Ποια είναι η συγγραφέας-φάντασμα Έλενα Φεράντε

Ποια είναι η συγγραφέας-φάντασμα Έλενα Φεράντε Facebook Twitter
3

Τι περίπτωση! Μια Nαπολιτάνα πεζογράφος, η πιο εξαγώγιμη πένα της σημερινής Ιταλίας, δημοσιεύει από το ’92 τη μια επιτυχία μετά την άλλη, χωρίς ποτέ να έχει εμφανιστεί δημόσια. Όλα αυτά τα χρόνια, κρυμμένη πίσω από το ψευδώνυμο Έλενα Φεράντε, φυλάει σαν κόρη οφθαλμού τη μάσκα της. Ούτε συναντήθηκε από κοντά με δημοσιογράφο, ούτε βέβαια φωτογραφήθηκε. Τα μόνα που δηλώνει είναι η καταγωγή και το φύλο της. Σαν να λέει, όσο πιο απροσπέλαστη η ιδιωτική ζωή μου, τόσο μεγαλύτερη η καλλιτεχνική ελευθερία μου. Οι λιγοστές της συνεντεύξεις, με εξαίρεση τη φετινή στο «Paris Review» που παραχώρησε ζωντανά στους... εκδότες της, έχουν δοθεί γραπτώς. Η Ζέιντι Σμιθ και η Τζούμπα Λαχίρι πίνουν κρασί στ’ όνομά της, αλλά η ίδια δεν συγχρωτίζεται με λογοτέχνες, είναι μια συγγραφέας-φάντασμα. Βαδίζει στα χνάρια του Σάλιντζερ και του Πίντσον, κρατιέται μακριά από το προσκήνιο. Κι όπως εκείνοι, έφτασε σιγά-σιγά να μυθοποιηθεί. 

Κυρίαρχο θέμα στα βιβλία της Φεράντε, σχεδόν εμμονή, είναι το πώς διαμορφώνονται οι γυναίκες από το κοινωνικό περιβάλλον τους. Πώς παλεύουν να αντεπεξέλθουν σε πολλαπλούς ρόλους, ενώ διεκδικούν να κρατήσουν ένα κομμάτι του εαυτού τους αδέσμευτο. Η εμπειρία τού να είσαι γυναίκα, αυτός είναι ο θεμέλιος λίθος του έργου της. Μια διόλου ροζ εμπειρία, με άφθονες δόσεις βίας και ταπείνωσης απ’ ό,τι φαίνεται. Στην Ελλάδα είχαμε την ευκαιρία να πάρουμε αμέσως μυρωδιά από τη γραφή της χάρη σ’ έναν μικρό εκδοτικό οίκο που τη δεκαετία του ’90 ανοιγόταν στη σύγχρονη ιταλική πεζογραφία, τον Perugia. Από αυτόν κυκλοφόρησε το ’97 το πρώτο της μυθιστόρημα «Βάναυση Αγάπη» (μτφρ. Π. Σκόνδρας), το αφιερωμένο στη μητέρα της. Όπως έχει δηλώσει η Φεράντε, από τα 15 της ήδη είχε ξεκινήσει να γράφει ιστορίες για γενναία κορίτσια σε μεγάλους μπελάδες, έχοντας άντρες συγγραφείς για πρότυπα. Προτιμούσε να μιμηθεί τον Νταφόε, τον Φίλντινγκ, τον Ντοστογιέφσκι, τον Τολστόι, παρά την Τζέιν Όστιν ή τις αδελφές Μπροντέ. Άργησε να θεωρήσει κάποιο από τα γραπτά της δημοσιεύσιμο. Από το ντεμπούτο της, όμως, έδειξε πως, είτε μιλά για την πατριαρχική ναπολιτάνικη κοινωνία είτε για τα σεξουαλικά απωθημένα των ηρωίδων της, μπορεί να χτίσει με την πρόζα της μια πνιγηρή ατμόσφαιρα, απειλητική ακόμα και για τον αναγνώστη.

