχέσεις κατά κανόνα με εξίσου οικονομικά ισχυρούς αφορούν την κοινωνική ευθυγράμμιση και αναπαραγωγή status (συμφέρον), την ανάγκη για κοινό lifestyle (γνήσια συμβατότητα) ή την τυχαιότητα-νόμο πιθανοτήτων (κοινός κοινωνικός κύκλος) ή όλα αυτά μαζί συνδυαστικά ή κατά περίπτωση. Εγώ όμως αν ήμουν πλούσια (if I were a rich girl, nananananana...), ο νούμερο ένας λόγος που θα αναζητούσα ουσιαστικές ανθρώπινες σχέσεις ανάμεσα σε άλλους πλούσιους και αναγκαστικά θα περιόριζα το φάσμα των έμπιστων ανθρώπων μου αποκλειστικά στους άλλους πλούσιους θα ήταν η υποψία που έθιξα ανωτέρω. Πώς μπορείς να την εξαλείψεις; Eίναι ορθολογικώς αδύνατον φοβάμαι. Προφανώς δεν θα ίσχυε για άτομα με τα οποία σχετιζόμουν στενά και γνώριζα εις βάθος πριν γίνω πλούσια και δεν θα είχα κανέναν λόγο πια να αμφιβάλλω στιγμή για ύπαρξη πιθανών απώτερων προθέσεών τους απέναντί μου. Ωστόσο, από την ωφέλεια αυτής της εκδοχής εξαιρούνται αυτόματα όσοι γεννήθηκαν πλούσιοι. Αλλά ευτυχώς δεν διατρέχω τέτοιον κίνδυνο, ουφ.. ησύχασα!Τέλος : Tα χρήματα δεν φέρνουν την ευτυχία. Ούτε την συντηρούν. Αλλά ούτε και την αφαιρούν! Αυτό το τελευταίο είναι που για κάποιον (όχι και τόσο μυστήριο) λόγο παραλείπεται σχεδόν πάντα από το ρητό...Επίσης, όταν μιλάμε για χρήματα που φέρνουν ή δεν φέρνουν κάτι σημαντικό/ριζικό, ξεχνάμε να βάλουμε από πίσω τους τις λέξεις "ΠΟΛΛΑ", "ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ" ή ακριβέστερα "ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ", ενώ εκείνες είναι που δηλώνουν τη διαφορά. Ο καταλύτης είναι που λείπει πάντα από τους πομφόλυγες.
Το ξέρω κι εγώ το 4! Οι συγκάτοικοι μου νόμιζαν ότι το χρέος της Ελλάδας ήταν 282 εκατομμύρια ενώ το δικό τους μόνο 1 και ήταν έξαλλοι. Είδες το λάθος στη μετάφραση; βάλαμε τα μηδενικά κάτω και χαλαρωσαν. Να βάλω και τη Γαλλία στη μέση που ακούγεται το millar πολύ κοντά million και που τώρα δε θυμάμαι πως είναι το απλό εκατομμύριο στα γαλλικά; Μπέρδεμα :)Για την 1. Δε ξέρω αν θα πέσετε να με φάτε αλλά δε φοράω τακούνια σχεδόν ποτέ. Εχω προβλημα με τα γόνατα μου και για μένα είναι ένα πραγματικό μαρτύριο. Οπότε τη σκέψη "γιατί να φοράνε οι γυναίκες κάτι που τις πονάει και δεν είναι άνετες σε αυτό"το έχω σκεφτεί ένα million φορες. Δε με νοιάζει τι φοράνε οι άλλες, εγώ πονάω τόσο πολύ που τα βλέπω σαν όργανο βασανισμου. Από την άλλη έχω δει και τα πόδια φίλου που ήθελε σώνει και ντε να φοράει κάτι σκληρα Oxford , δερμάτινα-λίγο μυτερά, πολύ ακριβά. Ματωνε όσο δεν έχει ματώσει πότε το δικό μου πόδι. Να ματώνεις για το στυλ και το στάτους; να μου λείπει!
