Με το φαγητό δεν είχα ιδιαίτερη σχέση, έτρωγα ό,τι μου σέρβιραν, εκτός από μανιτάρια πλευρώτους, στα οποία έχω δυσανεξία. Στην ενήλικη ζωή μου για έξι χρόνια έτρωγα στην πανεπιστημιακή λέσχη, μετά έναν χρόνο στον στρατό και μετά πολύ φτηνό street food για κάποια χρόνια. Αν και παραμένω λιτοδίαιτος, τον τελευταίο καιρό, λόγω και του αδελφού Αριστοτέλη, που είναι σεφ στην Κέρκυρα, έχω αρχίσει να γίνομαι εκλεκτικός. Αποφεύγω το «βρόμικο» και έχω αρχίσει να εκτιμώ το καλό φαγητό και τις καλές πρώτες ύλες.
Το μόνο φαγητό που μπορούμε να πούμε πως με συγκινεί είναι, φυσικά, της μητέρας μου. Η μητέρα μου, αν και πάρα πολύ καλή μαγείρισσα, δεν μπορώ να πω πως μαγείρευε πολύ. Προτιμούσε να διαβάζει και να περιποιείται τον κήπο. Είναι Γαλλίδα και, γενικά, οι Γαλλίδες μαμάδες είναι το άκρως αντίθετο απ' τις Ελληνίδες. Όταν τα παιδιά τους μπαίνουν στην εφηβεία τα αφήνουν ελεύθερα να κάνουν ό,τι θέλουν αλλά και να είναι υπεύθυνα για τον εαυτό τους και, φυσικά, να μαγειρεύουν. Εγώ δεν ήμουν ποτέ καλός στη μαγειρική, αλλά απ' τα δώδεκά μου ήξερα να κάνω μακαρονάδα, ομελέτα, φακές, ρεβίθια, μηλόπιτα και Galette Charentaise (Γκαλέτ Σαροντέζ).
Όποτε μου ερχόταν η μυρωδιά απ' το βούτυρο, τη ζάχαρη και τα αυγά, κατέβαινα τρέχοντας, βουτούσα τα δάχτυλά μου στη ζύμη πριν μπει στον φούρνο και τη δοκίμαζα ωμή.
H Galette Charentaise είναι ένα γλυκό. Στο σπίτι το λέγαμε Gâteau de Tairé (Γκατό ντε Τερέ). Tairé είναι το χωριό του παππού μου, ένα χωριουδάκι κοντά στην πόλη La Rochelle, στα παράλια του Ατλαντικού. Εκεί όπου γύριζαν το τηλεπαιχνίδι «Fort Boyard», αν το θυμάται κανείς, αυτό με τον Φερεντίνο και τις τίγρεις. Το συγκεκριμένο γλυκό το έχω φάει μόνο σε σπίτι, είναι η αλήθεια, πουθενά έξω. Ήταν το δικό μας brunch της Κυριακής. Το δωμάτιό μου ήταν στη σοφίτα του σπιτιού, πάνω ακριβώς απ' την κουζίνα. Όποτε μου ερχόταν η μυρωδιά απ' το βούτυρο, τη ζάχαρη και τα αυγά, κατέβαινα τρέχοντας, βουτούσα τα δάχτυλά μου στη ζύμη πριν μπει στον φούρνο και τη δοκίμαζα ωμή. Νομίζω ότι αυτή η γεύση και η μυρωδιά είναι από τα μόνα πράγματα που μπορεί να με συγκινήσουν, για συναισθηματικούς, κυρίως, λόγους.
Η συνταγή για την Galette Charentaise είναι πολύ εύκολη και πάει πολύ με μερέντα ή μαρμελάδα από κάστανο. Α, και μια συμβουλή απ' τη μητέρα μου για το brunch, που έχει γίνει της μόδας στην Ελλάδα με 50 χρόνια καθυστέρηση, όπως λέει. Το Croque Madame θέλει και αβοκάντο.