"Έκανα ήδη πολλά γι' αυτήν την ιστορία: την έγραψα. Αν το βιβλίο αξίζει κάτι, είναι αρκετό. Δεν πρόκειται να πάρω μέρος σε συζητήσεις και παρουσιάσεις, αν με καλέσουν. Δεν θα πάω να παραλάβω κανένα βραβείο, αν μου δοθεί. Δεν θα προωθήσω το βιβλίο, ειδικά στην τηλεόραση, ούτε στην Ιταλία αλλά ούτε κι έξω, αν τυχόν χρειαστεί... Αν δεν θέλετε να με υποστηρίξετε από δω και πέρα, πείτε το μου, θα καταλάβω"

Ο Σάντρο και η Σάντρα Φέρι των Editioni E/O, ενός από τους σοβαρότερους οίκους στην Ιταλία, ισχυρίζονται πως παραμονές της κυκλοφορίας του «Βάναυση Αγάπη» έλαβαν από τη Φεράντε ένα γράμμα όπου τους ξεκαθάριζε τα εξής: «Έκανα ήδη πολλά γι’ αυτήν την ιστορία: την έγραψα. Αν το βιβλίο αξίζει κάτι, είναι αρκετό. Δεν πρόκειται να πάρω μέρος σε συζητήσεις και παρουσιάσεις, αν με καλέσουν. Δεν θα πάω να παραλάβω κανένα βραβείο, αν μου δοθεί. Δεν θα προωθήσω το βιβλίο, ειδικά στην τηλεόραση, ούτε στην Ιταλία αλλά ούτε κι έξω, αν τυχόν χρειαστεί. Θα παραχωρώ μόνο γραπτές συνεντεύξεις, αλλά θα προτιμούσα να περιοριστούν στο ελάχιστο. Έχω δεσμευτεί απολύτως γι’ αυτό απέναντι στον εαυτό μου και την οικογένειά μου. Ελπίζω να μην πιεστώ ν’ αλλάξω άποψη. Αντιλαμβάνομαι ότι αυτό ίσως θα προκαλέσει κάποιες δυσκολίες στον εκδοτικό οίκο. Σέβομαι πολύ τη δουλειά σας, σας συμπάθησα και τους δυο αμέσως και δεν θέλω να προκαλέσω προβλήματα. Αν δεν θέλετε να με υποστηρίξετε από δω και πέρα, πείτε το μου, θα καταλάβω». Στο ίδιο γράμμα, σύμφωνα με τους εκδότες της πάντα, η Φεράντε επέμενε: «Πιστεύω πως τα βιβλία, αφού γραφτούν, δεν έχουν ανάγκη τον συγγραφέα τους. Αν έχουν να πουν κάτι, αργά ή γρήγορα θα βρουν αναγνώστες, αν δεν έχουν, δεν θα βρουν...».

Έπειτα από μια δεκαετία σιωπής, το 2002, βλέπει το φως στην Ιταλία ένα ακόμα μυθιστόρημά της, από τα πιο πολυμεταφρασμένα της σήμερα, το «Μέρες Εγκατάλειψης». Εδώ κυκλοφόρησε δυο χρόνια αργότερα, με την εγγύηση μάλιστα της Άγρας (μτφρ. Σ. Παπασταύρου). Με θυμάμαι να γαντζώνομαι πάνω του, από την πρώτη κιόλας παράγραφο: «Ένα απόγευμα του Απρίλη, αμέσως μετά το φαγητό, ο άντρας μου μού ανακοίνωσε ότι ήθελε να με παρατήσει. Αυτό το έκανε καθώς μαζεύαμε το τραπέζι, τα παιδιά τσακώνονταν ως συνήθως στο διπλανό δωμάτιο και το σκυλί ονειρευόταν γρυλίζοντας πλάι στο καλοριφέρ. Μου είπε ότι ήταν μπερδεμένος, ότι περνούσε δύσκολες στιγμές, ότι ένιωθε κουρασμένος, ανικανοποίητος, ως και τιποτένιος ακόμα...». Η Όλγα, επίδοξη συγγραφέας και αφηγήτρια της ιστορίας, έπειτα από δεκαπέντε χρόνια ανέφελου οικογενειακού βίου, στέκεται αποσβολωμένη δίπλα στον νεροχύτη, αντιμέτωπη με τον χειρότερο εφιάλτη της: ότι θα καταντήσει σαν εκείνη τη γυναικούλα από τη Νάπολη, την «κακομοίρα» των παιδικών της χρόνων, που σήκωνε τη γειτονιά στο πόδι, σπαράζοντας για τον άπιστο άντρα της.

