PODCAST

Η μεταμόρφωση της Άνδρου από τον Αντώνη Δαγκλίδη

Η μεταμόρφωση της Άνδρου από τον Αντώνη Δαγκλίδη Facebook Twitter
0

                                        [Συνέντευξη: Χρήστος Παρίδης]

 

Η μεταμόρφωση της Άνδρου από τον Αντώνη Δαγκλίδη Facebook Twitter

Ο Αντώνης Δαγκλίδης, από τους σημαντικότερους σκηνογράφους του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου, ξεκίνησε ως αρχιτέκτονας και σήμερα μετράει δεκάδες παραστάσεις, αρκετές ταινίες μεγάλου και μικρού μήκους, και κάποιες τηλεοπτικές σειρές. Η μεταμόρφωση της Άνδρου σε φόντο της δεκαετίας του '30 για χάρη της ταινίας του Παντελή Βούλγαρη Μικρά Αγγλία, ήταν ένας άθλος. Όχι μόνο γιατί επρόκειτο για μια ελληνική παραγωγή χωρίς απεριόριστες οικονομικές δυνατότητες, αλλά γιατί ως κοινωνία δεν έχουμε φροντίσει να διατηρήσουμε τίποτα από το παρελθόν μας. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, ο σκηνογράφος εξηγεί πώς κατόρθωσε να το πετύχει χάρη στη συμμετοχή ενός ολόκληρου νησιού. Κάτι για το οποίο μόλις του απενεμήθηκε το Α' βραβείο σκηνογραφίας 2014 από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου

Η μεταμόρφωση της Άνδρου από τον Αντώνη Δαγκλίδη Facebook Twitter

 

Σε τι διαφέρει η σκηνογραφία του κινηματογράφου από του θεάτρου ;

Οι βάσεις ενός σκηνογράφου, τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο, η παιδεία του, οι ικανότητες του είναι καταρχήν κοινές. Από την άλλη, είναι τελείως διαφορετικά το ένα από το άλλο ως προς το ότι στο μεν θέατρο φτιάχνεις ένα χώρο τον οποίο ο θεατής τον βλέπει ζωντανά, έχει την εικόνα του χώρου που του έχεις φτιάξει σαν σκηνογραφία, ενώ στον κινηματογράφο φτιάχνεις έναν χώρο ο οποίος θα αποτυπωθεί μέσα από μια κάμερα, και η εικόνα αυτού του χώρου είναι η σκηνογραφία της ταινίας. Αυτό είναι πολύ ουσιαστικό. Στο μεν θέατρο τον απόλυτο έλεγχο τον έχει ο σκηνογράφος, με την έννοια ότι ξέρει απόλυτα τι θα δει ο θεατής, ενώ στον κινηματογράφο η σκηνογραφία περνάει μέσα από την εικόνα. Άρα μέσα από τη φωτογραφία, άρα μέσα από τις επιλογές του πώς θα φωτογραφηθεί ένας χώρος. Στον κινηματογράφο η δουλειά του σκηνογράφου είναι πάρα πολύ συνδεδεμένη με τη δουλειά του διευθυντή φωτογραφίας και βέβαια με του σκηνοθέτη. 

Αυτό δεν ισχύει και στο θέατρο, κυρίως όσον αφορά τον φωτιστή της παράστασης;

Ναι, αλλά αυτό έχεις τη δυνατότητα να το ελέγξεις μέσα από τις πρόβες, ακόμα και μέσα από τη μακέτα και να έχεις πάρα πολύ καλό αποτέλεσμα. Στον κινηματογράφο ο τρόπος λήψης, πώς θα γίνουν τα πλάνα, ποια κομμάτια του σκηνικού θα δούμε, το κάνουν πιο σύνθετο.

