Σαββατόβραδο στην πόλη των άλλων

Σαββατόβραδο στην πόλη των άλλων Facebook Twitter
To Ro-mania Club στην πλατεία Αττικής δεν είναι απλώς το μόνο ρουμανικό κλαμπ της Αθήνας, είναι ίσως και το μόνο κλαμπ μεταναστών. Φωτ.: Νίκος Κατσαρός/LIFO
0

Λένε πως του Γκάτσου του άρεσε πολύ να συχνάζει στο GB Corner του ξενοδοχείου «Μεγάλη Βρετανία» για να βρίσκεται σε κοσμοπολίτικο περιβάλλον, ν’ ακούει ξένες γλώσσες, να νιώθει εκτός Αθήνας, εκτός Ελλάδας. Τότε η Αθήνα υποδεχόταν ακόμα σωρηδόν εσωτερικούς μετανάστες από τα ελληνικά χωριά.

Σήμερα, όμως, που η πόλη μεγαλώνει ήδη τη δεύτερη γενιά μεταναστών από τα Βαλκάνια, τη Μέση και την Άπω Ανατολή, και από τις χώρες της Αφρικής, κάθε Αθηναίος έχει πολύ περισσότερες επιλογές αν θέλει να βρεθεί σε κάποιο ανάλογο εξωτικό περιβάλλον.

Πολλά μαγαζιά μεταναστών με φαγητό, καφέ και ποτό υπάρχουν στις γειτονιές και το κέντρο. Τα περισσότερα ανοίγονται σιγά σιγά σε ευρύτερη πελατεία. Κι αν η κουζίνα των ξένων μπορεί εύκολα να γίνει αποδεκτή ως έθνικ, στη διασκέδαση τα πράγματα είναι διαφορετικά. Πιο εύκολα πας σ’ ένα κινέζικο εστιατόριο παρά σ’ ένα κινέζικο μπαρ, που ίσως και να μην υπάρχει καν.

Η βόλτα μας ξεκινάει από την Αχαρνών, για απογευματινό καφέ και ναργιλέ. Ο δρόμος αυτός είναι ένας από τους πιο ζωντανούς της Αθήνας. Ναργιλετζίδικα, κουρεία, ψιλικατζίδικα και πάρα πολλά μανάβικα, μια διαρκής λαϊκή αγορά. Η λεωφόρος με τα πλατιά πεζοδρόμια και τα εγκαταλελειμμένα αρχοντικά ζει νέες δόξες. Τα μαγαζιά είναι συνέχεια ανοιχτά, δεν φαίνεται να λογαριάζουν ούτε ωράρια ούτε αργίες. 

Η Αθήνα μπορεί να μην είναι Παρίσι ή Βερολίνο, όπου υπάρχουν πολλές επιλογές για έθνικ διασκέδαση, αλλά αυτήν τη στιγμή υπάρχουν αρκετοί χώροι όπου μπορείς να γνωρίσεις τον τρόπο που διασκεδάζουν οι άνθρωποι που ήρθαν από διάφορα μέρη του κόσμου και σήμερα αποτελούν τους νέους κατοίκους της.

Στο νούμερο 52 βρίσκεται το Ελ Μπάσα που θα πει «το αφεντικό» στα αιγυπτιακά. Εδώ και οκτώ μήνες το έχει ο Ιμάντ με τον ξάδελφό του. Ο Ιμάντ είναι 37 χρονών και ήρθε από την Αίγυπτο πριν από δεκαεννιά χρόνια. Το μαγαζί όμως έχει ιστορία σαράντα χρόνων και ίσως είναι το πρώτο ή από τα πρώτα ναργιλετζίδικα που άνοιξαν στην Αθήνα.

Σε μια γωνιά, μάλιστα, υπάρχουν κορνιζαρισμένες φωτογραφίες διασήμων που το έχουν επισκεφθεί: του Αρχιεπίσκοπου Χριστόδουλου, του Γιώργου Παπανδρέου, του Γιώργου Καμίνη. Σφίγγες και καμήλες διακοσμούν τους τοίχους και ακούγεται συνήθως αραβική μουσική. 

