Μπραντ Πιτ: «Στα ‘90s κρυβόμουν και κάπνιζα διαρκώς μπάφους»

Μπραντ Πιτ: «Στα ‘90s κρυβόμουν και κάπνιζα διαρκώς μπάφους» Facebook Twitter
φωτο: Jack Davison / The New York Times
1

«Έχεις πάρει LSD;», ρωτά σε κάποια στιγμή ο δημοσιογράφος τον Μπραντ Πιτ στη συνέντευξη που έγινε στο πλαίσιο του ετήσιου αφιερώματος του New York Times Magazine στις κορυφαίες ερμηνείες της χρονιάς – εν προκειμένω για τους ρόλους του στο «Κάποτε...στο Χόλιγουντ» και στο "Ad Astra".

Η ερώτηση έχει να κάνει με τις αποκαλυπτικές και «αναθεωρητικές» σκηνές στο τέλος της ταινίας του Ταραντίνο όπου ο χαρακτήρας που υποδύεται βρίσκεται τριπαρισμένος ενώπιον των επίδοξων σφαγέων της Σάρον Τέιτ τον Αύγουστο του 1969. «Ναι, φυσικά», απαντά υπομειδιώντας ο ηθοποιός, «και τώρα που μιλάμε έχω πάρει μια μικρή δόση» (το microdosing είναι πολύ της μόδας στην Αμερική τα τελευταία χρόνια). Στη συνέντευξη, μιλά επίσης, με τον ώριμο αυθορμητισμό που τον χαρακτηρίζει εσχάτως στο δημόσιο λόγο του, για το πρώτο μισό της καριέρας του, για τις ανασφάλειες που τον έτρωγαν και για τον ρόλο του Αχιλλέα στην «Τροία», όταν αποφάσισε ότι δεν θέλει πλέον να συμμετέχει σε τόσο εμπορικές παραγωγές...

«Στους 12 Πίθηκους ήμουν καλός μόνο στη μισή ταινία»

«Λένε ότι η κάμερα δεν ψεύδεται, αν και δεν είμαι βέβαιος ότι αυτό είναι αλήθεια. Έχω δει ανθρώπους να είναι ψεύτικοι στην κάμερα και το αποτέλεσμα να μοιάζει ελκυστικό. Είναι κάποιες μέρες που πνίγεσαι στο γύρισμα. Προσπαθείς να βγεις στην επιφάνεια αλλά δεν μπορείς. Σίγουρα το έχω κάνει κι εγώ, ειδικά τα πρώτα 15 χρόνια της καριέρας μου. Ακόμα και στους '12 Πίθηκους' [ταινία για την οποία είχε κερδίσει υποψηφιότητα για Όσκαρ β' ανδρικού ρόλου], τα είχα καταφέρει στο πρώτο μισό της ταινίας και στο δεύτερο έμοιαζα κάπως σα να περιφέρω την πατέντα της αρχικής έμπνευσης. Με είχε ενοχλήσει πολύ αυτό τότε.

«Μετά την Τροία πήρα τη συνειδητή απόφαση να γίνω πιο εκλεκτικός στις επιλογές μου»

Δεν ήταν ακριβώς η «Τροία» που με έκανε να αναθεωρήσω εντελώς την προσέγγιση μου στην επιλογή ρόλων, αλλά τότε ήταν που αποφάσισα να ακολουθήσω στο εξής το ένστικτο μου. Είχα αποσυρθεί από μια άλλη παραγωγή και όφειλα μια ταινία στο στούντιο, οπότε δέχτηκα να παίξω τον Αχιλλέα στην 'Τροία'. Δεν ήταν κάτι οδυνηρό, απλά συνειδητοποίησα ότι ο τρόπος αφήγησης της ταινίας δεν μου άρεσε και στο μέλλον θα προτιμούσα να αποφεύγω τέτοιες παραγωγές. Έκανα κι εγώ τα δικά μου λάθη σ΄ εκείνη την ταινία, αλλά αυτό που προσπαθώ να πω για την «Τροία» είναι δεν μπορούσα να βγάλω τον εαυτό μου από το μέσο του κάδρου. Η αλήθεια είναι ότι είχα κακομάθει από τις ταινίες του Ντέιβιντ Φίντσερ. Δεν υπαινίσσομαι τίποτα αρνητικό για τον [σκηνοθέτη της 'Τροίας'] Βόλφγκανγκ Πίτερσεν. Το "Das Boot" ('Το Υποβρύχιο') ανήκει στις μεγάλες ταινίες όλων των εποχών. Αλλά κάθε λήψη της «Τροίας» ήταν σα να σου λέει ιδού ο ήρωας! Κανένα μυστήριο. Τότε ήταν που πήρα τη συνειδητή απόφαση να γίνω πιο εκλεκτικός στις επιλογές μου...».

