Μπραντ Πιτ: «Στα ‘90s κρυβόμουν και κάπνιζα διαρκώς μπάφους»

Μπραντ Πιτ: «Στα ‘90s κρυβόμουν και κάπνιζα διαρκώς μπάφους» Facebook Twitter
φωτο: Jack Davison / The New York Times
1

«Έχεις πάρει LSD;», ρωτά σε κάποια στιγμή ο δημοσιογράφος τον Μπραντ Πιτ στη συνέντευξη που έγινε στο πλαίσιο του ετήσιου αφιερώματος του New York Times Magazine στις κορυφαίες ερμηνείες της χρονιάς – εν προκειμένω για τους ρόλους του στο «Κάποτε...στο Χόλιγουντ» και στο "Ad Astra".

Η ερώτηση έχει να κάνει με τις αποκαλυπτικές και «αναθεωρητικές» σκηνές στο τέλος της ταινίας του Ταραντίνο όπου ο χαρακτήρας που υποδύεται βρίσκεται τριπαρισμένος ενώπιον των επίδοξων σφαγέων της Σάρον Τέιτ τον Αύγουστο του 1969. «Ναι, φυσικά», απαντά υπομειδιώντας ο ηθοποιός, «και τώρα που μιλάμε έχω πάρει μια μικρή δόση» (το microdosing είναι πολύ της μόδας στην Αμερική τα τελευταία χρόνια). Στη συνέντευξη, μιλά επίσης, με τον ώριμο αυθορμητισμό που τον χαρακτηρίζει εσχάτως στο δημόσιο λόγο του, για το πρώτο μισό της καριέρας του, για τις ανασφάλειες που τον έτρωγαν και για τον ρόλο του Αχιλλέα στην «Τροία», όταν αποφάσισε ότι δεν θέλει πλέον να συμμετέχει σε τόσο εμπορικές παραγωγές...

«Στους 12 Πίθηκους ήμουν καλός μόνο στη μισή ταινία»

«Λένε ότι η κάμερα δεν ψεύδεται, αν και δεν είμαι βέβαιος ότι αυτό είναι αλήθεια. Έχω δει ανθρώπους να είναι ψεύτικοι στην κάμερα και το αποτέλεσμα να μοιάζει ελκυστικό. Είναι κάποιες μέρες που πνίγεσαι στο γύρισμα. Προσπαθείς να βγεις στην επιφάνεια αλλά δεν μπορείς. Σίγουρα το έχω κάνει κι εγώ, ειδικά τα πρώτα 15 χρόνια της καριέρας μου. Ακόμα και στους '12 Πίθηκους' [ταινία για την οποία είχε κερδίσει υποψηφιότητα για Όσκαρ β' ανδρικού ρόλου], τα είχα καταφέρει στο πρώτο μισό της ταινίας και στο δεύτερο έμοιαζα κάπως σα να περιφέρω την πατέντα της αρχικής έμπνευσης. Με είχε ενοχλήσει πολύ αυτό τότε.

«Μετά την Τροία πήρα τη συνειδητή απόφαση να γίνω πιο εκλεκτικός στις επιλογές μου»

