Μια χώρα που δεν είχε ειδήσεις

Μια χώρα που δεν είχε ειδήσεις Facebook Twitter
Από τη μια πιέζουν ή χαλάνε κάποια «ντίλια» με τους καναλάρχες. Από την άλλη, έρχεται η σύγκρουση με την πραγματικότητα. Πόσο λουτρό κανονικότητας, πόση αποπολιτικοποίηση της πληροφόρησης να αντέξει ο οργανισμός;
15

Ήταν κάποτε μια χώρα που δεν είχε ειδήσεις. Μια χώρα που τη μακαριότητά της τάραζαν μόνο κάτι μικρές κακοκαιρίες με περίεργα ονόματα.


Ήταν κάποτε μια χώρα που δεν μάθαινε πως οι εργαζόμενοι στη μεγαλύτερη εταιρεία επικοινωνιών απεργούσαν για καιρό. Πως η διοίκηση αρνιόταν την υπογραφή σύμβασης εργασίας, πως επίτηδες έσπαγε το εργατικό δυναμικό σε χίλια κομμάτια με την ίδρυση νέων θυγατρικών εταιρειών. Πως η εταιρεία θεωρούσε μονόδρομο τις «εθελούσιες» αποχωρήσεις: ή φεύγεις ή σε διώχνω. Πως το ίδιο έλεγε σε όσους αντιδρούσαν. Πως παρανομούσε για να σπάσει την απεργία. Ήταν μια χώρα που δεν μάθαινε ότι συνδικαλιστές συλλαμβάνονταν την ώρα της απεργίας. Οι συλλήψεις συνδικαλιστών είχαν γίνει μη είδηση. Ήταν μια χώρα στην οποία οι εργαζόμενοι απεργούσαν τρεις εβδομάδες και η λέξη ΟΤΕ ακούστηκε στην τηλεόραση μόνο όταν πέταξε φέιγ βολάν ο Ρουβίκωνας στο σπίτι του διευθύνοντος συμβούλου.


Ήταν μια χώρα όπου σταματούσαν απροειδοποίητα οι χημειοθεραπείες στους καρκινοπαθείς, χωρίς κανείς να τους ενημερώνει πότε θα αποκατασταθεί η λειτουργία του νοσοκομείου. Σε αυτήν τη χώρα καμία είδηση για τη λειτουργία τους δεν αποτελούσε πια είδηση.

Όταν η συνταγή διακυβέρνησης εξαντλείται στο τρίπτυχο «νίκη της λογικής - ήττα του λαϊκισμού - επιστροφή στην κανονικότητα», σύντομα θα αρχίσουν να υπάρχουν ειδήσεις.


Ήταν μια χώρα που μιλούσε διαρκώς για την τάξη και την ασφάλεια σε μια εξωτική γειτονιά στο κέντρο της πρωτεύουσας. Όμως οι κάτοικοι αυτής της γειτονιάς έβρισκαν διαρκώς τα αμάξια τους σπασμένα, οι συμμορίες τούς απειλούσαν με μαχαίρια, οι πιάτσες ναρκωτικών κόντευαν να κρεμάσουν φωτεινές επιγραφές. Βαρέθηκαν, λοιπόν, να ακούνε διαρκώς στις ειδήσεις για την αστυνομία στη γειτονιά και αστυνόμευση να μην έχουν. Και μαζεύτηκαν στη λαϊκή αγορά και πήγαν όλοι μαζί στην αστυνομία. Ποιος να το έλεγε ότι οι κάτοικοι των Εξαρχείων θα έκαναν πορεία για να ζητήσουν αστυνόμευση και αυτό δεν θα ήταν στις ειδήσεις! Και ότι ο διοικητής θα τους έλεγε κατάμουτρα πως προτεραιότητα του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη ήταν «να χτυπηθεί πρώτα το πολιτικό και κοινωνικό έγκλημα και μετά το ποινικό στα Εξάρχεια». Αλλά σε αυτήν τη χώρα ούτε αυτό ήταν πια είδηση.