Η συζυγική προδοσία έχει προσφέρει στη λογοτεχνία και αριστουργήματα και έργα του συρμού. Πώς να πρωτοτυπήσει κανείς, γράφοντας για κάτι τόσο τετριμμένο; Όποιος κι αν υπογράφει ως Έλενα Φεράντε, διάλεξε να ενστερνιστεί τη φωνή μιας σύγχρονης Μήδειας και να καταγράψει, με λαχανιαστό ρυθμό, μέρα με τη μέρα, το φλερτ μιας εγκαταλελειμμένης γυναίκας με την τρέλα, σκαλίζοντας τον ψυχισμό της όλο και βαθύτερα. Αποψιλωμένες από φιοριτούρες κι από μελοδραματικές κορώνες, οι «Μέρες Εγκατάλειψης» ζωντανεύουν μια γυναίκα ρημαγμένη και ταυτόχρονα επιθετική, όχι μόνο απέναντι στον πρώην σύντροφό της αλλά και στον εαυτό της, και στα ίδια της τα παιδιά. Κι όμως, τι ανακούφιση, στο τέλος τον τόνο δίνουν η γαλήνη και η αισιοδοξία.

Με τον καιρό, στα πρώτα μυθιστορήματα της Φεράντε ήρθαν να προστεθούν κι άλλα. Το έργο της άρχισε να μεταφράζεται στ’ αγγλικά, να διαβάζεται από περισσότερους, να διεκδικεί βραβεία, όπως το διεθνές IMPAC ή το ιταλικό Strega, χωρίς κανείς να γνωρίζει ποιος είναι, πώς μοιάζει, πώς ζει ο άνθρωπος που το δημιούργησε. Να, λοιπόν, που κάποια βιβλία μπορούν να σταθούν χωρίς δεκανίκια. Κρίνοντας, ωστόσο, από τον χαμό που έγινε πρόσφατα στις Ηνωμένες Πολιτείες, αν συνοδεύονται και από ένα πέπλο μυστηρίου, ακόμα καλύτερα.

Τα μυθιστορήματα με τα οποία η Φεράντε θριάμβευσε στον αγγλοσαξονικό κόσμο είναι αυτά που συνθέτουν την τετραλογία της Νάπολης: «My brilliant friend», «The story of a new name», «Those who leave and those who stay», «The story of the lost child». Και τα τέσσερα παρακολουθούν τις ζωές δύο χαρισματικών φιλενάδων, της Έλενα και της Λίλα, από τα παιδικά τους χρόνια σε μια ναπολιτάνικη φτωχογειτονιά ως την ωριμότητά τους, μακριά από το μισογύνικο και βίαιο περιβάλλον της γενέτειράς τους. Μπορεί κανείς να απαλλαγεί από το παρελθόν του; Αδύνατον, λέει με τον τρόπο της η Φεράντε, ενώ ξεδιπλώνει τις εσωτερικές μάχες που είναι καταδικασμένα να δίνουν μεγαλώνοντας αυτά τα έξυπνα, φιλόδοξα και μορφωμένα κορίτσια, αντιμέτωπα με τις τραυματικές αναμνήσεις τους. Επικεντρωμένη στη γυναικεία φιλία, με όλους τους ανταγωνισμούς και τις αντιζηλίες που ελλοχεύουν μέσα της, η τετραλογία της Νάπολης αποτελεί ταυτόχρονα μια τεράστια τοιχογραφία, ένα πολυπρόσωπο ανθρώπινο μωσαϊκό, από το οποίο αναδύονται μια σειρά από κοινωνικές, ιδεολογικές και πολιτισμικές αλλαγές που σημάδεψαν την Ιταλία του Νότου από το ’45 ως τις μέρες μας.