Τριπαρισμένος κάποτε...στο Χόλιγουντ

«Ο Κουέντιν [Ταραντίνο] είχε την ιδέα του τσιγάρου με το LSD λίγο πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα [του 'Κάποτε...στο Χόλιγουντ']. Είχαμε ήδη διαβάσει το σενάριο όταν μου είπε 'θα είσαι τριπαρισμένος σ' εκείνη τη σκηνή'. 'Τέλεια!' του αποκρίθηκα. Θα μπορούσε πάντως να λειτουργεί η σκηνή με τον ίδιο τρόπο σχεδόν και χωρίς το LSD. Ο Κλιφ θα το έβρισκε ξεκαρδιστικό να εμφανίζονται ξαφνικά σε ένα νορμάλ βράδι αυτά τα φρικαρισμένα άτομα σπίτι του. Έτσι κι αλλιώς, αυτό που ένιωθε ήταν το αντίθετο του φόβου. Απλά με το LSD όλα ήταν πιο έντονα, ακόμα και το χιούμορ.

Μπραντ Πιτ: «Στα ‘90s κρυβόμουν και κάπνιζα διαρκώς μπάφους» Facebook Twitter
φωτο: Jack Davison / The New York Times

«Πέρασα τα 90's κρυμμένος και καπνίζοντας διαρκώς μπάφους»

Το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του '90 το πέρασα απομονωμένος και καπνίζοντας διαρκώς μπάφους. Ειλικρινά, δεν ένιωθα καθόλου άνετα τότε με όλη αυτή την δημοσιότητα. Ώσπου έφτασε κάποια στιγμή που συνειδητοποίησα ότι κρατούσα τον εαυτό μου φυλακισμένο. Τώρα πια, απλά βγαίνω έξω και ζω τη ζωή. Αυτό που κατάλαβα όταν σταμάτησα να κρύβομαι και επέστρεψα στον κόσμο είναι ότι σ΄ αυτή τη δουλειά έχεις την δυνατότητα να κάνεις κάποιον να νοιώθει καλά έστω για μια στιγμή. Δεν εννοώ ότι αγγίζω τους ανθρώπους με το μεγαλείο μου. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι έχω την ευκαιρία να φωτίσω λίγο τη μέρα κάποιου που επέλεξε να δει μια ταινία μου. Αυτό είναι σπάνιο πράγμα.

Με στοιχεία από The New York Times

Οθόνες
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τρία ελληνικά ντοκιμαντέρ του 26ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που πρέπει να δείτε οπωσδήποτε

Οθόνες / Γιατί τα ελληνικά ντοκιμαντέρ είναι στο σύνολό τους καλύτερα από τις ταινίες μυθοπλασίας - Τρία παραδείγματα

Τα πολυσυζητημένα «Αδέσποτα Κορμιά», ένα ερωτικό προσκύνημα στη Σαπφώ και ένα στοιχειωμένο σκακιστικό καφενείο στην καρδιά του αθηναϊκού κέντρου: Τρεις ταινίες που ξεχώρισαν στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

The Review / Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

Ο Γιάννης Βασιλείου και η Ναταλία Πετρίτη συζητούν για τα συν και τα πλην της παραγωγής του Netflix, για τους λόγους που δέθηκαν οι θεατές μαζί της και για άλλες πρόσφατες παραγωγές που θα έκαναν ακόμα και μια πέτρα να κλάψει.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πάθη, μίση, ανταλλαγή εραστών και ατέλειωτοι καβγάδες: Το μυστικό παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Οθόνες / Πάθη, μίση, ατέλειωτοι καβγάδες: Το παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Ένα νέο ντοκιμαντέρ για το ντουέτο του παραγωγού Ισμαήλ Μέρτσαντ και του σκηνοθέτη Τζέιμς Άιβορι καθιστά σαφές ότι τα υποβόσκοντα πάθη στις ταινίες τους δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με ό,τι συνέβαινε πίσω από την κάμερα.
THE LIFO TEAM
Lee Grant: «Η εξορία μου από το Χόλιγουντ ήταν η καλύτερη εκπαίδευση που θα μπορούσα να φανταστώ»

Οθόνες / Λι Γκραντ: Μια «ακυρωμένη» ηθοποιός, μια ακόμα ενεργή και αξιόλογη σκηνοθέτιδα

