Στις αρχές της δεκαετίας του '60, μια 17χρονη, γοητευτική μα και συνεσταλμένη κοπέλα από το ένατο διαμέρισμα του Παρισιού συμμετέχει στις οντισιόν που διοργανώνει η μεγαλύτερη δισκογραφική της Γαλλίας, η Disques Vogue.

 

Μετά από λίγους μήνες το εμβληματικό της single «Tous les garçons et les filles» πουλάει 2 εκατ. δίσκους και την μετατρέπει σε είδωλο της yé-yé μουσικής.

 

Γίνεται εξώφυλλο στα σημαντικότερα περιοδικά της πατρίδας της, εμφανίζεται σε ταινίες μεγάλων σκηνοθετών, όπως ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ, και οι σπουδαιότεροι μουσικοί της εποχής, από τον Bob Dylan, που έχει γράψει ποίημα για χάρη της, μέχρι τους Beatles, θέλουν να γνωρίσουν αυτή την αινιγματική ύπαρξη με τους θλιμμένους στίχους και τις γλυκόπικρες μελωδίες.


Πενήντα χρόνια αργότερα, η Françoise Hardy έχει κατακτήσει δικαίως μια θέση στη μυθολογία της ποπ κουλτούρας και η πολύπλευρη, ανθεκτική στον χρόνο δισκογραφία της γίνεται διαρκώς αντικείμενο έρευνας από νέες γενιές μουσικόφιλων.


Όμως το 2018 έχει ξεχωριστή σημασία για τη Γαλλίδα σταρ. Μέσα στην άνοιξη κυκλοφόρησε τον 28ο άλμπουμ της με τίτλο «Personne d'autre», όπως και ένα βιβλίο με τα απομνημονεύματά της με τίτλο «The despair of monkeys and other trifles».

 

Πενήντα χρόνια αργότερα, η Françoise Hardy έχει κατακτήσει δικαίως μια θέση στη μυθολογία της ποπ κουλτούρας και η πολύπλευρη, ανθεκτική στον χρόνο δισκογραφία της γίνεται διαρκώς αντικείμενο έρευνας από νέες γενιές μουσικόφιλων.


Βέβαια, πριν από τρία χρόνια τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά, καθώς η Hardy, μετά από πολυετή μάχη με ένα καρκινικό λέμφωμα, έπεσε σε κώμα για αρκετές εβδομάδες. Κατάφερε να ξυπνήσει, αλλά το διάστημα που ακολούθησε είχε παραλύσει από το σοκ της εμπειρίας, φτάνοντας να δηλώνει σε μια τηλεοπτική συνέντευξη: «Μετάνιωσα που ξύπνησα, καθώς έφτασα κοντά στον θάνατο που ονειρευόμουν».


Ωστόσο, τον περσινό Απρίλιο η δημιουργική της φλόγα επέστρεψε, όταν άκουσε το κομμάτι «Sleep» από τη φινλανδική μπάντα Poets On The Fall, το οποίο υπάρχει ως διασκευή με τον τίτλο «Dors, mon ange» στο νέο της άλμπουμ. Πρόκειται για μια βαθιά μελαγχολική συλλογή τραγουδιών, μέσω της οποίας η 74χρονη Γαλλίδα τακτοποιεί τους ανοιχτούς λογαριασμούς της με την ιδέα του θανάτου, παρομοιάζοντάς τον με ένα «ξεχωριστό τρένο» («Train spécial»), ξεθάβει χαμένους έρωτες από το χρονοντούλαπό της («You're my home») και τελικά μας αποχαιρετά με τον δικό της συμβολικό τρόπο («Le Large»), όπως το έκανε ο Λέοναρντ Κοέν στον τελευταίο του δίσκο.

 

Τον περασμένο Απρίλιο η 74χρονη Γαλλίδα σταρ κυκλοφόρησε τον 28ο άλμπουμ της με τίτλο «Personne d'autre».
Τον περασμένο Απρίλιο η 74χρονη Γαλλίδα σταρ κυκλοφόρησε τον 28ο άλμπουμ της με τίτλο «Personne d'autre».

 

«Φοβάμαι να πεθάνω, καθώς ο σωματικός πόνος στις περισσότερες περιπτώσεις είναι ανυπόφορος, αλλά δεν είναι κάτι στενόχωρο. Ο θάνατος για μένα είναι μόνο σωματικός. Είμαι βέβαιη πως η ψυχική σύνδεση με τους αγαπημένους μου θα διατηρηθεί» δήλωσε πρόσφατα σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στο «Uncut».

 

H Françoise Hardy έχει ζήσει μια γεμάτη ζωή, κατά τη διάρκεια της οποίας αγάπησε και αγαπήθηκε πολύ. Γεννήθηκε το 1944, σε περίοδο που το Παρίσι κατεχόταν από τους ναζί, με τη μητέρα της να τη μεγαλώνει ολομόναχη, εφόσον ο ηλικιωμένος πατέρας της ήταν απών.