Θα προτιμούσες, ιδανικά, να δούλευες για τον κινηματογράφο σε στούντιο;

Όλα έχουν τη γοητεία τους. Το γεγονός ότι στο θέατρο ο σκηνογράφος έχει τον έλεγχο δε σημαίνει ότι είναι πάντα το αποτέλεσμα πετυχημένο. Απλά στον κινηματογράφο χρειάζεται μεγαλύτερη επιμονή στη συνεργασία των συντελεστών, ενώ στο θέατρο με μία μακέτα γνωρίζεις τουλάχιστον τι θα δει ο θεατής. Όχι, δε θα προτιμούσα το πλατό γιατί η σκηνογραφία στον κινηματογράφο, σε σχέση με το θέατρο, έχει το ενδιαφέρον ότι μεταμορφώνεις χώρους. Η σκηνογραφία του πλατό θυμίζει λίγο τη θεατρική σκηνογραφία, όπου φτιάχνεις έναν χώρο στο κενό. Στον κινηματογράφο συνήθως μεταμορφώνεις έναν υπάρχοντα χώρο, πράγμα ιδιαίτερα γοητευτικό. Πολλές φορές είναι και λύση ανάγκης, αλλά επίσης είναι και απαραίτητο να λειτουργούμε με αυτόν τον τρόπο. Αυτό έχει αρχίσει να περνάει σιγά σιγά και στο θέατρο, όπου πολλές φορές θεατρικές παραστάσεις στήνονται στο φυσικό χώρο σαν σκηνογραφία ή τμήμα σκηνογραφίας.

Το γεγονός ότι είσαι και αρχιτέκτονας, σε έχει βοηθήσει στη μεταμόρφωση χώρων;

Ο κινηματογράφος όντως είναι πιο κοντά στον ρεαλισμό. Στο θέατρο μπορεί να θεωρηθεί σκηνογραφία να γεμίσεις έναν χώρο με μπαλόνια. Στον κινηματογράφο χρειάζεται άλλου είδους σχέση και γνώση της πραγματικότητας του χώρου, και εκεί με έχει βοηθήσει πολύ η αρχιτεκτονική. 

 

Η μεταμόρφωση της Άνδρου από τον Αντώνη Δαγκλίδη Facebook Twitter

 

Το να κάνεις ταινία εποχής στην Ελλάδα δεν είναι κάτι σχεδόν ακατόρθωτο;

Νομίζω ότι ο καθοριστικός παράγοντας στην επιτυχία της σκηνογραφίας στη Μικρά Αγγλία, πέρα από αυτό που βλέπει κανείς στην ταινία, γιατί υπάρχει πάρα πολύ δουλειά, σχεδόν διπλάσια ίσως και παραπάνω που δεν βγήκε στην τελική κόπια, ήταν η μεγάλη βοήθεια των ντόπιων. Χωρίς τη βοήθεια τους δε θα είχε βγει αυτή η ταινία.  Όλοι οι χώροι, όλα τα αντικείμενα, όλα τα έπιπλα, ήταν παραχώρηση των ανθρώπων της Άνδρου. Αυτό δε σημαίνει ότι πήγαμε και βρήκαμε έτοιμους χώρους, αλλά βρέθηκαν χώροι που έπρεπε να αδειάσουν και να ξαναγεμίσουν με άλλη επίπλωση κι άλλα αντικείμενα. Όλο το φροντιστήριο, με εξαίρεση λίγες κατασκευές που εμφανίζονται στο λιμάνι, βρέθηκε στην Άνδρο γι’ αυτό και τα αντικείμενα έχουν μια αυθεντικότητα. Αυτό είχε τη σημασία του και οικονομικά, γιατί αν δεν υπήρχε αυτή η βοήθεια θα χρειαζόμασταν τριπλάσιο budget για να έρθουν πράγματα από άλλα μέρη, αλλά και επί της ουσίας. Βρέθηκαν πολλά πράγματα στην Άνδρο αλλά και πολλά πράγματα που έφυγαν από την Άνδρο και επέστρεψαν καθώς Ανδριώτες μας τα έστειλαν από την Αθήνα και κινηματογραφήθηκαν. Εμένα αυτό με συγκίνησε ιδιαίτερα. Επίσης, ανακαλύφθηκαν έπιπλα στο υπόγειο του Δημαρχείου, τα βγάλαμε, τα καθαρίσαμε, επουλώσουμε τα τραύματα τους, έπαιξαν και επέστρεψαν στην αποθήκη. Έπιπλα από σπίτια μεταφέρθηκαν με μουλάρια, γιατί δεν έφταναν αυτοκίνητα. Γινόντουσαν οι λήψεις και τα επιστρέφαμε. Όλο αυτό ήταν μία πολύ ιδιαίτερη εμπειρία. Πέρα από το μόχθο και την κούραση, είχε και συγκίνηση γιατί ξαναζωντανεύαμε μία εποχή, όχι σε ένα πλατό, αλλά μέσα στον ίδιους τους χώρους του νησιού.

