To εντυπωσιακό γκράφιτι «Knowledge speaks — Wisdom listens» του street artist Wild Drawing, το οποίο απεικονίζει μία κουκουβάγια πάνω σε μία εγκαταλελειμμένη μονοκατοικία, μεταμόρφωσε πριν από λίγους μήνες μία γειτονιά στο Μεταξουργείο.
Το γκράφιτι που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του φεστιβάλ "Το μικρό Παρίσι των Αθηνών" έγινε διάσημο σε όλο τον κόσμο και φιλοξενήθηκε σε πολλά ξένες ιστοσελίδες που εξήραν την αισθητική του και τον συμβολισμό του.
Ο καλλιτέχνης σε ανάρτησή του στη σελίδα του στο facebook είχε αναφέρει πως «η κουκουβάγια συμβολίζει την σοφία και την ίδια στιγμή είναι το σύμβολο της θεάς Αθηνάς, αυτής που έδωσε το όνομα της στην πόλη της Αθήνας. Από την άλλη μεριά, η κουκουβάγια, ως πουλί, είναι διάσημη για την εξαιρετικά καλή όραση της σε μακρινές αποστάσεις, ιδιαίτερα σε χαμηλό φωτισμό. Σήμερα η Ελλάδα, και όχι μόνο, βιώνει μία πολύ σκοτεινή περίοδο και νομίζω ότι είναι ώρα για εμάς να θυμηθούμε την σοφία αυτού του πλάσματος».
Όμως κάποιος αποφάσισε πως έπρεπε να κάνει τη δική του καλλιτεχνική παρέμβαση και με ένα ροζ σπρέι έγραψε πάνω από την κουκουβάγια τη λέξη «viral».
Μετά την άσχημη αυτή εικόνα, υπάρχουν όμως και ευχάριστα νέα. Όπως μας ενημέρωσε η Παναγιώτα Γερογλή από τους εθελοντές συντηρητές της Σχολής Συντήρησης Αρχαιοτήτων και Έργων Τέχνης του ΤΕΙ Αθήνας, οι φοιτητές μαζί με την ομάδα των «Staco street art conservators», έχουν ήδη πάρει την πρωτοβουλία να καθαρίσουν και να αποκαταστήσουν το έργο μέσα στο Σαββατοκύριακο.
Παίζει να πέρνανε και με τις πέτρες αυτόν που έκανε την τοιχογραφία αν τον βλέπανε να βάφει τον τοίχο τους.Δεν σκέφτονται καν ότι η κουκουβάγια μπορεί να πατήθηκε πάνω σε άλλη τοιχογραφία.
Νιώστε.
Όπως σωστά είπες, χωρίς να καταλάβεις τί είπες, πατήθηκε πάνω από το μονόχρωμο "κλασσικό μπεζ χρώμα ξεθωριασμένο!".
Χρώμα αντιπροσωπευτικό των νεοκλασσικών της εποχής όπου ταίριαζε απόλυτα και αρμονικά με την υπόλοιπη διακόσμηση και σχεδίαση όλα διακριτά ακριβώς πριν όλα πατηθούν.
Ναι, χρώμα ξεθωριασμένο και μάλιστα φυσικό όπου καλλιτέχνης είναι ο Χρόνος και τα πινέλα του τα καιρικά φαινόμενα.
Μακάρι κάθε κτήριο να ήταν διακοσμημένο με graffiti θα ζούσαμε σε ομορφότερες πόλεις . Γνωρίζω όμως ότι δυστηχώς αυτο δεν μπορει να γίνει για διάφορους λόγους (αρχιτεκτονικής φυσεως και άλλους ).
Όσο για τα άτομα που βανδάλισαν το συγκεκριμένο graffiti τους λυπάμαι διότι πάσχουν απο βαριές πνευματικές κακώσεις οι οποίες δεν θεραπεύονται με κανένα φάρμακο.
Γιώργος απο
Θεσσαλονίκη
Οι γνωστοί μηδενιστές, ΑΧΡΗΣΤΟΙ.
Ανίκανοι να παράγουν οτιδήποτε που να αξίζει, ικανοί μόνο για να καταστρεφουν. Και αυτό ακόμα, ατελώς, πρόχειρα και άτεχνα.
Το μήνυμα ήταν σαφές και χαρακτηριστικό. Το graffity έγινε viral, γι' αυτό το απεχθανόμαστε, γι' αυτό το "καταστρέφουμε"... Και πως το κάνουμε αυτό; Γράφοντας πρόχειρα από πάνω του την λέξη "viral".
Παντελης έλλειψη φαντασίας, έμπνευσης και μυαλού. Άχρηστοι άνθρωποι, που ούτε μια αντιδραστικοτητα της προκοπής δεν μπορούν να επιδείξουν. Γιατί αυτή η αντιδραστικοτητα δεν πηγάζει από μια ενσυνείδητη, φιλοσοφημένη άρνηση, αλλα απλά από ένα κόμπλεξ κατωτερότητας (απόλυτα δικαιολογημένο πάντως, αφού ΕΙΝΑΙ κατώτεροι).
Το βλέπουμε καθημερινά, από τα graffity ως τα τρολλευ. Το πρόβλημα είναι ότι το επιτρέπουμε.