Ήταν μια χώρα που δεν είχε λεφτά, αλλά ο πρωθυπουργός ήταν κιμπάρης και αποφάσισε να χρηματοδοτήσει την ιδιωτική Θεολογική Σχολή της Βοστώνης. Δύο εκατομμύρια κάθε χρόνο. Όσα παίρνει το Ιόνιο Πανεπιστήμιο και το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου με πολλές χιλιάδες φοιτητές το καθένα. Πόσους φοιτητές έχει η Θεολογική Βοστώνης; Εκατόν πενήντα. Όμως κι αυτό μικρή είδηση έγινε. Γιατί να θυμηθούν οι κάτοικοι ότι το κολέγιο της Βοστώνης ανήκει στην Αρχιεπισκοπή της Αμερικής; Γιατί να θυμηθούν ότι φαγώθηκαν δεκάδες εκατομμύρια δολάρια που είχαν μαζευτεί για την ανοικοδόμηση του ναού στο Zero Point; Γιατί να θυμηθούν ότι γι' αυτό άλλαξε ο αρχιεπίσκοπος; Γιατί να μάθουν ότι καταγγελίες για κακοδιαχείριση και διαφθορά στο ίδιο το κολέγιο (αυτό που χρηματοδοτεί ο πρωθυπουργός για να τον ψηφίσουν οι ομογενείς) έφτασαν στις αρμόδιες αμερικανικές αρχές; Οπότε δεν ήταν είδηση ούτε ποιοι ήταν αυτοί που έλαβαν το δώρο του πρωθυπουργού.

Όπως δεν ήταν είδηση, φυσικά, ότι έτρεχαν και δεν έφταναν οι υπηρεσιακοί του υπουργείου Εξωτερικών για να συμμαζέψουν τα απόνερα από την επίσκεψη του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ. Κι έτρεχαν στα κανάλια για τη μη είδηση, για τη μετατροπή του γεγονότος σε μη γεγονός, του συμβάντος σε μη συμβάν. Έκοβαν φράσεις από το μεταφρασμένο κείμενο, έλεγαν ότι δεν έγινε η δήλωση. Μην το υποτιμά κανείς αυτό, είναι δουλειά μυρμηγκιού. Είναι δημοσιογραφία περιωπής να γίνεις από αρχισυντάκτης ψαλιδοχέρης και να εξαφανίσεις από τον κόσμο του επιστητού τη φράση «στηρίζουμε αυτή την απόφαση». Ποια απόφαση στηρίζουμε; Τη δολοφονία του Ιρανού αξιωματούχου. Μια δολοφονία που δεν τη στήριξε κανείς πλην ημών.Μια φράση που δεν την είπε κανείς πλην ημών. Στις ειδήσεις ούτε εμείς τη λέγαμε. Μέχρι που ήρθαν οι Ιρανοί και διαμαρτυρήθηκαν, οπότε η μη είδηση έγινε είδηση, η φράση που δεν είπε ο πρωθυπουργός έγινε φράση που είπε.

Και μη νομίσετε ότι στη χώρα αυτή δεν υπήρχαν ειδήσεις μόνο στο εσωτερικό της. Ούτε από το εξωτερικό είχε ειδήσεις. Έξι εβδομάδες κινητοποιήσεις και απεργίες στη Γαλλία, νεκρές συγκοινωνίες και μεταφορές, εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στους δρόμους εναντίον της μεταρρύθμισης στο συναξιοδοτικό. Στο τέλος, ο πολύς Μακρόν έκανε πίσω, απέσυρε το πιο επίμαχο μέτρο. Τα συνδικάτα συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις. Αλλά στη χώρα που δεν είχε ειδήσεις ούτε αυτό ήταν είδηση. Γιατί δεν επιτρέπεται να μπάζει νερά το σκάφος του αυτονόητου. Όχι μόνο στην ίδια τη χώρα αλλά και σε όποια άλλη ο κυβερνήτης-προϊόν παρθενογένεσης είναι ο αντίστοιχος γκουρού της κανονικότητας.


Βέβαια, δεν μπορεί να μείνει για πολύ χωρίς ρωγμές το πορτρέτο του wellness instructor που υπερίπταται σε θάλασσες και πίστες σκι. Όταν η συνταγή διακυβέρνησης εξαντλείται στο τρίπτυχο «νίκη της λογικής - ήττα του λαϊκισμού - επιστροφή στην κανονικότητα», σύντομα θα αρχίσουν να υπάρχουν ειδήσεις. Το συμπαγές μιντιακό τείχος κάποτε ρηγματώνεται. Η «καταιγίδα της ανακούφισης» κοπάζει. Αναμενόμενο! Από τη μια πιέζουν ή χαλάνε κάποια «ντίλια» με τους καναλάρχες. Από την άλλη, έρχεται η σύγκρουση με την πραγματικότητα. Πόσο λουτρό κανονικότητας, πόση αποπολιτικοποίηση της πληροφόρησης να αντέξει ο οργανισμός; Πόσο πια να μιλήσουμε για χιόνια;

