Άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε σε ό,τι αφορά το πολυχρόνιο πρόβλημα της Κύπρου και το Βατερλώ της νεοελληνικής πολιτικής που άρχισε ήδη από την έναρξη της μετεμφυλιακής περιόδου. Σήμερα, διαβάζοντας τα ιστορικά κιτάπια, μένουμε εμβρόντητοι με τον λυσσαλέο αγώνα των Κυπρίων για αυτοδιάθεση όταν δέσποζε η κρίση του Σουέζ, η επανάσταση του Νάσερ, η απόβαση των Γάλλων αλεξιπτωτιστών στο Πορτ Σάιντ, η εξέγερση στην Ουγγαρία και άλλα πολλά. Για το βορειοατλαντικό σύμφωνο η Κύπρος δεν ήταν νησί, αποτελούσε αγκυροβολημένο αεροπλανοφόρο. Εξού και η μανία των Άγγλων να κρατήσουν με τα δόντια το νησί. Αυτοί άλλωστε υποκίνησαν τους Τούρκους να μπούνε στη διεκδίκηση, να υποκινούν μειονοτικά προβλήματα στη Μακεδονία με τελική κατάληξη τον διωγμό του '56 - την τελευταία φάση του δράματος. Τότε δυσφημίστηκε και η ελληνική εξωτερική πολιτική ως αλλοπρόσαλλη, ως τυφλή και ανεδαφική. Ο αγώνας εναντίον του Χάρντικ ήταν ένδοξος φυσικά και είχε τα γνωστά ηρωικά θύματα· μόνο που η εξωτερική πολιτική των κρατών δεν γνωρίζει παρόμοιες αρετές. Η μεταπολεμική Ελλάδα ήταν μια χώρα που ζητούσε λεπτά (και τα έπαιρνε), ζητούσε την Κύπρο (και δεν την πήρε), ασκούσε τον αντικομμουνισμό (και διέπρεψε) όταν ο λαός της πρέσβευε το Γιάνκις γκόου χομ.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
Πρίγκιπας Χάρι: Επιστρέφει στη Βρετανία ανήμερα της επετείου του θανάτου της βασίλισσας Ελισάβετ
Κέιτ Μίντλετον: Στην πρώτη συνεργασία της με brand κοσμημάτων η σχεδιάστρια νόμιζε πως της έκανε φάρσα
Ουσίες σε ελληνικά αυγά: Πιο ασφαλή εκείνα από «το κοτέτσι της γειτόνισσας» ή του εμπορίου;
Καμίνια: Ποινή φυλάκισης στην 19χρονη που άφησε τον ανήλικο αδελφό της στο μπαλκόνι
«Βουγονία»: Κριτική για τη νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου
σχόλια