Το σπίτι της οικογένειας πως βρέθηκε;

Ήταν ένα βασικό θέμα. Μετά από πολύ ρεπεράζ, είχαμε καταλήξει σε τρία σπίτια. Έγιναν φωτορεαλιστικές απεικονίσεις και των τριών εκδοχών για το σκηνοθέτη, και τελικά καταλήξαμε στο σπίτι του ίδιου του Βούλγαρη. Η εκδοχή που ήταν πιο και κοντά στη ψυχή του. Ένα σπίτι στο οποίο ο Παντελής μπορούσε να αισθανθεί πώς θα διαδραματιζόταν η ταινία του. Βέβαια, έτσι πώς ήταν δεν ανταποκρινόταν στο σπίτι του σεναρίου, οπότε χρειάστηκαν αρκετές επεμβάσεις.

 

Η μεταμόρφωση της Άνδρου από τον Αντώνη Δαγκλίδη Facebook Twitter

 

Το λιμάνι θα ήταν το πραγματικά μεγάλο στοίχημα για σένα.

Ήταν εκεί που παλιά έπιαναν οι βάρκες που ερχόντουσαν και έφερναν τον κόσμο από τα πλοία. Το ΄30 και ΄40 δεν υπήρχε ακόμα λιμάνι. Οι επεμβάσεις που έχουν γίνει στα κτήρια τα έχουν μεταμορφώσει τελείως. Κάνοντας μία έρευνα σε φωτογραφικό υλικό της εποχής, αποφασίσαμε να μην αναπαραστήσουμε ακριβώς πώς ήταν τα πράγματα. Έφτιαξα μία νέα εκδοχή όπως θα μπορούσε να ήταν κι έτσι.

Το καράβι είναι πραγματικό;

Τα εξωτερικά του καραβιού είναι εξολοκλήρου ψηφιακή δημιουργία. Τα εσωτερικά γυρίστηκαν σε παλιά καράβια στον Πειραιά, στο Liberty και στο Θαλή. Η καμπίνες χρειάστηκαν επεμβάσεις. Πρόσθεσα και προσωπικά αντικείμενα, όπως λάμπες και άλλα, κάτι που κάνω σε όλες τις ταινίες που έχω σκηνογραφήσει.

Πάντως για τα ελληνικά δεδομένα η Μικρά Αγγλία είναι ένας άθλος αναπαράστασης εποχής.  

Γιατί ο κόσμος μου έδωσε το υλικό να μπορώ να φανταστώ αλλαγές στους χώρους κι ότι μπορούσαν να πραγματοποιηθούν. Ήταν και πολλοί φορείς, αλλά κυρίως οι ίδιες οι οικογένειες που μας παίρναν τηλέφωνο να μας πουν ότι  μπορούσαν να βοηθήσουν. Με τον Παντελή ήταν η πρώτη μου συνεργασία, αλλά κέρδισα σύντομα την εμπιστοσύνη του, δέχτηκε αυτά που του πρότεινα, κι αυτό με απελευθέρωσε ώστε αν μην αυτολογοκρίνομαι. Δε σκεφτόμουν αν πρέπει να κάνω κάτι, και αν αξίζει να το κάνω.  