Σαββατόβραδο στην πόλη των άλλων Facebook Twitter
Eλ μπασά, ναργιλετζίδικο, Αχαρνών 52. Φωτ.: Νίκος Κατσαρός/LIFO

Το Ελ Μπάσα ανοίγει στις οκτώ το πρωί και κλείνει στη μία μετά τα μεσάνυχτα. Ρωτάω τον Ιμάντ αν ξενυχτάει, ιδίως τα Παρασκευοσάββατα, και μου λέει: «Όχι, ο κόσμος δεν έχει να φάει. Αχαρνών λέμε, δεν λέμε Γλυφάδα». Πάντως, εκτός από ναργιλέ με ποικιλία γεύσεων, προσφέρει και αραβικό καφέ, αραβικό τσάι, εξωτικούς χυμούς, ενώ διαθέτει και πλούσια κάβα με αλκοόλ, κάτι που δεν συνηθίζεται στα ναργιλετζίδικα.

Η βόλτα μας συνεχίζεται σε ένα καινούργιο φιλιππινέζικο μαγαζί που άνοιξε πριν από τρεις μήνες στο κέντρο, το Sentro Otso. Είναι ένα cocktail bar που βρίσκεται στην Κλειτίου 8, στο Σύνταγμα. Μόλις είκοσι πέντε τετραγωνικά, διαθέτει μπάρα με ψηλά σκαμπό, τραπεζάκια έξω στον πεζόδρομο και λειτουργεί καθημερινά έξι με δύο. Το άνοιξαν πέντε νέα παιδιά: ο Αλτζόν, ο Τζέι, ο Χούλιο, ο Λευτέρης και η Αθηνά. «Made and born in Greece», λένε χαριτολογώντας.

«Γεννηθήκαμε Ελλάδα, γνωριζόμαστε από πολύ μικρή ηλικία και τώρα που μεγαλώσαμε θέλαμε να εντάξουμε την κουλτούρα, το χαμόγελο, τη συμπεριφορά και τον χαβαλέ μας στην Αθήνα. Μεγαλώσαμε σε Αμπελόκηπους, Ψυχικό, Φιλοθέη, γιατί εκεί ήταν οι δουλειές των γονιών μας. Είναι σαράντα χρόνια εδώ».

Τους ρωτάω πώς και δεν άνοιξαν το μαγαζί κάπου στην Πανόρμου, όπου θα είχαν και έτοιμη πελατεία. «Αν το ανοίγαμε Αμπελοκήπους, θα ’χαμε πολλή δουλειά. Αλλά θέλαμε να βγούμε out of the box, να μας γνωρίσουν και οι άλλοι. Αυτό το μαγαζί το φτιάξαμε για να κάνουμε lift up στους Φιλιππινέζους, όχι μόνο για να βγάλουμε λεφτά». 

Υπερηφανεύονται ότι το Sentro Otso είναι το πρώτο φιλιππινέζικο μπαρ όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη και το χαρακτηρίζουν «καθαρά influence bar». Το design το επιμελήθηκαν μαζί με τους γονείς τους και τους φίλους τους, παίζουν φιλιππινέζικη μουσική, ενώ σύντομα θα ξεκινήσουν και βραδιές καραόκε.

Δουλεύουν οι ίδιοι, χωρίς υπαλλήλους και οι στολές τους είναι εμπνευσμένες από παραδοσιακές φορεσιές των Φιλιππίνων. «Έχουμε πάρει προϊόντα που χρησιμοποιούμε σε φαγητά και γλυκά και τα ’χουμε παντρέψει στα κοκτέιλ μας. Ας πούμε το ούμπε, που είναι σαν μοβ γλυκοπατάτα και το χρησιμοποιούμε σε γλυκά, εμείς το εντάξαμε και σε ένα κοκτέιλ». 

Σαββατόβραδο στην πόλη των άλλων Facebook Twitter
Το Sentro Otso είναι το πρώτο φιλιππινέζικο μπαρ όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη και το χαρακτηρίζουν «καθαρά influence bar». Φωτ.: Νίκος Κατσαρός/LIFO

Το Sentro Otso το έχει αγκαλιάσει ήδη η φιλιππινέζικη κοινότητα, αλλά λόγω και της θέσης του προσελκύει ένα ετερόκλητο κοινό, μεταξύ άλλων και τουρίστες. Τους ρωτάω τι σημαίνει το όνομα του μαγαζιού. «Όταν ήμασταν μικρότεροι λέγαμε “πάμε κέντρο”, δηλαδή “sentro”. Και “otso” είναι στα φιλιππινέζικα το οκτώ, το νούμερο του δρόμου στον οποίο βρισκόμαστε».

