Το λιμανάκι του Αγ. Γεωργίου και ο ατμοηλεκτρικός σταθμός: H ιστορία δύο κρυφών σημείων του Πειραιά

Το λιμανάκι του Αγ. Γεωργίου και ο ατμοηλεκτρικός σταθμός: H ιστορία δύο κρυφών σημείων του Πειραιά Facebook Twitter
Έχει το εκκλησάκι του, τη λέσχη που φιλοξενεί τον Σύλλογο Ερασιτεχνών Αλιέων, τα πολύχρωμα βαρκάκια του, το ουζερί του και τις πάπιες του, που σε πλησιάζουν μόνο όταν μυριστούν μεζέ.
0

Δεν το ξέρεις, δεν το έχεις καν ακουστά. Σε πάνε οι φίλοι σου, που ξέρουν πόσο σου αρέσουν αυτά τα μέρη. Στριμωγμένο ανάμεσα σε ναυπηγοεπισκευαστικές ζώνες, δίπλα σε πυλώνες υψηλής τάσης και στη σκιά του μεγαλύτερου φουγάρου (153 μ.) της περιοχής, δεν είναι ακριβώς η επιτομή του ειδυλλιακού. Όχι ότι χρειάζεται. Το λιμανάκι του Αγίου Γεωργίου (για κάποιους του Αγίου Νικολάου, λόγω της μικρής εκκλησίας που δεσπόζει στη μια του άκρη) είναι αυθεντικό, είναι ήσυχο, είναι γραφικό, μοιάζει πολύ απομακρυσμένο από τη βουή του σύγχρονου πολιτισμού. Κι ας μην είναι...


Είναι μικροσκοπικό, χρειάζεσαι 2-3 λεπτά για να το περπατήσεις. Έχει το εκκλησάκι του, τη λέσχη που φιλοξενεί τον Σύλλογο Ερασιτεχνών Αλιέων, τα πολύχρωμα βαρκάκια του, το ουζερί του και τις πάπιες του, που σε πλησιάζουν μόνο όταν μυριστούν μεζέ.

Οι βαρκούλες του, από 2-3, έγιναν 250, κατασκευάστηκαν νέες προβλήτες, χτίστηκε το εκκλησάκι, διώχτηκαν όσοι χρησιμοποιούσαν τα σκοτάδια του καταχρηστικά.


Ό,τι ήταν και ό,τι έχει γίνει οφείλεται σε αυτόν τον σύλλογο. Από την ίδρυσή του, αρχές της δεκαετίας του '60, έως σήμερα έχει μεταμορφώσει τον μικρό όρμο. Οι βαρκούλες του, από 2-3, έγιναν 250, κατασκευάστηκαν νέες προβλήτες, χτίστηκε το εκκλησάκι, διώχτηκαν όσοι χρησιμοποιούσαν τα σκοτάδια του καταχρηστικά, «καταφέραμε να το γλιτώσουμε ακόμα και από την Cosco, για τα επόμενα 50 χρόνια. Μετά βλέπουμε...» λέει ο Γιώργος Καλλιανίδης, έφορος του συλλόγου.


Το ουζερί του έχει όλα τα καλά, πολλές φορές από τις ψαριές των μελών του, και συνήθως είναι γεμάτο. Είναι εξαιρετικά δημοφιλές στους ντόπιους, και όχι μόνο. Και στρατηγικό(;) στέκι πολιτικών, συνήθως προεκλογικά, όταν θέλουν να βρεθούν κοντά στους ψηφοφόρους τους. «Το ταβερνείο ήταν η αίθουσα ψυχαγωγίας του συλλόγου, και το διαχειρίζεται μέλος μας. Περισσότερο για μέλη είναι, αλλά έχει ξεφύγει» λέει ο Λευτέρης Μιχαλαριάς, αντιπρόεδρος του συλλόγου και προσθέτει: «Έχουν έρθει όλοι, ο Μητσοτάκης, ο Τσίπρας, ο Καμμένος, ο Βίτσας και άλλοι πολλοί. Μας τα λένε, τους τα λέμε, πίνουν τα ουζάκια τους και φεύγουν».

Στον ατμοηλεκτρικό σταθμό

Το λιμανάκι του Αγ. Γεωργίου και ο ατμοηλεκτρικός σταθμός: H ιστορία δύο κρυφών σημείων του Πειραιά Facebook Twitter
Στο πέρασμα των χρόνων αναβαθμίστηκε, επεκτάθηκε, εκσυγχρονίστηκε. Την περίοδο πριν από το 2017, οπότε και έκλεισε, βρισκόταν σε καθεστώς εφεδρείας, με τους εργαζομένους του σε χρόνια ανασφάλεια.