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Στήλες
15

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

3 σχόλια
Δύο εκατομμύρια κάθε χρόνο. Όσα παίρνει το Ιόνιο Πανεπιστήμιο και το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου με πολλές χιλιάδες φοιτητές το καθένα. Πόσους φοιτητές έχει η Θεολογική Βοστώνης; Εκατόν πενήντα. Πηγή: www.lifo.grΜήπως να τροποποιήσουμε ελαφρά την ονομασία του υπουργείου σε Υπουργείο Θρησκείας και (παρεμπιπτόντως) Παιδείας ;Μάλλον θα απεικονίζει καλύτερα την κατάσταση.
Ένα κείμενο με το οποίο συμφωνώ στα περισσότερα σημεία.Δυο κουβέντες μόνο. Πατάσσεται το ποινικό έγκλημα στα Εξάρχεια όσο υπάρχουν ιδιωτικοί στρατοί που έχουν και τους στρατώνες τους;Σε ερώτημα που είχα κάνει εγώ σε αστυνομικό του ΑΤ Εξαρχείων γιατί δεν κάνουν τίποτα για τα παράνομα τσιγάρα πχ στη Μπενάκη και Μεθώνης (100-200 μέτρα από το ΑΤ) η απάντησή του ήταν "μου κάνεις πλάκα; εκεί έχει κατάληψη. Θα μας πετάνε τις μολότοφ από το παράθυρο".Κατά τα λοιπά ανεξάρτητα ΜΜΕ αντί να αναλώνονται με το αν υπήρξε ανώνυμη καταγγελία για υπέρβαση καθήκοντος στην Πατησίων μοπρούν πάντα να κάνουν ένα πλήρες και εμπεριστατωμένο ρεπορτάζ για τον OTE.
Καλημέρα.Εδώ και χρόνια είναι γνωστή η «διστακτικότητα» της ελας να ασχοληθεί με το ζήτημα των ναρκωτικών στα Εξάρχεια και αλλού. Προσωπικά έχω βρεθεί πολλές φορές μάρτυρας ενός πολύ συνηθισμένου περιστατικού: Το εμπόριο να γίνεται 5-10 μέτρα μακριά από διμοιρία, οι ματατζήδες να το παρακολουθούν και να μην γίνεται η παραμικρή κίνηση από μεριάς τους. Και όχι μόνο σε σημείο όπου υπάρχει κατάληψη. Μιλάμε για τους ίδιους οι οποίοι σε άλλες φάσεις κάνουν σωματικό έλεγχο σε ό,τι κινείται. Αυτό δίνει και το πάτημα σε όσους λένε ότι η αστυνομία συνεργάζεται με τη μαφία. Οι συλλήψεις αστυνομικών που δρουν σε μαφιόζικα κυκλώματα δεν βοηθούν επίσης. Η παραδοχή ότι τους ενδιαφέρει πρώτα το πολιτικό και μετά το ποινικό έγκλημα είναι παραδοχή ότι τους ενδιαφέρουν μόνο οι εντυπωσιακές ενέργειες επίδειξης ισχύος οι οποίες θα δώσουν δυνατές εικόνες για τηλεοπτική κατανάλωση και θα συμβάλλουν στην περαιτέρω υποβάθμιση και δαιμονοποίηση της γειτονιάς. Με τον ίδιο τρόπο που στήθηκαν τα επικοινωνιακά σόου με τον «καλλωπισμό» της πλατείας, κατά τον οποίο απλά έγιναν τα αυτονόητα που θα έπρεπε να γίνονται σε όλες τις πλατείες: καθαρισμός και βάψιμο παγκακίων ήταν, αλλά στήθηκε ολόκληρο πανηγύρι με κάμερες, δημοσιογράφους και τα γνωστά, λες και κατασκεύαζαν τον κήπο των Βερσαλλιών.Κατά τ'άλλα για να δεις σκουπιδιάρικο να περνάει από το κέντρο των Εξαρχείων πρέπει να κάνεις τάμα στον Βελζεβούλ, αλλά μας έβαλαν δύο φορές χριστουγεννιάτικο δέντρο βέβαια, οπότε ας μην παραπονιόμαστε.Σχετικά με την τελευταία παράγραφο (για τα ανεξάρτητα μμε) Χρήσιμο θα ήταν να κάνουν και τα δύο.