Ο πρώτος τόμος είχε προταθεί σε διάφορα εκδοτικά στην Ελλάδα αλλά, μεσούσης της κρίσης, αντιμετωπίστηκε με επιφύλαξη. Να, όμως, που η πλημμυρίδα των θετικών κριτικών και των δημοσιευμάτων για το φαινόμενο Φεράντε λειτούργησε και εδώ σαν πολιορκητικός κριός. Το «L’ amica geniale», όπως είναι ο πρωτότυπος τίτλος του, θα κυκλοφορήσει από τον Πατάκη μέσα στο 2016, κι αν περπατήσει, θα πάρουν σειρά και οι επόμενοι. Η Δήμητρα Δότση, που ανέλαβε να το μεταφράσει, ισχυρίζεται πως «έτσι κι αρχίσεις να το διαβάζεις, εθίζεσαι, είναι αδύνατον να το αφήσεις απ’ τα χέρια σου. Η Έλενα και η Λίλα είναι φτιαγμένες από την ίδια πάστα με την Όλγα του “Μέρες Eγκατάλειψης”, αλλά η Φεράντε δεν εστιάζει μόνο στον ψυχικό τους κόσμο. Γύρω τους τοποτεθεί δεκάδες δευτεραγωνιστές –τα ονόματά τους καλύπτουν σελίδες!–, εγκιβωτίζοντας στο μυθιστόρημα πολλές ιστορίες που τρέχουν παράλληλα και που, αντί να σε αποπροσανατολίζουν, σε συνεπαίρνουν. Η πλοκή ξεκινά με τη μυστηριώδη εξαφάνιση της Λίλα, χωρίς ν’ αφήσει ίχνη πίσω της, και με την απόφαση της φίλης της, που είναι συγγραφέας, να ανασυστήσει σε βιβλίο τη διαδρομή τους. Ο πρώτος τόμος καλύπτει τα παιδικά κι εφηβικά τους χρόνια, φτάνοντας ως τον γάμο της Λίλα στα δεκάξι της και, με το που τον τελειώνεις, ανυπομονείς για τη συνέχεια».

Σύμφωνα με τη Δότση, πάνω που το σούσουρο είχε κοπάσει κάπως, η διεθνής επιτυχία της Φεράντε ερέθισε ακόμα περισσότερο την περιέργεια των Ιταλών. Οι φήμες οργιάζουν, κάποιοι υποψιάζονται πως πρόκειται για άντρα, για τον Ιταλό μυθιστοριογράφο Ντομένικο Σταρνόνε, κάποιοι λένε πως πίσω της κρύβεται ολόκληρη ομάδα, άλλοι στρέφουν το βλέμμα προς το ζεύγος Φέρι, εκδότες της και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Τίποτα δεν έχει επιβεβαιωθεί. Την περασμένη άνοιξη, στη συνέντευξή της στο «Paris Review», η Έλενα Φεράντε ομολογούσε ότι στην αρχή η απόφασή της να απέχει από τη δημοσιότητα οφειλόταν σε συστολή – «φοβόμουν να βγω από το καβούκι μου». Στην πορεία, εντούτοις, έφτασε να νιώθει πολύ εχθρικά απέναντι στα ΜΜΕ. Κι αυτό όχι μόνο επειδή τα τελευταία αξιολογούν τα λογοτεχνικά έργα ανάλογα με την αίγλη του δημιουργού τους σε πεδία εξω-λογοτεχνικά αλλά και επειδή, όταν δεν παρουσιάζεται με σάρκα και οστά ο συγγραφέας μπροστά τους, φροντίζουν να τον επινοούν.

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΝΑ ΦΕΡΑΝΤΕ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΤΗΣ LIFO

Βιβλίο
3

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Συγγραφείς/ Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / 8 Έλληνες συγγραφείς ξαναγράφουν τους μύθους και τις παραδόσεις

Η Λυσιστράτη ερμηνεύει τις ερωτικές σχέσεις του σήμερα, η Ιφιγένεια διαλογίζεται στην παραλία και μια Τρωαδίτισσα δούλα γίνεται πρωταγωνίστρια: 8 σύγχρονοι δημιουργοί, που συμμετέχουν με τα έργα τους στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, συνομιλούν με τα αρχαία κείμενα και συνδέουν το παρελθόν με επίκαιρα ζητήματα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LiFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT
Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Ηχητικά Άρθρα / Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Το όνομά της έχει συνδεθεί με την εικόνα μιας αδίστακτης, σεξουαλικά ακόρεστης και επικίνδυνης γυναίκας. Ένα νέο βιβλίο, όμως, έρχεται να αμφισβητήσει αυτή τη στερεοτυπική αφήγηση και να φωτίσει μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Rene Karabash

Βιβλίο / Rene Karabash: «Θέλω πίσω τη γυναικεία δύναμη που μου στέρησαν οι άνδρες»