764
Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Η ώρα πέρασε και είναι ευκαιρία να πεταχτούμε για after στο Ro-mania Club, στην Αδμήτου 10, στην πλατεία Αττικής. Το μαγαζί μετράει σχεδόν είκοσι χρόνια, προσελκύοντας Ρουμάνους και λοιπούς Βαλκάνιους.

Δεν είναι απλώς το μόνο ρουμανικό κλαμπ της Αθήνας, είναι ίσως και το μόνο κλαμπ μεταναστών – παλιά υπήρχε και το βουλγαρικό Varvari Club, στην πλατεία Βάθη.

Όλα εδώ θυμίζουν ελληνικά eighties: η ταπετσαρία στους τοίχους, η μουσική, η διάθεση και η συμπεριφορά των πελατών. Οι γυναίκες, πιο εκδηλωτικές, λικνίζονται και χορεύουν με τις επιλογές του DJ, ενώ οι άντρες, πιο βαρείς, με το τσιγάρο στο χέρι, φέρνουν σε παλιούς Έλληνες.

Το κλαμπ ανοίγει Παρασκευοσάββατα στις έντεκα το βράδυ και κλείνει στις επτά τα ξημερώματα. Ρουμάνοι και Ρουμάνες που δουλεύουν σε άλλα μαγαζιά καταλήγουν εδώ όταν σχολάνε. Ο ταξιτζής που μας έφερε όχι μόνο ήξερε το μαγαζί αλλά μας έδωσε κι αυτές τις πληροφορίες.

Πάντως, εγώ το θυμάμαι πριν από χρόνια με περισσότερο κόσμο. Ίσως με τον καιρό οι Ρουμάνοι να ενσωματώθηκαν και να μη νιώθουν πια την ανάγκη να βγαίνουν στο «δικό» τους μαγαζί. 

Σαββατόβραδο στην πόλη των άλλων Facebook Twitter
Το Sentro Otso το έχει αγκαλιάσει ήδη η φιλιππινέζικη κοινότητα, αλλά λόγω και της θέσης του προσελκύει ένα ετερόκλητο κοινό, μεταξύ άλλων και τουρίστες. Φωτ.: Νίκος Κατσαρός/LIFO

Η Αθήνα μπορεί να μην είναι Παρίσι ή Βερολίνο, όπου υπάρχουν πολλές επιλογές για έθνικ διασκέδαση, αλλά αυτήν τη στιγμή υπάρχουν αρκετοί χώροι όπου μπορείς να γνωρίσεις τον τρόπο που διασκεδάζουν οι άνθρωποι που ήρθαν από διάφορα μέρη του κόσμου και σήμερα αποτελούν τους νέους κατοίκους της: το ασιατικό μπιλιάρδο της Λαγουμιτζή στον Νέο Κόσμο, το κινέζικο καραόκε στην πλατεία Ελευθερίας, το Red Sea, το ρέγκε κλαμπ στην οδό Ποταμιανού στα Ιλίσια, το συριακό καφενείο στην πλατεία Βάθη, όπου γίνονται συχνά γλέντια τα μεσημέρια της Κυριακής, τα αφρικανικά γλέντια στα μαγαζιά της Κυψέλης, ακόμα και στα φαγάδικα, τα RnB πάρτι με πιτσιρικαρία Αφροελλήνων σε διάφορα μέρη, τα οποία δεν τα πετυχαίνεις όμως σταθερά – και αρκετά δεν έχουν πάντα κόσμο. 

Η αλήθεια είναι πως στα περισσότερα στέκια μεταναστών λιγόστεψε η πελατεία μετά τις καραντίνες κι αυτό μάλλον δεν είναι αποτέλεσμα μόνο της ενσωμάτωσής τους στην αθηναϊκή κοινωνία. Σίγουρα το οικονομικό πλήγμα που δέχτηκαν ήταν πολύ μεγάλο. Οι δουλειές τους είναι τέτοιες που δεν μπορούν να τις κάνουν «απ’ το σπίτι». Και με τόσο μεγάλα διαστήματα που η καφεστίαση ήταν κλειστή ή υπολειτουργούσε, πολλοί μετανάστες εργαζόμενοι σ’ αυτόν τον τομέα είδαν το εισόδημά τους να κατακρημνίζεται, αν ληφθεί υπόψη ότι και λόγω της ανασφάλιστης εργασίας που σε αρκετές περιπτώσεις παρέχουν δεν μπορούσαν να λάβουν τα προσφερόμενα επιδόματα. 