Πωωπωωω το θέμα με τις διακρατικές παρανοήσεις για το θέμα του χρέους δε μου πέρασε από το μυαλό! Βρε λες να χρειάζεται καμιά διεθνής καμπάνια για να κάνουμε σε όλους λιανά πόσα χρωστάμε, μπας και μας έχουν παρεξηγήσει λίγο;Ε όχι και να σε φάμε που δε φοράς τακούνια. Εγώ κυκλοφορώ με αθλητικά όλους τους χειμερινούς μήνες, κι ακόμα και σε νυχτερινές εξόδους κάτι φλατ μπότες φοράω. Ντυμένη δε δείχνω φοβερά κομψή αλλά -όχι να το παινευτώ- έτσι διατηρώ κάτι πατουσάκια σαν διαφήμιση της Scholl, η απόλυτη φαντασίωση του Φιλ, σου λέω.
Un milliard (1 000 000 000) est l'entier naturel qui suit neuf cent quatre-vingt-dix-neuf millions neuf cent quatre-vingt-dix-neuf mille neuf cent quatre-vingt-dix-neuf (999 999 999) et précède un milliard un (1 000 000 001). Il vaut un millier de millions.Το έγραψα και λάθος να η σημασία από τη γαλλική Wikipedia.
#6: Καταρχή λυπάμαι πάρα πολύ για αυτό που συνέβη κ εύχομαι να συνέλθετε σύντομα από αυτό. Η Αμπά μου έδωσε την εντύπωση ότι δεν το θεωρεί κ τόσο σοβαρό θέμα, ίσως να μην είχε έρθει ποτέ κοντά με κάποιο κατοικίδιο κ να δεθεί μαζί του. Είναι όμως μια πολύ σημαντική απώλεια και ίσως αυτές οι συμβουλές σε βοηθήσουν να το χειριστείς: http://www.helpguide.org/articles/grief-loss/coping-with-pet-loss.htmΠροσπάθησε να μην κατηγορείς τον εαυτό σου,ατυχήματα συμβαίνουν κ τα παιδιά θα το ξεχάσουν,ειδικά αν γνωρίζουν πως έγινε κατά λάθος. Από προσωπική εμπειρία όταν χάσαμε την σκυλίτσα μας, που ακόμα και 9 χρόνια μετά τη σκέφτομαι κ μου λείπει, το γεγονός ότι ανοίξαμε το σπίτι κ τις καρδιές μας σε ακόμα ένα αδεσποτάκι ήταν ότι καλύτερο μπορούσαμε να κάνουμε.
CopyPaste σ`ευχαριστώ πολύ για τις σκέψεις και τις συμβουλές σου. Η αλήθεια πως το σπιτάκι της το έχουμε στρωμένο έξω στην αυλή,με φαγητό και νερό για όποια γατάκια θέλουν να έρχονται,κι έρχεται ένα.Και τις γάτες της γειτονιάς πάντα τις ταΐζουμε.Όμως είναι αυτό που λες,μου λείπει πολύ η Σύμη μου,ήταν η καθημερινότητά μου. Τρείς μήνες μετά,κι ακόμα βουρκώνω στη σκέψη της.Τα παιδιά δείχνουν να το έχουν ξεπεράσει,συχνά μιλούν γι αυτή με αγάπη,βλέπουν φωτογραφίες και βιντεάκια που παίζανε μαζί της και γελούν.Με βοήθησε πολύ ο άντρας μου κι ο αδελφός μου που τους ξαναεξήγησαν ότι ήταν ατύχημα. Εγώ προς το παρών δεν μπορώ να δεθώ με άλλο κατοικίδιο.