To τρομερό ταλέντο που έκανε μπαμ από μακριά και το Χόλιγουντ κατέστρεψε χωρίς αιτία βρίσκεται πια στην κορυφή της λίστας με τους μεγαλύτερους (σε ηλικία) εν ζωή σκηνοθέτες. Η ιστορία της ζωής και της καριέρας του κοριτσιού με την κλεμμένη νεότητα είναι συγκλονιστική.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
The Sopranos: Ο εθισμός του Τζέιμς Γκαντολφίνι στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά και το χάος στα γυρίσματα της κορυφαίας σειράς

Οθόνες / The Sopranos: Ο εθισμός του Τζέιμς Γκαντολφίνι στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά και το χάος στα γυρίσματα της κορυφαίας σειράς

Σ’ ένα νέο βιβλίο αποκαλύπτεται το μέγεθος των προβλημάτων που συχνά προκαλούσε η κατάσταση που βρισκόταν ο πρωταγωνιστής της εμβληματικής σειράς του HBO
THE LIFO TEAM
Μίσα Ντεφονσέκα: Η αληθινή ιστορία της γυναίκας που «έζησε με τους λύκους» και εξαπάτησε τους πάντες

Οθόνες / Μίσα Ντεφονσέκα: Η αληθινή ιστορία της γυναίκας που «έζησε με τους λύκους» και εξαπάτησε τους πάντες

Η ιστορία της τα είχε όλα. Ήταν δραματική, συγκινητική, μια ιστορία επιβίωσης ενός παιδιού, είχε αθωότητα, πίστη και το πιο δραματικό φόντο της πιο σκοτεινής περιόδου της ευρωπαϊκής ιστορίας, τις διώξεις και την εξόντωση των Εβραίων και το Ολοκαύτωμα. H απίστευτη αυτή ιστορία είναι τώρα ένα ντοκιμαντέρ που προβάλλεται στο Netflix.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
10 γυναικείες οσκαρικές πρωτιές

Οθόνες / Δέκα γυναικείες οσκαρικές πρωτιές που έγραψαν ιστορία

Η πρώτη μαύρη ηθοποιός, η πρώτη αυτόχθονας Αμερικανίδα, η πρώτη ΛΟΑΤΚΙ+ γυναίκα, η πρώτη που πήρε βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας ανταγωνιζόμενη τον πρώην σύζυγό της, η πρώτη zoomer και ως τώρα η μοναδική γεννηθείσα τον 21ο αιώνα με Όσκαρ.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αν μια ταινία δεν είναι στη συλλογή της Criterion, δεν μετράει, όσα βραβεία κι αν έχει πάρει

Οθόνες / Αν μια ταινία δεν είναι στη συλλογή της Criterion, δεν μετράει, όσα βραβεία κι αν έχει πάρει

Έχει διαμορφώσει γενιές κινηματογραφιστών που μεγάλωσαν υπό την επιρροή της, για την πλειονότητα των κινηματογραφόφιλων είναι κάτι σαν το Λούβρο, αλλά «με μια χιπ αύρα». Για πολλούς, η γνώμη της εταιρείας που επιλέγει 50 με 60 νέες ταινίες κάθε χρόνο μετράει περισσότερο από οποιαδήποτε τελετή απονομής βραβείων.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάτια Ερμητικά Κλειστά»: Η επιτάφια ονειροφαντασία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ

Οθόνες / «Μάτια Ερμητικά Κλειστά»: Η επιτάφια ονειροφαντασία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ

25 χρόνια συμπληρώνονται από τον θάνατο του σπουδαίου σκηνοθέτη, λίγους μήνες πριν από την πρεμιέρα του αριστουργηματικού, πολυδαίδαλου επιλόγου της ασυναγώνιστης φιλμογραφίας του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αδελφοί Ταβιάνι: Οι αισιόδοξοι μαρξιστές του κινηματογράφου

Οθόνες / Αδελφοί Ταβιάνι: Οι αισιόδοξοι μαρξιστές του κινηματογράφου

Ο Πιερ Πάολο Παζολίνι είχε προσκληθεί να δει μια ταινία τους και βγαίνοντας προβληματισμένος από αυτή τους είπε «η αισιοδοξία σας είναι πιο τραγική από τον πεσιμισμό μου», προσφέροντάς τους τη μεγαλύτερη φιλοφρόνηση της καριέρας τους. Μια μεγάλη κινηματογραφική ιστορία αδελφικής συνωμοτικότητας έφτασε στο τέλος της με τον θάνατο του Πάολο Ταβιάνι.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

1 σχόλια