Σαββατόβραδο στην πόλη των άλλων Facebook Twitter
Όλα εδώ θυμίζουν ελληνικά eighties: η ταπετσαρία στους τοίχους, η μουσική, η διάθεση και η συμπεριφορά των πελατών. Φωτ.: Νίκος Κατσαρός/LIFO

Πριν ενσκήψει ο ιός, τα μαγαζιά ήταν περισσότερα και με πολύ μεγαλύτερη πελατεία. Όσοι περνούσαν Κυριακές από τη Μάρνη και την Καρόλου, θα θυμούνται τα αυτοσχέδια βαλκανικά γλέντια που στήνονταν σε κάθε μαγαζί, ακόμα και σε σουβλατζίδικα. Κόσμος, κέφι, μουσική, χορός, πανηγύρι.

Και φυσικά άφησαν εποχή τα κυριακάτικα γλέντια με ζωντανή ορχήστρα στο Χαλκιάς Παλλάς της πλατείας Καραϊσκάκη, όπου οι Βουλγάρες οικιακές βοηθοί, στο μοναδικό ρεπό της εβδομάδας, συναντιούνταν εκεί και ξέδιναν, μπουχτισμένες απ’ την κλεισούρα έξι ημερών.

Βέβαια η κλεισούρα και το ξόδεμα στις οθόνες ίσως έγινε πια τρόπος ζωής στη μετά-Covid εποχή. «Η επιδημία και η τεχνολογία συμπλέκονται αδιαχώριστα», είχε παρατηρήσει έγκαιρα και εύστοχα ο Αγκάμπεν.

Δεν θα ξεχάσω μία απ’ τις πρώτες μου εξόδους σε ναργιλετζίδικο μετά την πρώτη, σκληρή καραντίνα του ’20. Οι πελάτες ρουφάνε αμίλητοι το ναργιλέ τους, χαζεύοντας τα smartphones τους, ώσπου ακούγεται μια φωνή, σαν κορυφαίου Χορού: «Δυο μήνες γκρινιάζαμε που μας είχαν κλεισμένους, και τώρα που βγήκαμε δεν λέμε κουβέντα».

Μα έχει ο καιρός και ο χορός γυρίσματα.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Θέματα
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Θεοδώρα Ψαλτοπούλου: Γιατί oι νέοι νοσούν ολοένα περισσότερο από καρκίνο;

Άκου την επιστήμη / Γιατί αυξάνονται οι νέοι που νοσούν από καρκίνο; H Θεοδώρα Ψαλτοπούλου εξηγεί

Πώς μπορούμε να μειώσουμε τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου; Ποιοι παράγοντες επηρεάζουν καθοριστικά τη μακροζωία; Και πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η διατροφή στην πρόληψη των χρόνιων ασθενειών; Η παθολόγος και καθηγήτρια Επιδημιολογίας και Προληπτικής Ιατρικής του ΕΚΠΑ, Θεοδώρα Ψαλτοπούλου, απαντά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ποια είναι τα κλειστά ρέματα που πλημμυρίζουν την Αθήνα

Radio Lifo / Ποια είναι τα κλειστά ρέματα που πλημμυρίζουν την Αθήνα

Γιατί πλημμυρίζουν οι δρόμοι με την πρώτη νεροποντή; Και πώς αυτό συνδέεται με τον φυσικό χώρο που έχουμε κλέψει από τα ρέματα και τα ποτάμια της πόλης; Ο Δημήτρης Θεοδοσόπουλος, Αγρονόμος Τοπογράφος Μηχανικός που έχει εξερευνήσει και μελετήσει διεξοδικά το ιστορικό δίκτυο των ρεμάτων της Αττικής, συζητά με την Ντίνα Καράτζιου τα πώς και τα γιατί.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Θανάσης Φωκάς: «Μπορείς να απελευθερωθείς από την πίεση των social media και να στραφείς στον εαυτό σου;»

Θανάσης Φωκάς / Θανάσης Φωκάς: «Μπορείς να απελευθερωθείς από τα social media και να στραφείς στον εαυτό σου;»

Μπορεί το ασυνείδητο να καθορίζει τις αποφάσεις μας; Είναι η ευτυχία θέμα κατανάλωσης ή εσωτερικής ολοκλήρωσης; Πώς η τεχνολογία μεταμορφώνει τον τρόπο που σκεφτόμαστε και ζούμε; Ο διακεκριμένος μαθηματικός και ακαδημαϊκός μοιράζεται σκέψεις που ξεκινούν από την επιστήμη και φτάνουν μέχρι τα μεγάλα υπαρξιακά ερωτήματα της εποχής μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Υπόθεση Γραικού: Η εξαφάνιση που ξεσκέπασε ένα θαμμένο μυστικό