Σε καταλαβαίνω απόλυτα... Οταν πήγαινα δημοτικό η μαμά μου μου ειχε πάρει αυτα τα μικρα κίτρινα πουλάκια που πουλάνε το πασχα. Το αγαπούσα και το φρόντιζα πολυ. Μια μερα ομως συνεβει το μοιραίο... Μπλέχτηκε στα ποδια μου και το πάτησα κατα λάθος με αυτα τα σαμπό scholl που φοράγαμε τοτε. Πίστεψε με, εχουν περάσει 800 χρονια απο τοτε και ακομη δεν το εχω ξεπεράσει.
Εγώ κατάλαβα ότι η γράφουσα έχει τύψεις λόγω της θλίψης που προκάλεσε στα παιδιά της και όχι τόσο για το συμβάν αυτό καθ' αυτό. Προσοχή, δεν λέω ότι είναι αναίσθητη, απλά, αν δεν ήταν τα παιδιά της θα το ξεπερνούσε πιο εύκολα.Είμαι της άποψης ότι ένας παιδοψυχολόγος (έστω αυτός που επισκέπτεται το σχολείο τους) θα μπορούσε να ενεργήσει ως μεσολαβητής ανάμεσα σε εκείνην και τα παιδιά της, εφόσον δεν θέλει να κουράσει τους γνωστούς της που έχουν τα δικά τους προβλήματα.
Συμφωνώ απόλυτα. Η συμβουλή από έναν παιδοψυχολόγο είναι η καλύτερη λύση. Εμείς χάσαμε τη σκυλίτσα μας από βαθειά γηρατειά το καλοκαίρι (ήταν 17μιση ετών) και η παιδοψυχολόγος μας είπε να μην κρύβουμε την θλίψη μας και να εξηγήσουμε στο παιδί ακριβώς τι συμβαίνει. Κλαίγαμε με τον άντρα μου αγκαλιά (τώρα που το γράφω πάλι κλαίω) και το παιδί ερχόταν και μας αγκάλιαζε και μας παρηγορούσε. Η απώλεια είναι μέσα στη ζωή. Το ίδιο και τα ατυχήματα. Αλλά επειδή δεν είμαστε παντογνώστες καλό είναι όταν δεν μπορούμε να χειριστούμε κάτι να απευθυνόμαστε στον ειδικό!
#6 Υπάρχουν τόσα πολλά γατάκια εκεί έξω που ψάχνουν να κοιμηθούν κάπου ζεστά και ένα πιάτο φαί. Φτιάξτε έναν τέτοιο ζεστό χώρο με φαγητό έξω από το σπίτι σας και κάποιο γατάκι θα έρθει. Ίσως και ένα ωραίο μήνυμα για τα παιδιά ότι όταν αφαιρέσουμε -έστω και κατα λάθος- ενέργεια από κάπου προσπαθούμε να την προσφέρουμε κάπου αλλού.
#1 Α,μπα δεν ειχα σκεφτεί ποτέ τα τακούνια μ'αυτόν τον τρόπο. Για μένα ήταν απλό. Δεν με βολεύουν δεν τα φοράω. Αλλά αυτό το τελευταίο το ταξικό με πέθανε. Εκατοντάδες χιλιάδες αγγλιδούλες είναι πρόθυμες να το διαψεύσουν κάθε σάββατο βράδυ. Περπατάνε μέσα στο κρύο και τη βροχή για να πάνε να σταθούνε όρθιες για ώρα στα μπαρ και μετα στα κλαμπ και μετά να πάνε όπως όπως σπίτι τους. Συνήθως κρατώντας τα στο χέρι και περπατώντας ξυπόλυτες όσο κρύο κι αν κάνει όσους εμετούς κι αν συναντήσουν στο δρόμο τους κι οση βροχή κι αν έχει. #3 βρε κακομαθημένο μικρό. Αστο το παιδί να είναι καλά. Δε θέλει λέμε.
Ίου......και νόμιζα ότι μόνο στις ταινίες περπατάνε ξυπόλητες οι πρωταγωνίστριες γυρίζοντας από τη διασκέδαση και κάθε φορά απορώ. Εγώ όσο κουρασμένη και να είμαι, δεν περπατάω ξυπόλητη στους πενταβρώμικους δρόμους που να με πληρώνουν.