Η παραδοχή ότι πρέπει πρώτα να λυθεί το πολιτικο σκέλος της παρανομίας και να ακολουθήσει το ποινικό είναι μια επιχειρησιακή αλήθεια.Είπα το παράδειγμα από το ΑΤ Εξαρχείων ανωτέρω.Αναφορικά με τις πορείες και τα αίτημα των "κατοίκων" ας ξέρω καλύτερα από τον συγγραφέα του άρθρου. Οι ίδιοι, τα ίδια φυσικά πρόσωπα, πριν από 3-4 χρόνια τα είχαν με την αστυνόμευση. Καθολικά.Τώρα λένε αστυνομευση, όχι καταστολή.Όταν αποφασίσουν τι θέλουν ας πουν και σε εμάς που θέλουμε κανονική ζωή. Αυτό ως ρετσινιά λέγεται κανονικότητα στις μέρες μας.(Ρετσινιά η κανονικότητα, ρετσινιά να είσαι νοικοκυραίος, ας με πληροφορήσει κάποιος τι πρέπει να θέλω)ΥΓ Για τους απολυμένους της Πειραιώς δεν κάνει να μάθουμε ή αυτοί έτσι κι αλλιώς είναι με τον οχτρο;
Η κανονικότητα όπως την αντιλαμβάνεται καθένας δεν είναι από μόνη της απαραίτητα κακό πράγμα. Το θέμα είναι τι σημαίνει κανονικότητα σύμφωνα με την παρούσα κυβέρνηση: Καταστολή, αφαίρεση εργατικών δικαιωμάτων, εθνικιστικές κορώνες, προετοιμασία για αποστολή στρατευμάτων σε ξένη χώρα, αντιμεταναστευτική ρητορεία και άλλα πολλά. Αυτή η κανονικότητα κατακρίνω, όχι την κανονικότητα κάποιου που θέλει να ζει σε μια ήσυχη, καθαρή γειτονιά / πόλη χωρίς μαφίες.Αυτό το τελευταίο δεν φαίνεται να απασχολεί την κυβέρνηση και το Δήμο. Η πόλη ούτε ήσυχη είναι, ούτε καθαρή και οι μαφίες βολοδέρνουν ανενόχλητες, παρόλη την αυξημένη αστυνομική παρουσία.
Προσπαθώ να απαντήσω αλλά ο διάλογος δυσχεραίνει ολοένα και περισσότερο...Δεν υπάρχει "αντίληψη" για την κανονικότητα. Η κανονικότητα είναι να επιβάλλεται ο νόμος χωρίς μεγαλύτερη ανεκτικότητα στη "δική μας" παρανομία.Σε απλά ελληνικά: από το '80 και δώθε υπήρχε μια σταθερά διογκούμενη ανοχή σε παράνομες ενέργειες που είχαν πολιτικά ελατήρια. Έτσι η επετειακή κατάληψη οδοστρώματος από αγρότες ήταν σαν μην ήταν παράβαση του νόμου.Το αυτό και οι καταλήψεις που γίναν απειράριθμες από Αλεξάνδρας μέχρι Σταδίου.Και σε μία εξ αυτών βρέθηκαν και καλάσνικοφ και όλα τα καλούδια ενώ το σύνολο αυτών είχαν/έχουν πολύ συγκεκριμένα ιδεολογικά χαρακτηριστικά.Και λέω εγώ, με το φτωχό μου το μυαλό, αφού είναι παράνομες, αφού είναι εφαλτήρια για εφόδους κατά της αστυνομίας ποιος μπορεί να έχει πρόβλημα με το κλείσιμό τους; Και μετά η αστυνομία, δίχως να φοβάται ντου με μολότοφ, καλάσνικοφ κτλ να κάνει τη δουλειά της και με το στενά ποινικό έγκλημα (διότι και η ρευματοκλοπή ποινικό είναι).Διαφωνούμε σε κάτι;
Διαφωνούμε στο ότι η αστυνομία δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά της λόγω των καταλήψεων. Αλλιώς θα έκανε τη δουλειά της και στην πλατεία Ομονοίας, όπου δεν έχει καταλήψεις. Και στις άλλες γειτονιές: τα Πατήσια, την Κυψέλη κλπ. Αθήνα δεν είναι μόνο τα Εξάρχεια. Αλλά τα Εξάρχεια δίνουν πρώτης τάξεως ευκαιρίες για επικοινωνιακά σόου.