 Σε συγκίνησε το βραβείο;

Πάντα σε συγκινεί ένα βραβείο. Χάρηκα ιδιαίτερα με το συγκεκριμένο, γιατί είναι σαν να το μοιράζομαι με όλο αυτόν τον κόσμο. Αν δεν υπήρχε αυτή η συμμετοχή, ούτε οι εξαιρετικοί συνεργάτες, ούτε η καλή σχέση με τον Βούλγαρη δεν θα ήταν αρκετά να φανταστώ την υλοποίηση της σκηνογραφίας μου. Είναι σαν να βραβεύτηκε μαζί μου ο κόσμος της Άνδρου. Αλλά μόνο έτσι μπορούν να γίνονται οι ταινίες. Όχι μόνο γιατί δεν υπάρχουν λεφτά, αλλά διότι μόνο έτσι πετυχαίνεις μια αυθεντικότητα.

Η μεταμόρφωση της Άνδρου από τον Αντώνη Δαγκλίδη Facebook Twitter
Ο Αντώνης Δαγκλίδης με το βραβείο της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου
 

Αρχείο
0

PODCAST

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Σωτήρης Ντάλης / «Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και επικεφαλής της Μονάδας Έρευνας για την Ευρωπαϊκή και Διεθνή Πολιτική σχολιάζει τον αντίκτυπο της πανδημίας και της εκλογής Μπάιντεν στην Ευρώπη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Σωτήριος Σέρμπος / «Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Τι σηματοδοτεί η εποχή Μπάιντεν και τι αφήνει πίσω του ο απερχόμενος Πρόεδρος; Απαντά στη LiFO ο Σωτήριος Σέρμπος, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Δημοκρίτειο Παν/μιο Θράκης και Ερευνητής στο ΕΛΙΑΜΕΠ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ελλάδα / Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ο καθηγητής Παιδιατρικής και Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια και μέλος της Επιτροπής των Λοιμωξιολόγων του υπουργείου Υγείας μιλά για τα τελευταία δεδομένα της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Νικόλας Σεβαστάκης / Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ένας Γουίλι Σταρκ της εποχής μας. Υπάρχει κάτι σημαντικό που χωρίζει τη λαϊκιστική φαντασία των χρόνων του Μεσοπολέμου –όπως την αναπλάθει το μυθιστόρημα του Γουόρεν– από τα πλήθη που είδαμε να βγαίνουν από τα μεσαιωνικά σπήλαια των social media για να ορμήσουν προς το Καπιτώλιο.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ελλάδα / Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ο καθηγητής Φαρμακολογίας, Φαρμακογονιδιωματικής και Ιατρικής Ακριβείας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Φαρμακολογίας, Ευάγγελος Μανωλόπουλος, μιλά στη LiFO για τα εμβόλια και τις φαρμακευτικές αγωγές που εξετάζονται. Απαντά για το δεύτερο κύμα της πανδημίας, εξηγεί ποια είναι η αλήθεια για τις ΜΕΘ, πότε θα αποχωριστούμε τις μάσκες αλλά και πότε προβλέπεται η επάνοδος στην κανονικότητα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τech & Science / Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τι θα σημάνει η γενική χρήση των εμβολίων; Θα εφαρμοστούν νέοι κανόνες σχετικά με τον εμβολιασμό; Πότε προσδιορίζεται η έναρξή του; Και τι γίνεται με τους αρνητές;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Νικόλας Σεβαστάκης / Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Η όποια στρατηγική για τον εμβολιασμό χρειάζεται να είναι σκληρή με τον νεοφασισμό των fake news και της ωμής παραπλάνησης. Την ίδια στιγμή, όμως, πρέπει να εντάξει τις ανησυχίες, τις αντιρρήσεις και τις δεύτερες σκέψεις πολλών ανθρώπων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ελλάδα / Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ο πνευμονολόγος-εντατικολόγος στο νοσοκομείο Παπανικολάου μιλά για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις ΜΕΘ και τις μελλοντικές ανησυχίες του σχετικά με την πανδημία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ελλάδα / Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ο καθηγητής Πνευμονολογίας-Εντατικής Θεραπείας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών σχολιάζει όλες τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