Αληθινά εγκλήματα / Υπόθεση Γραικού: Η εξαφάνιση που ξεσκέπασε ένα θαμμένο μυστικό

Ο δημοσιογράφος Νίκος Τσέφλιος ερευνά και αφηγείται την εξαφάνιση του 59χρονου κτηνοτρόφου Δημήτρη Γραικού που για δυόμισι χρόνια αποτελούσε άλυτο γρίφο για τους αστυνομικούς της Ασφάλειας Θεσσαλονίκης.
ΝΙΚΟΣ ΤΣΕΦΛΙΟΣ
Η σκληρή αλήθεια για τον Κούγια: Tο σκοτεινό φινάλε

Μικροπράγματα / Η σκληρή αλήθεια για τον Κούγια: Tο σκοτεινό φινάλε

Ένα αποκαλυπτικό ηχητικό ντοκιμαντέρ του Άρη Δημοκίδη για τον αμφιλεγόμενο ποινικολόγο. Το τελευταίο μέρος της τριλογίας: Μια μυστική συμφωνία, οι άγνωστοι μάρτυρες, υποθέσεις Λιγνάδη και Πισπιρίγκου, όσα έγιναν μετά το θάνατό του κ.α
ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ
«Ο κόσμος νομίζει ότι είσαι ο ρόλος σου»

Lifo Videos / «Ο κόσμος νομίζει ότι είσαι ο ρόλος σου»

Η Ιωάννα Ασημακοπούλου μιλά για τη διαδρομή της στο θέατρο, την τηλεόραση και τη ζωή, εξηγεί γιατί το «Είμαι η Τζο» είναι το πιο προσωπικό της έργο και επιμένει ότι μόνο η τέχνη μπορεί να μας δώσει διέξοδο και ελπίδα.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
«Η Δύση κέρδισε τον Ψυχρό Πόλεμο, αλλά δεν κέρδισε την ειρήνη»

LiFO politics / «Η Δύση κέρδισε τον Ψυχρό Πόλεμο, αλλά δεν κέρδισε την ειρήνη»

Ο πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ, Λουκάς Τσούκαλης, μιλά στη Βασιλική Σιούτη για το τέλος της αμερικανικής ηγεμονίας και της φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και προειδοποιεί ότι η Ευρώπη κινδυνεύει με παρακμή αν δεν λειτουργήσει ως ενιαία πολιτική οντότητα.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Τι τρώμε στ’ αλήθεια; Έλεγχοι, ετικέτες και η αθέατη πλευρά της διατροφής

Radio Lifo / Aν ξέραμε τι τρώμε...

Η Ντίνα Καράτζιου συζητά με τον Αντώνη Ζαμπέλα, πρόεδρο του Ενιαίου Φορέα Ελέγχου Τροφίμων, για την ασφάλεια των τροφίμων στην Ελλάδα σήμερα. Ο κ. Ζαμπέλας αναλύει κάθε στάδιο της πορείας που ακολουθεί ένα τρόφιμο μέχρι να φτάσει στο τραπέζι μας.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Η σκληρή αλήθεια για τον Κούγια: Οι ματωμένες κόντρες

Μικροπράγματα / Η σκληρή αλήθεια για τον Κούγια: Οι ματωμένες κόντρες

Ένα αποκαλυπτικό ηχητικό ντοκιμαντέρ του Άρη Δημοκίδη για τον αμφιλεγόμενο ποινικολόγο. Το δεύτερο μέρος της τριλογίας: Το outing από τον Βαλλιανάτο, ένα αιματηρό διαζύγιο, η διαμάχη με τον Λαζόπουλο κ.α.
ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ
«Η Ελλάδα έχει αργήσει τραγικά να αναγνωρίσει το κράτος της Παλαιστίνης»

Lifo Videos / «Η Ελλάδα έχει αργήσει τραγικά να αναγνωρίσει το κράτος της Παλαιστίνης»