Θα μου άρεσε εάν οι δημιουργοί κρατούσαν το καφέ χρώμα με τις περίτεχνες γυριστές γραμμές που ταιριάζει με το χρώμα του τοίχου και σχεδίαζαν στα παράθυρα ή τόνιζαν τα παράθυρα δείχνοντας/δίνοντας ζωή στο εγκαταλειμμένο κτίσμα και αναδεικνύοντας την παλιά χαμένη ομορφιά. Με αυτόν τον τρόπο, πιθανόν εδώ ο ρόλος του γκραφίτι να απενοχοποιούνταν στα μάτια του 'συντηρητικού κοινού/περαστικού'.
Τα νεοκλασσικά αυτά είναι ένας αρχιτεκτονικός και κοινωνικός θησαυρός που δυστυχώς χάνεται με τον χρόνο. Λίγο η πολιτική αδιαφορία, ανικανότητα και έλλειψη οράματος προς εκμετάλλευση και λίγο η κοινωνική παρακμή συνέβαλαν στην θυσία αυτών των χρονοκαψουλών.
Με την κουκουβάγια απέκτησε ζωή, πήρε αξία έστω και ως θέαμα.
Προσωπικά, θα ήθελα όλα αυτά τα νεκρά κτίρια να τα έβλεπα με έργα του Vincent Van Gogh επάνω τους. Πολύ δύσκολο, αλλά θα το ήθελα.
Ξαναδιάβασε λοιπόν το σχόλιό μου λέξη προς λέξη. Μεταξύ άλλων αυτό που λέω είναι τί ζωή του δίνεις. Όσο για την δική μου ιδέα απλά είναι θέμα φαντασίας/ικανότητας το αποτέλεσμα. Γενικά όμως αν το υποβαθμίζεις τότε καλύτερα όπως ήταν πριν με τα σημάδια του χρόνου πάνω του από το να γίνει κιτς θέαμα και να το λυπάσαι.
Πάρα πολλά από αυτά τα εγκαταλειμμένα κτίσματα παραμένουν πανέμορφα, μεγαλοπρεπή και αρχοντικά ταξιδεύοντάς σε νοερά σε άλλες εποχές χωρίς να χρειάζονται καλλιτεχνικές παρεμβάσεις τύπου street art. Διατηρούν ακόμα τις γραμμικές διακοσμήσεις, τα στεφανώματα, τα ανάγλυφα στοιχεία, τις καθαρές επιφάνειες και την αίσθηση σταθερότητας και συμμετρίας. Το ίδιο ισχύει και για το συγκεκριμένο κτίσμα ένα απλό, λιτό διακριτικό νεοκλασσικό σε μια ιστορικότατη συνοικία το οποίο μπορείς να το αναδείξεις με ορθόδοξες και επιστημονικές μεθόδους.
Απλούστατα είναι θέμα εκπαίδευσης, παιδείας, καλλιέργειας, μόρφωσης, παραστάσεων και, ως επακόλουθο, επιπέδου αισθητικής για να καταφέρεις να ΔΕΙΣ και να αντιληφθείς την αξία και την ομορφιά εάν και όταν τους δώσεις σημασία ως περαστικός. Διαφορετικά θα σου τραβήξει την προσοχή η κουκουβάγια και ό,τι πρεσβεύει η κουλτούρα του street art, freestyle κτλ. κτλ. Ξανακοιτάζοντας τις φωτογραφίες, το progressive σχέδιο μου θυμίζει αυτοκόλλητο ταπετσαρία σαν αυτά που βάζουμε π.χ. σε αγωνιστικά αυτοκίνητα ή τον σκαραβαίο της εταιρείας redbull.
Έχει σημασία λοιπόν τί βλέπουμε και πώς το βλέπουμε. Και εδώ ίσως είναι οξύμωρο για τον οραματιστή δημιουργό και προαγωγό του κάλλους να χρησιμοποιεί την κουκουβάγια ως σύμβολο της σοφίας και της καλής όρασης (knowledge speaks - wisdom listens γράφει ο συγκεκριμένος ποιητής καλλι-τέχνης). Δεν είμαι πολύ σίγουρος πόσο σοφό είναι να μεταχειριζόμαστε ζωντανά κτίσματα και ξένη περιουσία με αυτόν τον τρόπο.
Προκειται για βανδαλισμο επι του βανδαλισμου. Μονο θυμα το κτηριο.
Είναι θλιβερό το ότι δεν έχει επέμβει ήδη κάποιος ώστε να αποκατασταθεί η αρχική του όψη (την οποία κατέστρεψε ολοκληρωτικά ένας καλλιτέχνης για λίγη αυτοπροβολή).
Μπορεί να μην επρόκειτο για κάποιο επιβλητικό ιστορικής σημασίας κτίριο, όμως πρόκειται για ένα δείγμα παλαιότερης αρχιτεκτονικής και τα παλαιά/διατηρητέα κτίρια σπανίζουν. Είναι πραγματικά το μόνο μέρος όπου μπορούσε να "εκθέσει" το έργο του αυτός ο καλλιτέχνης; Ήταν απαραίτητο να χρησιμοποιήσει αυτό ως υπόβαθρο για να αποκτήσει αξία η δημιουργία του;
Επίσης δεν μπορώ να δεχτώ το ότι έτσι γίνεται προβολή του κτιρίου τη στιγμή που η αρχιτεκτονική του έχει γίνει πλέον δυσδιάκριτη.