Δεν ήταν ακριβώς η «Τροία» που με έκανε να αναθεωρήσω εντελώς την προσέγγιση μου στην επιλογή ρόλων, αλλά τότε ήταν που αποφάσισα να ακολουθήσω στο εξής το ένστικτο μου. Είχα αποσυρθεί από μια άλλη παραγωγή και όφειλα μια ταινία στο στούντιο, οπότε δέχτηκα να παίξω τον Αχιλλέα στην 'Τροία'. Δεν ήταν κάτι οδυνηρό, απλά συνειδητοποίησα ότι ο τρόπος αφήγησης της ταινίας δεν μου άρεσε και στο μέλλον θα προτιμούσα να αποφεύγω τέτοιες παραγωγές. Έκανα κι εγώ τα δικά μου λάθη σ΄ εκείνη την ταινία, αλλά αυτό που προσπαθώ να πω για την «Τροία» είναι δεν μπορούσα να βγάλω τον εαυτό μου από το μέσο του κάδρου. Η αλήθεια είναι ότι είχα κακομάθει από τις ταινίες του Ντέιβιντ Φίντσερ. Δεν υπαινίσσομαι τίποτα αρνητικό για τον [σκηνοθέτη της 'Τροίας'] Βόλφγκανγκ Πίτερσεν. Το "Das Boot" ('Το Υποβρύχιο') ανήκει στις μεγάλες ταινίες όλων των εποχών. Αλλά κάθε λήψη της «Τροίας» ήταν σα να σου λέει ιδού ο ήρωας! Κανένα μυστήριο. Τότε ήταν που πήρα τη συνειδητή απόφαση να γίνω πιο εκλεκτικός στις επιλογές μου...».

Τριπαρισμένος κάποτε...στο Χόλιγουντ

«Ο Κουέντιν [Ταραντίνο] είχε την ιδέα του τσιγάρου με το LSD λίγο πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα [του 'Κάποτε...στο Χόλιγουντ']. Είχαμε ήδη διαβάσει το σενάριο όταν μου είπε 'θα είσαι τριπαρισμένος σ' εκείνη τη σκηνή'. 'Τέλεια!' του αποκρίθηκα. Θα μπορούσε πάντως να λειτουργεί η σκηνή με τον ίδιο τρόπο σχεδόν και χωρίς το LSD. Ο Κλιφ θα το έβρισκε ξεκαρδιστικό να εμφανίζονται ξαφνικά σε ένα νορμάλ βράδι αυτά τα φρικαρισμένα άτομα σπίτι του. Έτσι κι αλλιώς, αυτό που ένιωθε ήταν το αντίθετο του φόβου. Απλά με το LSD όλα ήταν πιο έντονα, ακόμα και το χιούμορ.

Μπραντ Πιτ: «Στα ‘90s κρυβόμουν και κάπνιζα διαρκώς μπάφους» Facebook Twitter
φωτο: Jack Davison / The New York Times

«Πέρασα τα 90's κρυμμένος και καπνίζοντας διαρκώς μπάφους»

Το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του '90 το πέρασα απομονωμένος και καπνίζοντας διαρκώς μπάφους. Ειλικρινά, δεν ένιωθα καθόλου άνετα τότε με όλη αυτή την δημοσιότητα. Ώσπου έφτασε κάποια στιγμή που συνειδητοποίησα ότι κρατούσα τον εαυτό μου φυλακισμένο. Τώρα πια, απλά βγαίνω έξω και ζω τη ζωή. Αυτό που κατάλαβα όταν σταμάτησα να κρύβομαι και επέστρεψα στον κόσμο είναι ότι σ΄ αυτή τη δουλειά έχεις την δυνατότητα να κάνεις κάποιον να νοιώθει καλά έστω για μια στιγμή. Δεν εννοώ ότι αγγίζω τους ανθρώπους με το μεγαλείο μου. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι έχω την ευκαιρία να φωτίσω λίγο τη μέρα κάποιου που επέλεξε να δει μια ταινία μου. Αυτό είναι σπάνιο πράγμα.

Με στοιχεία από The New York Times

Οθόνες
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τζον Κασσαβέτης, εξέχων δημιουργός της αμερικανικής αβάν-γκαρντ

Οθόνες / Τζον Κασσαβέτης: «Το καλύτερο location στον κόσμο είναι το ανθρώπινο πρόσωπο»

Γεννήθηκε σαν σήμερα ο Ελληνοαμερικανός σκηνοθέτης και ηθοποιός που έγραψε ιστορία στον κινηματογράφο με σπουδαίες ταινίες όπως οι «Μια γυναίκα εξομολογείται», «Νύχτα Πρεμιέρας», «Γκλόρια» και πολλές ακόμα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η συγκλονιστική «Φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ακούγεται από σήμερα και στην Αθήνα