Είναι τόσο ψηλά τα τακούνια που είναι να απορείς πως άντεξαν τόσο. Φαντάζομαι από ένα σημείο και μετά απλά δεν υποφέρεται ο πόνος. Κι επίσης είναι τόσο τύφλα που θα ήταν αδύνατον να περπατήσουν σε τέτοιο ύψος ακόμη κι αν ήταν τα ψηλοτάκουνα άνετα σαν σπορτέξ. Έχει πολλή πλάκα να το βλέπεις. Νομίζω πως αν ψελλίσει κανείς σ' αυτές τις κοπέλες αυτά που γράφει η α,μπα θα τον κοιτάνε σαν εξωγήινο.
Είναι πολλές που δε μασάνε να περπατούν ξυπόλητες μες τη μπίχλα.Σε φεστιβάλ στο Βέλγιο με 80.000 κόσμο να μπαίνουν ξυπόλητες στη χημική τουαλέτα.Στο γυμναστήριο που πάω να κυκλοφορούν ξυπόλητες μέσα-έξω από το ντουζ, εκεί που οι υπόλοιπες κυκλοφορούμε με τα παπούτσια. Δημιουργείται λοιπόν ένα λασπώδες σίχαμα που στη συνέχεια μεταφέρουν μες τις κάλτσες τους. Δυο χρόνια που είμαι 'κει μόνο δυο έχω δει να βάζουν σαγιονάρα.Μπορεί εγώ να είμαι η κολλημένη μικροβιοφοβική.Αλλά μιιιιιχ
Εξωγήινη σε χώρα της κεντρικης Ευρώπης περπατούσαν ξυπόλητοι όταν ζεσταίνονταν. Τους έβλεπα στα πάρκα, στο σταθμό, στο μετρό, στα βαγόνια, να σουλατσάρουν πάνω κάτω και τα παπούτσια στο χέρι. Και η πατούσα μαύρη από κάτω.Μου είχε σηκωθηκει η τρίχα...
Αχ εξωγήνη, δεν έχεις πεθάνει από τον πόνο κάλου - έκπληξη στη διάρκεια της βραδιάς. Όταν ένα αθώο και φαινομενικα τρυφερό παπουτσάκι μεταμορφώνεται σε διάολο που τρυπάει τα πόδια σου.: )
Πάντως Τσάρλυ Μπράουν, αν αντί για το τελικό "-η" της εξωγήινης βάλεις "-οι", το σχόλιό σου των 17:27 είναι ακριβώς μία ιστορία που είχε διηγηθεί κάποτε ο Sky Saxon.
luckystrike, δεν κατάλαβα με ποια έννοια το λες, αλλά η περιγραφή της παγωμένης Αγγλίδας, όρθιας για ώρες, και μετά με τα τακούνια στο χέρι, είναι μια εικόνα που επιβεβαιώνει την ταξική υπόσταση που αναφέρω. Η μεσαία τάξη πάντα αλληθωρίζει προς την ανώτερη, υιοθετώντας την επιφάνεια, αδυνατώντας να εφαρμόσει την ουσία (ότι αν έχεις λεφτά, δεν σε νοιάζει τι καιρό κάνει έξω, ούτε σε απασχολεί η ορθοστασία)
Από την άλλη τονίζουν το ταξικό θέμα. Μια γυναίκα χωρίς αυτοκίνητο και χωρίς λεφτά για ταξί, που θα πάει κάπου που δεν έχει κάπου να καθίσει, θα το σκεφτεί δέκα φορές πριν βάλει θεόρατο τακούνι. Πηγή: www.lifo.gr προφανώς κατάλαβα λάθος. αυτό που κατάλαβα εγώ είναι πως κάποια που δε θα έχει τη δυνατότητα να πάει με αυτοκίνητο μέχρι την πόρτα του σικ εστιατορίου και δεν θα την περιμένουν να καθίσει άνετα, δε θα φορέσει τακούνι. Υπό αυτή την έννοια όλες αυτές οι κοπέλες που κυκλοφορούν με τα δωδεκάποντα διαψεύδουν τη θεωρία αφού γνωρίζουν πως δε θα έχουν αυτή την πολυτέλεια. Μάλλον δεν το έπιασα.