Η Βουλγάρα συγγραφέας Rene Karabash μιλά για το μυθιστόρημά της «Ορκισμένη», που τιμήθηκε με το βραβείο Ελίας Κανέτι, και στο οποίο εστιάζει στην ιστορία των «ορκισμένων παρθένων» γυναικών των Βαλκανίων που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δυο γυναίκες συγγραφείς αποκαλύπτουν τα κρυφά μυστικά της γραφής

Βιβλίο / Όλες οι γυναίκες του κόσμου στο νέο βιβλίο της Αμάντας Μιχαλοπούλου

Στο «Μακρύ ταξίδι της μιας μέσα στην άλλη», η μητρότητα γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει όλες τις μητέρες και όλες τις κόρες με τις γυναίκες της Ιστορίας που θαυμάσαμε, αλλά και τις ανώνυμες «Παναγίες» που κράτησαν στους ώμους τους τα βάρη της ανθρωπότητας.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Βιβλίο / «Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Στο νέο του βιβλίο, «Lost Things Found», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Hyper Hypo, ο εικαστικός φωτογράφος Αντώνης Θεοδωρίδης εξερευνά τον μαγικό κόσμο της υπαίθριας αγοράς του Ελαιώνα.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Ντιντιέ Εριμπόν: «Καιρός για ένα κίνημα των ηλικιωμένων!»

Ντιντιέ Εριμπόν / Ντιντιέ Εριμπόν: «Να πάψουμε να βλέπουμε τους ηλικιωμένους ως κοινωνικούς παρίες»

Από τους σημαντικότερους και πιο επιδραστικούς σύγχρονους Γάλλους στοχαστές, ο Ντιντιέ Εριμπόν συνδύασε στα βιβλία του τα δύσκολα βιώματα της νεότητάς του με μια εμπεριστατωμένη, αλλά και εικονοκλαστική, κοινωνικοπολιτική «ακτινογραφία» της γαλλικής κοινωνίας. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κεχαγιάς

Βιβλίο / «Το να εκδίδεις βιβλία στην Ελλάδα είναι σαν να παίζεις στο καζίνο»

Η Γεννήτρια είναι ένας νέος εκδοτικός οίκος αφιερωμένος στη σύγχρονη λογοτεχνία. Ο εκδότης της, συγγραφέας και μεταφραστής, Παναγιώτης Κεχαγιάς, μιλά για τις δυσκολίες και τις χαρές του εγχειρήματος, για το πώς σκοπεύει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας ιδιαίτερα ανταγωνιστικής αγοράς, καθώς και για τους πρώτους τίτλους που ετοιμάζεται να εκδώσει.
M. HULOT
Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Οι Αθηναίοι / Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Η εκτέλεση του Μπελογιάννη τον έκανε αριστερό. Η αυτοκτονία του Νίκου Πουλαντζά, μπροστά στα μάτια του, τον καθόρισε. Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, αφηγείται το προσωπικό του ταξίδι και την πνευματική περιπέτεια μιας ολόκληρης εποχής, από τη διανόηση του Παρισιού μέχρι τους δρόμους της πολιτικής και τις αίθουσες των πανεπιστημίων.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Βιβλίο / Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Δεν υπάρχει μελέτη για τον ελληνικό εθνικισμό που να μην έχει αναφορές στο έργο της. Η επανακυκλοφορία του βιβλίου της «Το “Πρότυπο Βασίλειο” και η Μεγάλη Ιδέα» από τις εκδόσεις Νήσος συνιστά αναμφίβολα εκδοτικό γεγονός.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ

σχόλια

3 σχόλια
Επιτέλους! Χρόνια τώρα διαβάζω σε ξένα έντυπα διθυραμβικές κριτικές για τα βιβλία της Έλενα Φεράντε και πάντα μου έκανε εντύπωση η αδιαφορία των ελληνικών εκδοτικών οίκων για τα βιβλία της. Έχω διαβάσει τις "Μέρες εγκατάλειψης" και μπορώ να πω ότι η κα. Παπασπύρου δεν υπερβάλλει καθόλου όταν γράφει ότι είναι "αποψιλωμένο από φιοριτούρες και μελοδραματικές κορώνες"! Είναι ένα από εκείνα τα βιβλία που δεν μπορείς να αφήσεις από τα χέρια σου, δεν θες να σταματήσεις να το διαβάζεις.