Καθώς το διαπερνούσαν οι σκόρπιες ακτίνες του ήλιου, η ατμόσφαιρα είχε τη θολούρα της αιωρούμενης σκόνης που έχουν οι πολυκαιρισμένοι χώροι... Αυτή την εικόνα θυμάμαι –υπήρξε, δεν υπήρξε– όταν μπήκα για πρώτη –και τελευταία, προς το παρόν– φορά στην τεράστια αίθουσα του Ατμοηλεκτρικού Σταθμού του Αγίου Γεωργίου στο Κερατσίνι. Αργότερα θα μάθαινα και τη σπουδαία ιστορία του.


Ένα δίκτυο από γιγάντιες και δαιδαλώδεις σωληνώσεις, ατμοστρόβιλοι, ηλεκτρογεννήτριες, αντλίες, δεξαμενές, μετασχηματιστές, καυστήρες και άλλα κατανοητά και ακατανόητα ογκώδη εξαρτήματα ξεθώριαζαν και σκούριαζαν άπραγα στο πέρασμα των χρόνων, από τη στιγμή που οι «μηχανές» έσβησαν οριστικά.


Αναλόγως επιβλητική είναι και η καπνοδόχος του σταθμού: ένα σιδηροπαγές κάθετο κατασκεύασμα ύψους 153 μέτρων, απ' όπου απάγονταν στην ατμόσφαιρα τα καυσαέρια. Λόγω μεγέθους, αποτελούσε και αποτελεί σημείο αναφοράς στην περιοχή.


Η τεράστια αυτή εγκατάσταση χτίστηκε πριν από έναν αιώνα σε μια περιοχή με πολλούς πρόσφυγες, λόγω της βιομηχανικής ανάπτυξης της ευρύτερης περιοχής Δραπετσώνας, Κερατσινίου, Αμφιάλης και Περάματος. Ο ατμοηλεκτρικός σταθμός τέθηκε σε λειτουργία το 1929 και τροφοδοτούσε με ρεύμα Αθήνα και Πειραιά.


Στο πέρασμα των χρόνων αναβαθμίστηκε, επεκτάθηκε, εκσυγχρονίστηκε. Την περίοδο πριν από το 2017, οπότε και έκλεισε, βρισκόταν σε καθεστώς εφεδρείας, με τους εργαζομένους του σε χρόνια ανασφάλεια.


Ορόσημο στην ιστορία του στάθηκαν τα γεγονότα της 13ης Οκτωβρίου του 1944, όταν δυνάμεις του ΕΛΑΣ, με την υποστήριξη ένοπλων εργατών του εργοστασίου και περιοίκων, εμπόδισαν την ανατίναξη των εγκαταστάσεων, που θα βύθιζε στο σκοτάδι το Λεκανοπέδιο.


Τα γερμανικά στρατεύματα, υποχωρώντας, είχαν εντολή –παρά τις περί αντιθέτου διαβεβαιώσεις τους– να προκαλέσουν τις μέγιστες δολιοφθορές και η επιλογή της συγκεκριμένης εγκατάστασης δεν ήταν τυχαία. Η πολύωρη μάχη, με ταπεινωτική υποχώρηση των ναζί, ασφαλώς δεν ήταν αναίμακτη. Οκτώ μαχητές του ΕΛΑΣ έπεσαν νεκροί, ενώ από την πλευρά των Γερμανών οι νεκροί ήταν έντεκα. Για τους αγωνιστές έχει ανεγερθεί μνημείο στον χώρο του εργοστασίου και κάθε χρόνο τιμάται η θυσία τους στην ιστορική Μάχη της Ηλεκτρικής.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Urban Culture
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βιοδυναμική καλλιέργεια: Οι νέοι αγρότες παρακολουθούν το φεγγάρι και τους πλανήτες και απλώνουν κοπριά μέσα σε θαμμένα κέρατα αγελάδας

Radio Lifo / Βιοδυναμική καλλιέργεια: Οι νέοι αγρότες παρακολουθούν το φεγγάρι και τους πλανήτες