Εννοεί τους παπούδες και τις γιαγιάδες των παιδιών της. Δηλαδή τους γονείς της. Οι γονείς έχουμε την τάση να αναφερόμαστε έτσι στους γονείς μας επειδή έτσι τους αποκαλούν τα παιδιά μας... Είναι σύνηθες.
Οι τρεις πέθαναν όταν ήμουν μωρό,και με τη γιαγιά μου την τελευταία,στεναχωρήθηκα μεν όταν πέθανε,αλλά δεν είχα πολλές επαφές ώστε να μου λείπει.
#4, ε λοιπόν, κι εγώ που ήμουν πρωτοδεσμίτισσα δεν μπορώ να καταλάβω.Η Ελλάδα, καθώς και όλη η Ευρώπη εκτός από τη Βρετανία, ακολουθεί το Διεθνές Σύστημα μονάδων (μέτρο, κιλό, Νιούτον κλπ).Σ'αυτό το Σύστημα λοιπόν οι υποδιαιρέσεις και τα πολλαπλάσια ορίζονται επακριβώς. ΦΥσική δεν κάνουν στα σχολεία τους; Και σε παρακαλώ να τους ρωτήσεις:αν το εκατομύριο έχει 6 μηδενικά και το δις 12, τότε αυτό με τα 9 μηδενικά τι είναι; Μισοδισεκατομύριο; mbillion?
#7 Επίσης μην ξεχνάμε και το αυτονόητο, ε; Εμείς οι... κοινοί θνητοί, πέρα από το πλέγμα οικογενειακών σχέσεων, έχουμε και πολύ μεγαλύτερη ανάγκη για ασφάλεια και σταθερότητα στις ίδιες τις συναισθηματικές σχέσεις.Ακόμη κι αν μια σχέση μας δυσαρεστεί ή έχει βαλτώσει, θα σκεφτούμε "ναι αλλά δεν έχω το κουράγιο να ξαναβγώ στη γύρα, ποιος ξέρει τι χειρότερα με περιμένουν εκεί έξω", "ναι αλλά αν η μόνη εναλλακτική είναι η μοναξιά;", "ναι αλλά τουλάχιστον ανέχεται κι αυτός/αυτή εμένα, σάμπως είμαι κανένα κελεπούρι;" και φυσικά "ναι αλλά έχουμε παιδιά".Οι πλούσιοι και διάσημοι έχουν τα μέσα να κάνουν πλήθος γνωριμίες, να νιώθουν επιθυμητοί (με διάφορους τρόπους) ακόμη και σε προχωρημένη ηλικία, έχουν την πολυτέλεια να ελπίζουν ότι πάντα μπορούν να βρουν κάτι καλύτερο. Κι έχουν και τις διακόσιες νταντάδες που λέγαμε.
να προσθέσω κάτι στο #7. Σαν έλληνες παραδοσιακά γνωρίζουμε όλοι λίγο πολύ, ότι δεν χρειάζεται καν μεγάλη οικονομική άνεση για το 'δικαίωμα' στην απιστία. Ένας μισθός ακόμα και ο πιο ευτελής, έκανε τον μέσο άντρα ΑΝΤΡΑ που θα ξενοκοιτάξει, ξενοπηδήξει κτλ, αρκεί να έχει τη γυναίκα του δούλα και κυρά όμως. Η μέση ελληνίδα γιαγιά μας δούλευε ή από έσχατη ανάγκη, ή για χόμπι μέχρι να αρχίσει τις γέννες σε κάποιο συγγενή ή στο δημόσιο. Γιατί δεν είχε πουθενα να πάει αν τη χώριζε ο οικονομικά ανεξάρτητος άντρας της. Συχνά δε το κέρατο ή η υποψία του από τη μεριά της οδηγούνταν σε θάνατο.