 

Το οικογενειακό περιβάλλον ήταν πολύ αυστηρό και αρκετά συντηρητικό, με τη γιαγιά της να της λέει επανειλημμένα πως είναι άσχημη και κακιά για να μην πάρει αέρα.

 

Η επαφή της με την ποπ μουσική της εποχής ξεκίνησε στις αρχές της εφηβείας της, όταν άκουγε φανατικά τα βράδια τον αγγλόφωνο ραδιοφωνικό σταθμό του Παρισιού «Radio Luxembourg». Μέσα από αυτόν αγάπησε καλλιτέχνες όπως ο Έλβις Πρίσλεϊ, ο Cliff Richard, οι Everly Brothers και οι Shadows.

 

 

Η Françoise Hardy σε κλιπ εποχής τραγουδάει το Tous les garçons et les filles.


Στα 16 της κλήθηκε να πάρει μια σημαντική απόφαση: τι δώρο θα έπαιρνε χάρη στους εξαιρετικούς βαθμούς της στο σχολείο, κιθάρα ή τρανζιστοράκι.


Ευτυχώς για την παγκόσμια μουσική κληρονομιά, διάλεξε το πρώτο και άρχισε αμέσως να γράφει τραγούδια πάνω σε δυο-τρεις συγχορδίες. Πίστευε πως δεν ήταν καθόλου καλή στο τραγούδι και για να το επιβεβαιώσει αποφάσισε να συμμετάσχει στις οντισιόν που διοργάνωνε η δισκογραφική Vogue.


Όχι μόνο δεν την απέρριψαν αλλά κυκλοφόρησαν το πολύ επιτυχημένο single της, το οποίο όμως η ίδια η Hardy θεωρεί «μια πολύ μέτρια δουλειά» μέχρι και σήμερα. Στο πλευρό της είχε τον δημοφιλή φωτογράφο Jean-Marie Périer, ο οποίος είναι υπεύθυνος για όλα τα κλασικά εξώφυλλα των δίσκων που κυκλοφόρησε στα '60s.


Μέσα στην ίδια δεκαετία ράγισε καρδιές, με τον Bob Dylan να είναι ερωτευμένος μαζί της χωρίς να τη γνωρίζει, απαιτώντας μάλιστα σε ένα live του στο Παρίσι το 1966 να έρθει να τον συναντήσει, αλλιώς δεν θα έβγαινε στη σκηνή.

 

Ο Bob Dylan ήταν ερωτευμένος μαζί της χωρίς να τη γνωρίζει, απαιτώντας μάλιστα σε ένα live του στο Παρίσι το 1966 να έρθει να τον συναντήσει, αλλιώς δεν θα έβγαινε στη σκηνή.
Ο Bob Dylan ήταν ερωτευμένος μαζί της χωρίς να τη γνωρίζει, απαιτώντας μάλιστα σε ένα live του στο Παρίσι το 1966 να έρθει να τον συναντήσει, αλλιώς δεν θα έβγαινε στη σκηνή.


Με την πάροδο των χρόνων η Françoise Hardy παρέδωσε μερικές ακόμη εξαιρετικές, διαφορετικού ύφους δουλειές και αναδείχτηκε σε είδωλο της πoπ κουλτούρας, όπως και του γαλλικού πολιτισμού. Ιερά τέρατα της μουσικής, όπως ο Ίγκι Ποπ, ο Mικ Τζάγκερ και ο Τζον Λένον, μαγεύτηκαν από τον μεθυστικό της μύθο, ο οποίος μέχρι σήμερα παραμένει το ίδιο γοητευτικός.


Στα 74 της η Hardy είναι μια πετυχημένη μουσικός, μητέρα και γυναίκα, η οποία έχει μπει στο πάνθεον των ανθρώπων που έχουν αφήσει το στίγμα τους τον σύγχρονο πολιτισμό.


«Το σώμα μου είναι πολύ γερασμένο, αλλά το πνεύμα μου ακόμα πολύ νέο» δηλώνει στο «Uncut» και ακούγοντας το τελευταίο της άλμπουμ συνειδητοποιώ την αλήθεια αυτή της δήλωσης.

 

Θα λείψει πολύ όταν φύγει, αλλά ο ρομαντισμός, η ευαισθησία και η μελαγχολία που φέρει η μουσική της θα μείνουν για πάντα μαζί μας ως φυλαχτά, σε έναν κόσμο που γίνεται ολοένα και πιο σκληρός.

 

 

Με το Le Large η 74χρονη Γαλλίδα τακτοποιεί τους ανοιχτούς λογαριασμούς της με την ιδέα του θανάτου.