Οθόνες / Η συγκλονιστική «Φωνή της Χιντ Ρατζάμπ» ακούγεται από σήμερα και στην Ελλάδα

Ένα 6χρονο κορίτσι «φωνάζει» το πιο δυνατό αντιπολεμικό μήνυμα, οι Έλληνες διασκευάζουν Ντίκενς (και το κάνουν πολύ καλά) και άλλες πέντε ταινίες που μπορείτε να δείτε από σήμερα στα σινεμά.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Σινεμά από το μέλλον, για δύο εβδομάδες στην Αθήνα

Οθόνες / Σινεμά από το μέλλον, για δύο εβδομάδες στην Αθήνα

Το Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας επιστρέφει. Για δύο εβδομάδες θα δούμε μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες σύχρονων δημιουργών, παράλληλα με αποκατεστημένες κλασικές που άφησαν εποχή.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Beatles νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων

Daily / Beatles νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων

Η μυθική σειρά οκτώ (συν ένα) επεισοδίων που διασχίζει ολόκληρη την εξωπραγματική διαδρομή του πιο σημαντικού και πιο λατρεμένου συγκρότημα στην ιστορία, επέστρεψε στο Disney + σε νέα, αποκατεστημένη εκδοχή με πεντακάθαρη εικόνα και κρυστάλλινο ήχο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Barry Lyndon»: Η μεγαλειώδης ύβρις ενός όμορφου αριβίστα

Οθόνες / «Barry Lyndon»: Η μεγαλειώδης ύβρις ενός όμορφου αριβίστα

Πενήντα χρόνια μετά την πρώτη προβολή της, η ταινία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ παραμένει ένα μεγάλο εικαστικό αριστούργημα και σίγουρα μία από τις ωραιότερες ταινίες που γυρίστηκαν ποτέ.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Νταβίντ Πάμπλος: « Το Μεξικό βυθίζεται στη βία εδώ και πολλά χρόνια»

Οθόνες / Νταβίντ Πάμπλος: «Το Μεξικό βυθίζεται στη βία εδώ και πολλά χρόνια»

Βία, καρτέλ ναρκωτικών, τρόμος παντού, σκλάβοι του σεξ αλλά και queer έρωτες στο Μεξικό του σήμερα. Αυτό είναι το σκηνικό της συγκλονιστικής ταινίας «Στον δρόμο» που είδαμε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Ο Μεξικανός σκηνοθέτης μίλησε στη LiFO για τη ζωή στο Μεξικό αλλά και για την τόλμη που χρειάστηκε να γυρίσει μια ταινία με ένα τόσο επικίνδυνο για τη χώρα του θέμα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Το μέλλον που προφήτευσε το «Ghost in the shell» είναι εδώ

Μουσική / Το μέλλον που προφήτευσε το «Ghost in the shell» είναι εδώ

Το 1995, όταν βγήκε στους κινηματογράφους το διάσημο άνιμε του Mamoru Oshii, οι αναφορές του στην ΑΙ ακούγονταν εξωγήινες. Σήμερα, μοιάζει πιο επίκαιρο και σύγχρονο από ποτέ. Το ίδιο και το σάουντρακ του Kenji Kawai. Σε λίγες μέρες προβάλλεται ξανά στην Αθήνα.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Βιμ Βέντερς: «Είμαι αισιόδοξος για το σινεμά, ο κόσμος σιχάθηκε το streaming»

Οθόνες / Βιμ Βέντερς στη LifO: «O κόσμος σιχάθηκε το streaming»

Με αφορμή το αφιέρωμα στο έργο του που είδαμε στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, ο Γερμανός σκηνοθέτης μάς μίλησε για την εκλεκτική συγγένεια που νιώθει με την Ιαπωνία και για τον τρόπο που του αρέσει να κάνει ταινίες, ενώ εξέφρασε την αισιοδοξία του για την επιστροφή του κοινού στις κινηματογραφικές αίθουσες.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

1 σχόλια