Ένας «ακραίος» βιολογικός τρόπος καλλιέργειας που ακολουθούν λίγοι στη χώρα μας. Αν και δεν υπάρχουν επιστημονικά στοιχεία που να υποστηρίζουν τις βιοδυναμικές πρακτικές, ωστόσο όσοι τις ακολουθούν ισχυρίζονται ότι καταφέρνουν να παραγάγουν προϊόντα υψηλής ποιότητας και θρεπτικής αξίας. Η Μερόπη Κοκκίνη μιλά με τους βιοδυναμικούς καλλιέργητές Κώστα Βαρώτσο και Θοδωρή Κοντογιάννη.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
Η Δέσποινα Ισοπούλου μαθαίνει στους Αθηναίους τι πάει να πει floral design

Living / Η Δέσποινα Ισοπούλου μαθαίνει στους Αθηναίους τι πάει να πει floral design

Τρία χρόνια πριν, την άνοιξη του 2021, αποφάσισε να κάνει στροφή στην καριέρα της: άρχισε να ψάχνει τα διαθέσιμα θεωρητικά και πρακτικά μαθήματα γύρω από τα λουλούδια και έφτιαξε το δικό της Eiko Flowers. Έτσι γεμίζει την πόλη με συνθέσεις και μπουκέτα που μοιάζουν να αναπνέουν.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
20 χρόνια μετά την «Αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού», υπάρχει πλέον η τεχνολογία διαγραφής αναμνήσεων;

Tech & Science / 20 χρόνια μετά την «Αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού», υπάρχει πλέον η τεχνολογία διαγραφής αναμνήσεων;

Σίγουρα είμαστε πολύ πιο κοντά στο να μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την επιστήμη για να αλλάξουμε τις αναμνήσεις μας, από ό,τι ήμασταν πριν από μια εικοσαετία.
NEWSROOM
Πέντε διαφορετικές βόλτες στην Αθήνα

Αθήνα / Πέντε διαφορετικές βόλτες στην Αθήνα

Πέρα από τα πάρκα και τους λόφους της Αθήνας, που όλοι γνωρίζουμε και επισκεπτόμαστε συχνά, υπάρχουν πολλές ακόμα ενδιαφέρουσες εναλλακτικές διαδρομές που αξίζει να εξερευνήσουμε.
ΓΡΑΦΟΥΝ ΟΙ: Α. ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ, Γ. ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ, Λ. ΛΙΑΚΑΚΟΥ, M. HULOT, Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ
Paleo: Πώς ο Γιάννης Καϋμενάκης κατάφερε να δημιουργήσει ένα πετυχημένο wine bar εκτός πιάτσας, αποφεύγοντας το gentrification

Radio Lifo / Paleo: Πώς ένα wine bar στη μέση του πουθενά έκανε επιτυχία

Μακριά από το hip κέντρο, σε έναν δρόμο με εργοστάσια, συνεργεία και παλιά κτίρια, στην περιοχή Ρετσίνα κοντά στο λιμάνι του Πειραιά βρίσκεται το wine bar Paleo. Δεν είναι χθεσινό μαγαζί, φέτος κλείνει τα 8 χρόνια λειτουργίας. H Μερόπη Κοκκίνη μιλά με τον δημιουργό του Γιάννη Καϋμενάκη για το πώς κατάφερε να συνυπάρξει με μια ιστορική γειτονιά του Πειραιά που εξακολουθεί να ζει στους ρυθμούς της.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
Το ice hockey στην Αθήνα είναι στην κυριολεξία το πιο κουλ πράγμα που είδαμε τελευταία

Living / Kύπλωπες και Τιτάνες παίζουν ice hockey στο Αιγάλεω

Μια καλά οργανωμένη ερασιτεχνική λίγκα κάνει γρήγορες τρίπλες, πέφτει με δύναμη στον πάγο, σηκώνεται και συνεχίζει. Κάποιοι έχουν βρει έναν διαφορετικό τρόπο να χαλαρώνουν μετά τη δουλειά και ο αγώνας που παρακολουθήσαμε είναι από τα πιο κουλ πράγματα που είδαμε τελευταία.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Δέκα σημεία του Πειραιά που δεν γνωρίζουν οι Αθηναίοι

Urban Culture / Δέκα σημεία του Πειραιά που δεν γνωρίζουν οι Αθηναίοι

Ένα μικρό οδοιπορικό σε περισσότερο ή λιγότερο γνωστά τοπόσημα και γειτονιές του Πειραιά που παρουσιάζουν ιστορικό, αρχιτεκτονικό, κοινωνιολογικό αλλά και πολιτιστικό ενδιαφέρον με «ξεναγό» τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Δημοτικού Θεάτρου, Νίκο Διαμαντή.  
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