Δεν νομίζω ότι το ζήτημα είναι η απιστία εδώ. Συζητάμε την ελευθερία επιλογών που δίνει το χρήμα και το πλέγμα οικογενειακών σχέσεων που δημιουργεί η έλλειψη αυτού (και που πολλές φορές είναι ασφυκτικά δεμένο γύρω μας).
#5 Με συγχωρείς πολύ, εμένα πιο πολύ με φρικάρει η στάση του πατερα που δύο φορές ρώτησε τον Γιώργο τι κοιτάει και μάλιστα με πονηρό ύφος σαν να τον προκαλούσε παρά ο Γιώργος που μπορεί να ήρθε σε δύσκολή θέση ή να το θεώρησε κρύο αστείο
Ρε παιδιά εγώ κατάλαβα πως η κοπέλα με τον πατέρα φρίκαρε. Και η αλήθεια είναι πως κι εγώ μ' αυτόν φρίκαρα. Για τον γιώργο δεν ξέρουμε τίποτα. Μόνο αυτό που είπε ο πατέρας. Ο Γιώργος μπορεί να κοιτούσε και να 'τρεχαν σαλάκια, μπορεί να έχει πρεσβυωπία ή μυωπία και να μην έβλεπε την τύφλα του, μπορεί να είναι γκέι και να μην τον αφορούσε το θέαμα, μπορεί να είναι ότι θέλει. Εμένα με φρίκαρε πως ο πατέρας έβλεπε σαν σεξουαλικό ον την κόρη του. Εδώ είναι η προβολή που λέγαμε.Εκτός πάλι κι αν το κατάλαβα εντελώς λάθος οπότε πάω πάσο.
Εγώ κατάλαβα πως τη φρίκαρε ο Γιώργος. Στο τέλος γράφει πως κανείς δεν έδωσε σημασία που ο Γιώργος δεν απάντησε κλπ κλπΣαν να κατακρίνει τον Γιώργο που δεν απάντησε επειδή θα έπρεπε κατά την άποψή της εκείνος να πει ότι δεν λιγουρεύεται την κόρη. Άρα επειδή δεν απάντησε όντως λιγουρευόταν και αυτό είναι κατακριτέο κατ' αυτήν.Ή έτσι διαβάζω εγώΑν μας διαβάζει θα μπορούσε να μας το διευκρινήσει
Όχι ρε παιδιά, ο πατέρας ήταν ο γλοιώδης. Ο Γιώργος μάλλον τα'χασε γιατί ο πατέρας δεν είπε κάτι ουδέτερο, τύπου "κοιτάξτε τι κουκλιά παιδιά έχω" (που δεν το λές αυτό για κοτζάμ μαντράχαλους 20+ χρονών), είπε ειδικά στον Γιώργο μπροστά σε όλους "πάρε μάτι την κόρη μου". Βρε μπας και τον θέλει για γαμπρό τον Γιώργο;
Και γω με τον πατέρα τα πήρα ρε παιδιά! Γουστάρει δεν γουστάρει ο Γιώργος, στην τελική πρόβλημα του! Ο πατέρας με τις επίμονες ερωτήσεις του είναι λες και τον τσιγκλάει. Οτι δηλαδή ξέρει οτι η κόρη του είναι ωραίο μωράκι και κάνει πλακίτσα? Mπλιαξ! Κόρη σου είναι ρε φίλε, όχι αδερφή σου! Τι την δείχνεις στα γερολιγούρια λες και είναι κανένα γκομενάκι?