Συμφωνούμε όμως ότι οι καταλήψεις είναι παράνομες και πρέπει έτσι κι αλλιώς να κλείσουν διότι από μόνες τους φέρνουν ποινική παραβατικότητα πχ ρευματοκλοπή.
Φιλότιμη προσπάθεια αλλά όχι, δεν συμφωνήσαμε. Δεν πήρα θέση σε όλα όσα έγραψες, ακριβώς γιατί όπως είπες κι εσύ ο διάλογος γίνεται όλο και πιο δύσκολος και βαρέθηκα κάπως. Οι παρανομίες του κράτους θεωρώ ότι κάνουν μεγαλύτερο κακό από τις καταλήψεις. Στην πραγματικότητα δημιουργούν τις καταλήψεις και τις συντηρούν. Δεν θέλω να έχω καμία σχέση με τους αναρχικούς, αλλά έχω δει μεγαλύτερη πρόθεση από μεριάς τους για την καταπολέμηση των μαφιών παρά από το κράτος. Είμαι σίγουρος ότι θα διαφωνήσεις και καλά θα κάνεις. Έχουμε τελείως διαφορετική αντιλήψη των πραγμάτων. Δεν πρόκειται να το συνεχίσω όμως και ζητώ συγγνώμη. Καλό βράδυ
"Οι παρανομίες του κράτους";Να με συμπαθές αλλά τις μαφίες οι αναρχικοί τις φέρανε. Με το "όξω οι μπάτσοι από τα Εξάρχεια". Οι ίδιοι λειτουργούν ως μαφία με τις μαφιόζικες εκτελέσεις στις οποίες έχουν προβεί.Αν δεν μπορείς ευθέως να πεις ότι είσαι κατά μιας παράνομης δραστηριότητας τότε θα είμαστε για πάντα απέναντι. Ιδεολογικά, νομικά και ηθικά. Είσαι εκτός όχι του συνταγματικού τοξου αλλά της νομιμότητας.Η νομιμότητα είναι το ύστατο οριο συνεννόησης σε μια αστική δημοκρατία.Και δεν είχα καμία αμφιβολία ότι συμπαθείς "τη δικιά σας" παρανομία. Απλά μου αρέσει να καθίσταται σαφές σε αυτούς που διατηρούν κάτι φενάκες. Που τάχα το παίζουν και δημοκράτες και συμπαθούν τους αναρχικούς.
Θα μου επιτρέψετε να πω ότι δεν δύνασθε να διαφωνείτε με το τι ορίζει ο νόμος.Δικαιούσθε να μην σας αρέσει μόνο. Αλλά αυτό ισχύει για όλους όσοι υποστηρίζουν παράνομες ή έκνομες ενέργειες.ΥΓ Η δυσκολία διαλόγου αναφερόταν στα συνεχώς αυξανόμενα κομμένα άνευ αιτίας σχόλια.
Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Δυσκολία κατανόησης κειμένου; Προσπάθεια απαξίωσης του συνομιλητή; Και τα δύο; Αδιάφορο. Μπορείς στο πρόσωπό μου να αναγνωρίσεις τον απόλυτο εχθρό, δεν θα κάνω όμως το ίδιο. Ο φανατισμός δεν είναι του γούστου μου, με τρομάζει. Ευτυχώς που η συζήτηση αυτή γίνεται εξ αποστάσεως, διαφορετικά δεν θα ένιωθα καθόλου ασφαλής.καλή συνέχεια
Κανένας φανατισμός.Διαπίστωση είναι.Όταν δεν μπορεί κάποιος να αποδεχτεί ότι δεν είναι δημοκρατικό να μην αποδοκιμάζει έμπρακτα παράνομες πράξεις δεν χωρεί κάτι άλλο.
Μα αυτό σημαίνει κανονικότητα για την κυβέρνηση: δεν είναι ότι δεν γίνονται λάθη, αστοχίες, ατυχίες, καταστροφές. Απλά τις κρύβουμε για να παραμένουν ήρεμοι οι ιθαγενείς. Και μέχρι τώρα λειτουργεί μια χαρά.