Το ραντεβού μας είχε οριστεί για το μεσημέρι. Καλαμαριά. Το πρόγραμμα της ζόρικο και ο χρόνος περιορισμένος. Πριν από δύο ημέρες επέστρεψε από το τελευταίο της ταξίδι. Ακόμα ένα πρότζεκτ που στέφτηκε με επιτυχία. Η Μπέττυ Σεμακούλα τα τελευταία χρόνια συντονίζει εθελοντικά προγράμματα, πολιτιστικά και ανθρωπιστικά, σε όλο τον πλανήτη. Ασία, Αφρική, Βαλκάνια, Ελλάδα. Ο χάρτης των δραστηριοτήτων της, χρόνο με το χρόνο, συνεχώς αυξάνεται με έναν κοινό παρανομαστή: Την αγάπη για τον άνθρωπο και τη διάθεση για προσφορά.
«Έχω διοργανώσει 25 πρότζεκτ μέχρι σήμερα. Όλα σημαντικά, μοναδικά, ιδιαίτερα. Τα περισσότερα με μεγάλο ρίσκο και έκθεση σε κινδύνους. Κάποια με περισσότερη ασφάλεια. Κίνητρο και στόχος η καταπολέμηση της φτώχειας και του αναλφαβητισμού. Για μένα η δύναμη της προσφοράς βρίσκεται στη συνειδητοποίηση μιας αλήθειας: είμαι ευνοημένη! Πολύ περισσότερο από πολλούς άλλους κι αυτό που έχω τους το προσφέρω.
Η τελευταία μου δράση αφορούσε στην υποστήριξη ορφανών μέσα από τη δημιουργία ενός εκπαιδευτικού προγράμματος και φυσικά μέσω της σίτισης και φροντίδας τους».
Μιλάει για εικόνες που σοκάρουν, παιδιά που χοροπηδούν για ένα πακέτο ρύζι, άλλα που σχηματίζουν ουρές χιλιομέτρων για ένα ποτήρι καθαρό νερό. Αφηγείται μάχες.
«Οι πιο "μελανές" αποστολές ήταν στην Αφρική και στην Ασία. Κάποιες ακόμη και στα Βαλκάνια. Παιδιά κι ενήλικες που πεθαίνουν στα χέρια σου, υγρά μάτια που κοιτούν με απόγνωση, άνθρωποι που χορεύουν από χαρά γιατί τους έδωσες μια σακούλα ρύζι, γυμνά πόδια, πληγωμένα σώματα, έλλειψη. Τρομερή έλλειψη. Κι όλα αυτά να δημιουργούν μέσα σου μια τρομερή μάχη για το δίκαιο και το άδικο, το άνισο.
Το συμπέρασμα είναι ένα: δεν μπορείς να κλείνεις τα μάτια και τα αυτιά στον πόνο και στη δοκιμασία. Σε αυτόν που υποφέρει. Είναι σαν να χτυπά κάποιος την πόρτα σου για να τον ακούσεις τελικά να λέει: "φρόντισε το παιδί μου, πεθαίνω". Κάπως έτσι το νιώθω. Υπάρχει περίπτωση να αδιαφορήσεις και να κλείσεις την πόρτα; Να πεις "κι εγώ τι θες να κάνω που πεθαίνεις; Τι με νοιάζει;".
Υπάρχει η ανάγκη και υπάρχει και η κραυγή. Μόνο που η κραυγή μερικές φορές είναι "βουβή". Και μέσα στην αντίφαση αυτή, περικλείονται και όλες οι αντιφάσεις της κοινωνίας, οι αδικίες και οι ανισότητες. Από εκείνον που τα έχει όλα σε εκείνον που δεν έχει τίποτα».
Έχει ζήσει από κοντά εμπόλεμες καταστάσεις σε όλο τον πλανήτη. Την ίδια ώρα συντονίζει αρκετά πρότζεκτ και εντός συνόρων, με την οργάνωση του Τμήματος Εθελοντών του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης να κοσμεί τα τελευταία χρόνια, μεταξύ άλλων, το βιογραφικό της. Πώς λοιπόν βιώνει την κατάσταση στην Ελλάδα του σήμερα; Βρισκόμαστε μεσούσης ενός οικονομικού πολέμου;
«Μπορεί να είμαστε στη μέση ενός "οικονομικού πολέμου". Περισσότερο νιώθω σαν να είμαστε σε ρούχα στενά που μας σφίγγουν και παπούτσια που μας πληγώνουν. Υπάρχει μια ασφυξία και ένα μούδιασμα. Υπάρχει ο πόνος από όλα τα δεινά στα οποία έχουμε ως κοινωνία και χώρα υπεισέλθει, όμως αυτός ο πόνος, ίσως, μας οδηγήσει να κάνουμε κάτι για την ανακούφιση μας. Φοβάμαι τη στιγμή που θα σταματήσουμε να νιώθουμε τον πόνο, όπως ο λεπρός που χάνει τα μέλη του αφού πια δεν νιώθει τίποτα, γιατί τότε θα αρχίσουμε να χάνουμε χωρίς καμία διαμαρτυρία αυτά που λέμε ότι μας ανήκουν.