Δεν ξέρουμε αν ο Γιώργος είναι γερο(λιγούρι). Ο Γιώργος, πάντως, καλά έκανε και δεν απάντησε στις προκλήσεις, γιατί με έναν τέτοιο τύπο σαν τον "κυρ-Αριστείδη" (όπως λέει η Αβρωνυχίδα) δεν ξέρεις σε τι ξεκατίνιασμα μπορεί να καταλήξεις. Απλά κράτησε την θέση του με την σιωπή του και αν τυχόν η γράφουσα τον μέμφει γι' αυτό, κακώς. (Εκτός αν γνωρίζει κάτι άλλο που δεν μας το λέει.)
Το ξαναδιάβασα. Η κοπέλα δεν είναι σαφής αν ενοχλείται από τον Γιώργο. Πιστεύω πως ενοχλήθηκε απ' όλο αυτό το κλίμα που δημιούργησε πρώτος ο πατέρας. Και μετά και οι άλλοι με τα χαζόγελα. Τι αηδιαστικό έτσι κι αλλιώς.
Εγώ πάλι δεν καταλαβαίνω γιατί ο πατέρας είναι γλοιώδης/κακός. Δηλαδή, εντάξει. Φρικάρατε, ανατρίχιασατε, τα πήρατε(δεν υπεισέρχομαι στο ότι ενώ όλες/οι φρικάρατε δε δίνετε και ακριβώς την ίδια ερμηνεία για το περιστατικό). Αλλά γιατί; Επειδή ήταν κάτι που δεν περιμένατε; Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι, επειδή δεν την περιμένατε αυτή τη συμπεριφορά, ήταν και κατάπτυστη.Επίσης, γράφτηκε "Εμένα με φρίκαρε πως ο πατέρας έβλεπε σαν σεξουαλικό ον την κόρη του". Ωραία. Δεκτό. Αλλά. Ακόμα κι αν ο πατέρας δε βλέπει την κόρη του ΚΑΙ σα σεξουαλικό ον, αυτό δεν αναιρεί ότι: 1. όλος ο υπόλοιπος κόσμος(άντρες και γυναίκες) τη βλέπει και σαν τέτοιο 2. ότι είναι. Καταλαβαίνω ότι ΜΠΟΡΕΙ να σας το χαλάει λίγο αυτό που έχετε στο μυαλό σας ως σχέση πατέρα-κόρης (λέω. δεν ξέρω), αλλά το ποιος "παίρνει μάτι την κόρη του"(όπως γράφτηκε) είναι κάτι που εδώ και χρόνια προφανώς δε μπορεί να ελέγξει. Μόνο το καλοκαίρι αν δούμε που πήγαν διακοπές μαζί την είδαν πόσοι και πόσοι. Εσάς σας πείραξε που την έδειξε στο Γιωργάκη, που μπορεί να είναι και τίποτα ντροπαλός; Και γιατί να εννοούσε ο πατέρας “κοιτάς το μ@#$ την κόρη μου ε Γιώργο;” και όχι “αχ, το κορίτσι μου, έχει γίνει ολόκληρη γυναίκα” να καμαρώνει γι'αυτό και να πειράζει και το κάθε Γιώργο που μπορεί να τον θεωρεί και λίγο για την κόρη του. Επαναλαμβάνω, δέχομαι ότι σε σας τις γυναίκες-κόρες μπορεί να σας κακοακούγεται να λέει ο πατέρας σας “κοίτα τι γυναίκα-γυναικάρα έχω για κόρη”(λέγοντας το από περηφάνια, όχι πρόστυχα) και να θέλετε να σας βλέπει σαν κόρη αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είναι γλοιώδης. Δηλαδή, είναι για σας, αλλά γενικά δεν είναι, με την έννοια του γλοιώδη-ανώμαλου. Επίσης, μία μάνα στα 55 της, αν της γυαλίσει καμμιά νύφη για το γιο της θα την πει τη “μαλακία” της, ακόμα και αν ο γιος μπορεί να μη θέλει ή/και να μην ξέρει. Αυτή είναι γλοιώδης;Γενικά, δεν ξέρω. Προφανώς, μπορεί να μην καταλαβαίνω κάτι, αφού δεν υπήρξα ποτέ κόρη. Και δέχομαι το “φρίκαρα/ανατρίχιασα”, αλλά γιατί; Επειδή ο άλλος είναι διαφορετικός-άντρας; Υ.γ. εντωμεταξύ ο πατέρας της συγκεκριμένης περίπτωσης ενώ δεν είναι σίγουρα ο Ντόναλντ Τραμπ, δεν είναι ίσως και ο πιο λαϊκός αλλά δεν είναι και ο πιο high class. Και ενώ μπορεί να είναι κάνας περίεργος(που δε μας το λέει η(;) #5), ΙΣΩΣ είναι ένας φυσιολογικός άντρας-πατέρας.
