Στο εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο πυρομαχικών της Ελευσίνας Facebook Twitter
«Το εργοστάσιο ήταν ένα μυστήριο για μένα και κάθε φορά που πέρναγα από κει έψαχνα ένα άνοιγμα σε κάποιον τοίχο μήπως και μπορέσω κλεφτά να κοιτάξω πώς είναι μέσα». Φωτο: Βαγγέλης Γκίνης

Στο εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο πυρομαχικών της Ελευσίνας

0

Κάνε μου μια σύντομη περιγραφή της Ελευσίνας.

Είναι μια μικρή πόλη με ωραίους ανθρώπους και λαϊκές γειτονιές, στις οποίες αν περπατήσεις θα μυρίσεις σίγουρα μπουγάδες και φαγητά, εκτός αν είσαι άτυχος και έρθεις μέρα που μυρίζει το διυλιστήριο. Όσοι έχουν περιηγηθεί στην Ελευσίνα ξανάρχονται πάντως, κάτι θα ξέρουν, δεν μπορεί.


— Γιατί επέλεξες να φωτογραφίσεις το εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο της ΠΥΡΚΑΛ;

Το εργοστάσιο ήταν ένα μυστήριο για μένα και κάθε φορά που πέρναγα από κει έψαχνα ένα άνοιγμα σε κάποιον τοίχο μήπως και μπορέσω κλεφτά να κοιτάξω πώς είναι μέσα. Από παιδί άκουγα για εκρήξεις, νεκρούς εργάτες, τζάμια που έσπαγαν στην πόλη από ένα μπαμ της ΠΥΡΚΑΛ. Όταν έμαθα πως κλείνει οριστικά και οι ελάχιστοι εργαζόμενοι θα μείνουν για έναν χρόνο ακόμα, έκανα τα πάντα για να μπορέσω να καταγράψω τους τελευταίους μήνες αυτής της ιστορικής βιομηχανίας και των ανθρώπων της.

Το εργοστάσιο ήταν ένα μυστήριο για μένα και κάθε φορά που πέρναγα από κει έψαχνα ένα άνοιγμα σε κάποιον τοίχο μήπως και μπορέσω κλεφτά να κοιτάξω πώς είναι μέσα. Από παιδί άκουγα για εκρήξεις, νεκρούς εργάτες, τζάμια που έσπαγαν στην πόλη από ένα μπαμ της ΠΥΡΚΑΛ.


— Πώς βρήκες τους ανθρώπους της ΠΥΡΚΑΛ; Πόσο εύκολο ήταν να τους πείσεις να φωτογραφηθούν;

Μίλησα με το σωματείο τους και τους ζήτησα να με βοηθήσουν να πάρω άδεια να μπω στον χώρο αλλά και να με φέρουν σε επαφή με εργαζομένους που είχαν συνταξιοδοτηθεί. Όταν τελείωσα τις λήψεις στους χώρους του εργοστασίου και τους ζήτησα να φωτογραφίσω τους ίδιους ήταν επιφυλακτικοί, όπως ήταν αναμενόμενο. Περνούσαν δύσκολα. Η αβεβαιότητα δημιουργούσε ένα κλίμα έντασης, θυμού και απογοήτευσης. Πέρασαν περίπου 5 μήνες μέχρι να καταλάβουν ότι πραγματικά με ενδιέφερε η ιστορία τους και να δεχτούν να σταθούν μπροστά στον φακό μου.


— Ανέφερες ότι σου έκανε εντύπωση η αγάπη που έδειχναν μέσα από τις αφηγήσεις τους οι πρώην εργαζόμενοι για το εργοστάσιο, παρόλο που, όπως ξέρουμε, ήταν χώρος πολλών δυστυχημάτων. Πώς το εξηγείς αυτό;

Ο λόγος, κατά τη γνώμη μου, είναι πως έχουν πολύ ανεπτυγμένη συναδελφική αλληλεγγύη λόγω της υψηλής επικινδυνότητας του επαγγέλματος. Όταν απειλείται η ζωή σου δένεσαι με τον διπλανό σου με έναν δεσμό που, όσοι δεν έχουμε ζήσει κάτι τέτοιο, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε. Θεωρώ πως αυτοί οι δεσμοί είναι που τους δημιουργούν όλα τα θετικά συναισθήματα για το εργοστάσιο και, λέγοντας «εργοστάσιο», δεν εννοούν φυσικά τα κτίρια αλλά τους συναδέλφους τους και όλα όσα έζησαν δίπλα-δίπλα όλα αυτά τα χρόνια.