Ο Έλληνας είναι τόσο απορροφημένος στα δικά του και στη μιζέρια την οποία αναγκάζεται πια να βιώνει που δεν νομίζω ότι αντέχει να δει και πιο πέρα. Ακόμη κι αν γνωρίζει ότι κάποιοι κάπου υποφέρουν, πώς να φερθεί όταν τώρα πια πεινάει ο ίδιος και τα παιδιά του;».
Το τελευταίο διάστημα η ίδια έχει ρίξει το βάρος της στο «Be One Of Them». Ένα παγκόσμιο πρότζεκτ με πορτρέτα ανθρώπων που έχουν αφήσει το δικό τους στίγμα στην παγκόσμια ιστορία.
«Πρόκειται για μια καμπάνια-πρότζεκτ με στόχο τη δημιουργία 15 μωσαϊκών πορτρέτων αποτελούμενων από 150 χιλιάδες ατομικά πορτρέτα. Η πρόσκληση και υλοποίηση γίνεται διαδικτυακά με τη συμμετοχή του κοινού εντός και εκτός Ελλάδας. Η ιδέα γεννήθηκε από την παρατήρηση ατόμων-συμβόλων που έχουν γράψει ιστορία και την παρατήρηση καθημερινών ανθρώπων που παλεύουν να κάνουν κάτι για να αφήσουν το δικό τους στίγμα. Η ιδέα είναι στη γέννησή της του καλλιτέχνη Pago, ο οποίος θα επιμεληθεί και θα εκθέσει τα τελικά πορτρέτα.
Η δική μου συμβολή αφορά κυρίως στην εξέλιξη και στην υλοποίηση του project, το οποίο θα ολοκληρωθεί με έκθεση του συνόλου των έργων σε Βερολίνο, Λονδίνο, Βαρκελώνη, Ντουμπάι και Νέα Υόρκη.
Έχοντας ιδιαίτερη ευαισθησία στο θέμα του παιδικού καρκίνου, προτίθεμαι να υποστηρίξω, διαθέτοντας μέρος των εσόδων, τον δύσκολο αυτό αγώνα των οικογενειών, των οποίων τα παιδιά νοσούν και έρχονται αντιμέτωποι με τις δυσκολίες της θεραπείας και της κάλυψης ποικίλων αναγκών».
Ποια είναι, όμως, τα πορτρέτα εκείνα που εμπνέουν την ίδια περισσότερο;
«Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ γιατί "είχε ένα όνειρο" κι ο Νέλσον Μαντέλα γιατί τόλμησε να το ζήσει. Και οι δυο τόλμησαν να ονειρευτούν και να κυνηγήσουν εκείνο που φαινόταν σχεδόν ακατόρθωτο. Κι όχι απλά ονειρεύτηκαν αλλά πλήρωσαν το τίμημα, με προσωπικό κόστος για κάτι που δε θα εξυπηρετούσε το δικό τους συμφέρον αλλά μακροπρόθεσμα το κοινό καλό».
Ο χρόνος της συνέντευξης έχει τελειώσει. Πρέπει να οργανώσει το μαγείρεμα για το επόμενο συσσίτιο. Το πρόγραμμα σήμερα έχει φασολάδα. Τσεκάρει αν υπάρχει διαθέσιμο ψωμί στους τοπικούς φούρνους και ελέγχει τις τελευταίες λεπτομέρειες. Οι δράσεις στις γειτονιές της Θεσσαλονίκης πληθαίνουν και ο κόσμος δείχνει να ανταποκρίνεται στο κάλεσμα της εποχής. Ο εθελοντισμός, άλλωστε, δε γνωρίζει από σύνορα, μόνο από ανθρώπους που διψούν να προσφέρουν. Σήμερα περισσότερο από ποτέ.
Μάθε περισσότερες πληροφορίες για το «Be One Of Them» εδώ.
σχόλια