Δεν με ενοχλεί να λέει ένας πατέρας ΄κοίτα τι γυναικάρα έχω για κόρη¨,αυτό δεν εμπεριέχει κάτι πρόστυχο. Είναι ένα γεγονός. Αλλά αν βάλω σαν εικόνα στο μυαλό μου την σκηνή αυτή, μου βγάζει κάτι αρκετά πιο πονηρό. Κάτι τύπου ¨καύλωσες γιωργάκη?΄ Ε, αυτό είναι λίγο κάπως. Σαν να υπονοεί, ¨και μένα μου συμβαίνει καμιά φορά¨
Ο πατέρας γνωρίζει ότι η κόρη του είναι σεξουαλικό ον. Δεν την βλέπει ως τέτοιο όμως. Εδώ υπάρχει η υπόνοια της προβολής των συναισθημάτων. Πως δηλαδή ο πατέρας τη βλέπει σεξουαλικά και νιώθει πως κι ο άλλος τη βλέπει έτσι. Για τον οποίο άλλον δεν ξέρουμε τίποτα. Και σε οποιαδήποτε περίπτωση αν ο πατέρας απλά καμάρωνε -κάτι το οποίο δεν αφήνει η γράφουσα να φανεί- με το που θα έβλεπε τον άλλον να την κοιτάει σα λιγούρι θα την προστάτευε και διακριτικά θα σταματούσε την προβολή των φωτογραφιών. Γιατί του πατέρα που απλά καμαρώνει δεν του αρέσει να κοιτάει ερωτικά κάποιος την κόρη του.
Παιδιά, δεν θέλει φοβερή αναλυτική ικανότητα. Ο πατέρας είναι γλοιώδης γιατί χρησιμοποιεί την σεξουαλική υπόσταση της κόρης του (την οποία γνωρίζει, όχι λιγουρεύεται αναγκαστικά) για να ξεμπροστιάσει ως ομοφυλόφιλο τον Γιωργάκη, για τον οποίο γνωρίζει ότι είναι της συγκεκριμένης κατεύθυνσης.
η Γ45 πάλι. Τώρα είμαι σοκαρισμένη. Αυτό που λες στην αρχή το θεώρησα εξωφρενικό και τραβηγμένο από τα μαλλιά και μετά απέκτησε λογική όταν σκέφτηκα τα χαζόγελα των άλλων. Δεν έχω ιδέα αν έχεις δίκιο ή όχι, όπως και δεν έχω ιδέα αν έχω εγώ δίκιο ή όχι. Πάντως είναι μία οπτική που εμένα μου είχε διαφύγει εντελώς. Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο. Γλίτσας πατέρας έτσι κι αλλιώς.
Τελικά είναι βλαξ ο πατήρ ή όχι;Αν δεν θες να γλυκοκοιτάζουν μπροστά σου τα κάλλη της κόρης σου, μην φέρνεις τις φωτογραφίες της στο γραφείο. Δηλαδή, από την μια καμαρώνεις σαν γύφτικο σκεπάρνι, από την άλλη θίχτηκες που την λιγουρεύτηκε ο Γιώργος;Ε, τι να κάνει και ο Γιώργος; Το παλικάρι απλά κοιτούσε.