Στο εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο πυρομαχικών της Ελευσίνας Facebook Twitter
Φωτο: Βαγγέλης Γκίνης
Στο εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο πυρομαχικών της Ελευσίνας Facebook Twitter
Φωτο: Βαγγέλης Γκίνης
Στο εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο πυρομαχικών της Ελευσίνας Facebook Twitter
Φωτο: Βαγγέλης Γκίνης
Στο εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο πυρομαχικών της Ελευσίνας Facebook Twitter
Φωτο: Βαγγέλης Γκίνης
Στο εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο πυρομαχικών της Ελευσίνας Facebook Twitter
Φωτο: Βαγγέλης Γκίνης
Στο εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο πυρομαχικών της Ελευσίνας Facebook Twitter
Φωτο: Βαγγέλης Γκίνης
Στο εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο πυρομαχικών της Ελευσίνας Facebook Twitter
Φωτο: Βαγγέλης Γκίνης
Στο εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο πυρομαχικών της Ελευσίνας Facebook Twitter
Φωτο: Βαγγέλης Γκίνης
Στο εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο πυρομαχικών της Ελευσίνας Facebook Twitter
Φωτο: Βαγγέλης Γκίνης

Info:

«Τροτύλη»: 6/9-14/10, Παλαιό Ελαιουργείο Ελευσίνας, Παραλία Ελευσίνας. Εγκαίνια: 6/9, 20:30

Ώρες λειτουργίας:6-23/9: Δευτ.-Παρ. 19.00-23.00, Σάβ. & Κυρ. 11.00-13.00 & 19.00-23.00, 25/9-14/10: Τρ.-Παρ. 17:00-21:00, Σάβ. & Κυρ. 11:00-13:00 & 17:00-21:00, είσοδος ελεύθερη

Φωτογραφία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπερτ Χάρντι: Μια έκθεση για έναν σπουδαίο λησμονημένο φωτορεπόρτερ

Φωτογραφία / Μπερτ Χάρντι: Μια έκθεση για έναν σπουδαίο, λησμονημένο φωτορεπόρτερ

Χάρη στην αυτοπεποίθηση και το θάρρος του, δημιούργησε κάποιες από τις πιο εμβληματικές εικόνες πολέμου του 20ού αιώνα αλλά και σουρεαλιστικές, πνευματώδεις φωτογραφίες δρόμου. Είναι περισσότερο γνωστός για τη ζεστή και ανθρώπινη αποτύπωση της καθημερινής Βρετανίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πηνελόπη Γερασίμου

Οι Αθηναίοι / Πηνελόπη Γερασίμου: «Βαρεθήκαμε στα υπόγεια, η διασκέδαση πρέπει να στραφεί προς το φως»

Η μουσική είναι απόλυτα συνδεδεμένη με τη δουλειά της, τα τελευταία χρόνια καταγράφει με τον φακό της μερικά από τα πιο σημαντικά events της Aθήνας. Η φωτογράφος που γνωρίζει καλά πώς κινείται η νύχτα της πόλης ξέρει πως πια παίζουν και πάρτι στα οποία δεν «χωράει», γιατί εκείνοι που τα διοργανώνουν δεν θέλουν να τα μάθει.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
PhotoΒiennale 2023: 13 επιλογές από τη μεγάλη φωτογραφική διοργάνωση της Θεσσαλονίκης

Φωτογραφία / 13 εκθέσεις που ξεχωρίζουν στη PhotoΒiennale 2023 της Θεσσαλονίκης

Τα γυμνά του Man Ray, τα αυτοπορτρέτα του Martin Parr, μια μεγάλη κεντρική έκθεση με τίτλο «Το φάντασμα του λαού» και πλήθος ακόμα ατομικών και ομαδικών φωτογραφικών εκθέσεων περιλαμβάνονται σε μια καλλιτεχνική πρόταση διάρκειας τεσσάρων μηνών που διοργανώνει το MOMus.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Δεν έχω πολλά χρόνια ακόμα»: Η Nan Goldin για την τελευταία, ίσως, αναδρομική της έκθεση

Φωτογραφία / «Δεν έχω πολλά χρόνια ακόμα»: Η Nan Goldin για την τελευταία, ίσως, αναδρομική της έκθεση

Εγκαινιάστηκε στο Άμστερνταμ η μεγάλη αναδρομική έκθεση της σπουδαίας φωτογράφου, εικαστικού και ακτιβίστριας με τον σαρκαστικά μοιρολατρικό τίτλο «This Will Not End Well».
THE LIFO TEAM