Τι σηματοδοτεί η αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους; Πόσο επικίνδυνη είναι η «εργαλειοποίηση του αντισημιτισμού»; Μπορεί η Γάζα να γίνει η «παγκόσμια μνήμη» που θα σημαδέψει τις επόμενες δεκαετίες; Ο ιστορικός Πολυμέρης Βόγλης φωτίζει τις ρίζες της σύγκρουσης, τις διεθνείς αντιδράσεις και τις προοπτικές για ειρήνη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Tις περισσότερες φορές ο εχθρός σου δεν είναι αυτός που πιστεύεις»

Οι Άλλοι / «Tις περισσότερες φορές ο εχθρός σου δεν είναι αυτός που πιστεύεις»

46 λεπτά συνέντευξης δεν είναι αρκετά για να χωρέσουν το χιούμορ, την ενέργεια και τη βαθιά ψυχή του Ζερόμ Καλούτα. Αρκούν όμως για να καταλάβει κανείς ότι πρόκειται για έναν καλλιτέχνη που δεν σταματά να ανακαλύπτει τον εαυτό του και να προχωρά με τόλμη.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
«Τα social media μάς έχουν κάνει κυνικούς και αδιάφορους»

Άκου την επιστήμη / «Τα social media μάς έχουν κάνει κυνικούς και αδιάφορους»

Η Gen Z ρίχνει κυβερνήσεις με ένα hashtag, την ίδια στιγμή που οι αλγόριθμοι περιορίζουν τον δημόσιο διάλογο σε likes και φίλτρα. Τα social media έδωσαν φωνή σε εκατομμύρια πολίτες, αλλά μήπως τελικά μας έκαναν πιο αδιάφορους και λιγότερο δημοκρατικούς; Η καθηγήτρια του ΕΚΠΑ, Μαρίνα Ρήγου, απαντά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Όταν πέθανε ο πρώτος μου σύζυγος, σκέφτηκα να βάλω τέλος στη ζωή μου»

Lifo Videos / Νένα Μεντή: «Όταν πέθανε ο πρώτος μου σύζυγος, σκέφτηκα να βάλω τέλος στη ζωή μου»

Μία από τις πιο σπουδαίες παρουσίες του ελληνικού θεάτρου γιορτάζει φέτος 60 χρόνια αδιάλειπτης πορείας στη σκηνή και μιλά με αφοπλιστική ειλικρίνεια για την κοινωνία, την τηλεόραση, το θέατρο αλλά και τις προσωπικές της πληγές.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Χαώδης πολυνομία και συμπληγάδες συμφερόντων: Ποιος ελέγχει τη δόμηση σήμερα;

Radio Lifo / Ποιος ελέγχει τι χτίζεται και πού στην Ελλάδα;

Χαώδης πολυνομία και συμπληγάδες συμφερόντων: Η Ντίνα Καράτζιου συζητάει με τον Δημήτρη Πετρόπουλο, πρόεδρο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας των Μηχανικών του Δημοσίου ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ για το πώς ελέγχεται το δομημένο περιβάλλον στη χώρα, από την έκδοση των οικοδομικών αδειών έως τον έλεγχο της αυθαίρετης δόμησης και τη διαχείριση των μεγάλων επενδυτικών σχεδίων.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Η σκληρή αλήθεια για τον Κούγια: Το φλεγόμενο μυστήριο 

Μικροπράγματα / Η σκληρή αλήθεια για τον Κούγια: Το φλεγόμενο μυστήριο 

Ένα αποκαλυπτικό ηχητικό ντοκιμαντέρ για τον αμφιλεγόμενο ποινικολόγο. Το πρώτο μέρος της τριλογίας: Ένας μυστηριώδης γάμος, ένας ανεξιχνίαστος φόνος, η δίκη των Σατανιστών, η μάντρα του Alter κ.α.
ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ
Μπορεί ένας ψυχοθεραπευτής χωρίς αναπηρία να στηρίξει ουσιαστικά ΑμεΑ;

Ζούμε, ρε! / Μπορεί ένας ψυχοθεραπευτής χωρίς αναπηρία να στηρίξει ουσιαστικά ΑμεΑ;

Η Χρυσέλλα Λαγαρία και ο Θοδωρής Τσάτσος ανοίγουν μια δύσκολη αλλά αναγκαία συζήτηση: τι σημαίνει για έναν ψυχοθεραπευτή να εργάζεται με άτομα με αναπηρία χωρίς να έχει το προσωπικό βίωμα;
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: ΧΡΥΣΕΛΛΑ ΛΑΓΑΡΙΑ - ΘΟΔΩΡΗΣ ΤΣΑΤΣΟΣ