Ποιο φαγητό φέρνει δάκρυα στα μάτια της Nalyssa Green;

Ποιο φαγητό φέρνει δάκρυα στα μάτια της Nalyssa Green; Facebook Twitter
0

Κάθε σούπα είναι ψυχοθεραπευτική. Μαλακώνει συναισθήματα, ενυδατώνει κόμπους λύπης και άγχους. Ζεσταίνει το μέσα μας, το υλικό και το άυλο. Δεν είναι τυχαίο που στις κηδείες σερβίρουν ψαρόσουπα. Μια φορά, σε μια κηδεία, μια ψαρόσουπα με παρηγόρησε όσο κανείς και τίποτα.

Η κοτόσουπα, όμως, είναι για μένα η βασίλισσα της σούπας. Η μαγική κοτόσουπα. Η θαλπωρή η ίδια σε γεύση. Η κλασική κοτόσουπα, αυτή με την οποία με έθρεψε η γιαγιά μου, αυτή ακριβώς που προσπαθώ να φτιάχνω κι εγώ. Αυγοκομμένη, με λίγες πατατούλες, λίγα καροτάκια και λίγο ρύζι. Απλή, θρεπτική, οικεία, όμορφη. Με κάνει να νιώθω ότι βρίσκομαι σπίτι μου. Ότι είμαι μέσα σε μια αγκαλιά. Ασφαλής και ικανοποιημένη.

Η κοτόσουπα δεν προσπαθεί να εντυπωσιάσει. Είναι αυτή που είναι. Με ταπεινοφροσύνη. Δεν έχει κάτι το φαντασμαγορικό. Είναι εκεί για σένα. Να σε στηρίξει, να ικανοποιήσει τις ανάγκες σου. Να ηρεμήσει και να χορτάσει το μέσα σου. Επίσης, είναι φαγητό σχετικά απλό στην παρασκευή του, οπότε και έξω εύκολα θα τη βρεις σε καλό επίπεδο. Δύσκολα θα είναι χάλια και κάποιες φορές είναι αριστούργημα. (Ένας φίλος μου λέει: «Στο μαγειρείο, αν έχει καλή κοτόσουπα, παίρνεις την κοτόσουπα. Αν έχει καλή ψαρόσουπα, αλλά έχει και κοτόσουπα, παίρνεις την κοτόσουπα»).

Βουτάω σε μια θάλασσα κοτόσουπας, με κλειστά μάτια, και επιπλέω μακάρια. Αιώνιος επιφανειακός αστερίας ανάμεσα σε κομματάκια κοτόπουλο και κόκκους ρυζιού.

Δεν ξέρω αν μπορώ να βρω τις λέξεις που μπορούν να περιγράψουν ακριβώς αυτό το συναίσθημα που μου δημιουργεί το συγκεκριμένο φαγητό. Είναι σαν να μου χαρίζει μια χαρά απλή, βασική, που συνδέεται με τα πρωτόγονα στοιχεία της ύπαρξης. Μια χαρά ζωτική. Ήρεμη, χωρίς εξάρσεις.

Βουτάω σε μια θάλασσα κοτόσουπας, με κλειστά μάτια, και επιπλέω μακάρια. Αιώνιος επιφανειακός αστερίας ανάμεσα σε κομματάκια κοτόπουλο και κόκκους ρυζιού. Να χαμογελώ με μύτη πλήρη από τη μυρωδιά της ευτυχίας: λεμόνι και αγάπη. Πήρα μια βαθιά αναπνοή και μπήκα κάτω από την επιφάνεια. Για πάντα εκεί, αν μπορούσα. Χωρίς χρόνο και χώρο ακριβή, σε πηχτή ησυχία. Σσσσ....

Γεύση
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM
Τα μυστήρια της κουζίνας του λιμανιού

Γεύση / Mε τα«δώρα» του λιμανιού θα μαγειρέψεις τα ωραιότερα φαγητά

Κάβουρες από τα βαθιά νερά, φλογάτες σκορπίνες, μαγιάτικα στον φούρνο και άλλα ψάρια που δεν φτάνουν στον πάγκο του ιχθυοπώλη. Η βόλτα στο λιμάνι είναι πηγή έμπνευσης για τους σπιτικούς μάγειρες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Γλυκιά Σύρος: Ζαχαροπλάστες, συνταγές και μνήμες από το παρελθόν της Ερμούπολης

Γεύση / Γλυκιά Σύρος: Παραδοσιακά ζαχαροπλαστεία και συνταγές από την Ερμούπολη

Αμυγδαλωτά, χαλβαδόπιτες, νουγκατίνες, σφολιάτσες και πολλά ακόμη παραδοσιακά γλυκά, μαζί με μια ιστορία 200 χρόνων, αναδεικνύουν την Ερμούπολη σε βασίλισσα της ζαχαροπλαστικής.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Η Ταβέρνα «Πλάτων» στο Βούπερταλ

Γεύση / «Kάθε φορά που μυρίζω ούζο, θυμάμαι την ταβέρνα Πλάτων στο Βούπερταλ»

Ο Παύλος και η Ελένη, μετανάστες στη Γερμανία, δημιούργησαν μια αυθεντική ελληνική ταβέρνα, που εδώ και τρεις δεκαετίες σερβίρει απλά αλλά πεντανόστιμα πιάτα και είναι διάσημη για τον λεπτοκομμένο χειροποίητο γύρο της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η αγκινάρα

Γεύση / «Ο καλύτερος μεζές είναι η κεφαλή της άγριας αγκινάρας»

Χοιρινό με αγκιναρόφυλλα κοκκινιστά στη Σητεία, κεφαλές αγκινάρας γεμιστές με ρύζι στην Κάσο και αγκινάρες-μουσακά στην Άνδρο: η αγκινάρα δίνει τόσο πολλά τη στιγμή που διεκδικεί μόνο το ελάχιστο.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