Κάννες 1968: Το φεστιβάλ που δεν έγινε ποτέ

Κάννες 1968: Το φεστιβάλ που δεν έγινε ποτέ Facebook Twitter
«Δεν γίνεται κανείς από εμάς, τον Τριφό, τον Πολάνσκι κι εμένα, να μην έχει υποβάλει καμία ταινία στο Φεστιβάλ με θέμα τους εργάτες και το κίνημά τους, ενώ συμβαίνουν όλα αυτά στο Παρίσι. Οι φοιτητές τρώνε ξύλο και μας δίνουν το παράδειγμα». Στη φωτογραφία οι Ζαν Λικ Γκοντάρ, o Φρανσουά Τριφό, o Λουί Μαλ και o Ρομάν Πολάνσκι.
1

Το 21ο Φεστιβάλ Καννών δεν θα μπορούσε να έχει ξεκινήσει με πιο ακαδημαϊκή επιλογή: στις 10 Μαΐου του 1968 η επανέκδοση του «Όσα παίρνει ο άνεμος» πυρπολεί το πανί σε αναπαλαιωμένη κόπια 70 mm και τη στιγμή που εμφανίζεται ο Κλαρκ Γκέιμπλ οι καλεσμένοι, έμπλεοι νοσταλγίας και ενθουσιασμού, ξεσπούν σε χειροκροτήματα.

Δύο είναι οι μεγάλοι απόντες της βραδιάς. Η Ολίβια ντε Χάβιλαντ ήταν (και, 50 χρόνια αργότερα, παραμένει) η μοναδική εν ζωή από το καστ και δεν δέχτηκε να παρευρεθεί στην αφιερωματική βραδιά, γιατί η παραγωγός εταιρεία αρνήθηκε να της καλύψει τα έξοδα του ταξιδιού. Και ο υπουργός Πληροφοριών, Ζορζ Γκορς, δήλωσε κώλυμα, γιατί τον κράτησαν στην πρωτεύουσα κάποια... γεγονότα.

Ενώ το Φεστιβάλ Καννών παλλόταν από ανυπομονησία στην προοπτική ανερχόμενων δημιουργών, όπως ο Μίκλος Γιαντσό και ο Οτάρ Ιοσελιάνι, η μυρωδιά από τα δακρυγόνα που έπεφταν βροχή στο Παρίσι για να αναχαιτίσουν τις διαδηλώσεις γινόταν ολοένα και πιο αισθητή στον λαμπερό Νότο της χώρας.

Την επομένη της μεγάλης πρεμιέρας, η Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου της Γαλλίας ζητά από το φεστιβάλ να παύσει στις 12, για να συμμετάσχει στη γενική απεργία, και να ξεκινήσει εκ νέου στις 13 του μηνός.

Κι ενώ την αποφράδα εκείνη ημέρα η στάρλετ Ζινέτ Λαμπίς έχει καλέσει τους φωτογράφους στην παραλία για να μοστράρει τα κάλλη της, δίνοντας την υπόσχεση πως δεν θα φορά σουτιέν, οι κάμερες στρέφονται προς εντελώς διαφορετική κατεύθυνση, γιατί στη σάλα «Κοκτό» μυρίζει μπαρούτι.

Το ίδιο αίτημα απευθύνεται στον διευθυντή του Φεστιβάλ, Ρομπέρ Φαβρ Λε Μπρε, από μια ομάδα μαθητών της Νίκαιας, αλλά η απάντηση είναι αρχηγικά αρνητική: «Οι προβολές θα πραγματοποιηθούν κανονικά, εκτός κι αν προκύψει ανωτέρα βία».

Ο κριτικός του «Nouvel Observateur» Ζαν Πουί Μπορί, δίνει κουράγιο στους μαθητές να επιμείνουν, λέγοντας «και σκασίλα μας αν μας αποκαλέσουν Αγανακτισμένους της Croisette ή Επαναστάτες του ξενοδοχείου Κάρλτον».

Την ίδια στιγμή που μια αντιπροσωπεία Γάλλων κριτικών μεταβαίνει στις Κάννες και καταφέρνει να προκαλέσει την αναβολή των ταινιών του επίσημου προγράμματος, σε μια έκλαμψη αυθορμητισμού και γενναιοδωρίας στέλεχος του στούντιο της Universal τους διαθέτει τη λιμουζίνα της εταιρείας για τις μετακινήσεις τους − με τον σοφέρ στο πακέτο της αφιλοκερδούς προσφοράς.

Στο μεταξύ, στο Παρίσι, στις 17 Μαΐου, οι φοιτητές της Σχολής Φωτογραφίας και Κινηματογράφου της οδού Vaugirard, συνεπικουρούμενοι από τους απεργούς κινηματογραφιστές και το συνδικάτο των τεχνικών, ψηφίζουν απόφαση γενικής απεργίας όλων των στούντιο, την κατάληψη των χώρων του Πανεπιστημίου και τη διακοπή του Φεστιβάλ.

Την ίδια μέρα, ο Φρανσουά Τριφό φτάνει στις Κάννες για να προετοιμαστεί για την κρίσιμη συγκέντρωση της 18ης Μαΐου.

Η αφορμή είναι η σύσταση μιας επιτροπής υπεράσπισης του διευθυντή της Ταινιοθήκης Ανρί Λανγκλουά, τον οποίο ο υπουργός Πολιτισμού Αντρέ Μαλρό θέλει να διώξει, και μια εκδήλωση προς τιμήν του κριτικού Ζορζ Σαντούλ, ο οποίος είχε φύγει από τη ζωή τον Οκτώβριο του προηγούμενου έτους.

Το ραντεβού δίνεται στην αίθουσα «Ζαν Κοκτό» στις 10 η ώρα. Ο playboy μουσικός παραγωγός Έντι Μπάρκλεϊ, ταυτόχρονα, δεξιώνεται την καλή κοινωνία με σαμπάνιες και όμορφες κοπέλες σε ένα από τα παραδοσιακά mega-πάρτι του.

Κι ενώ την αποφράδα εκείνη ημέρα η στάρλετ Ζινέτ Λαμπίς έχει καλέσει τους φωτογράφους στην παραλία για να μοστράρει τα κάλλη της, δίνοντας την υπόσχεση πως δεν θα φορά σουτιέν, οι κάμερες στρέφονται προς εντελώς διαφορετική κατεύθυνση, γιατί στη σάλα «Κοκτό» μυρίζει μπαρούτι.

Η υπόθεση Λανγκλουά γρήγορα περνάει σε δεύτερη μοίρα και εξαφανίζεται από την ατζέντα, γιατί προηγείται το αίτημα του σαμποτάζ του Φεστιβάλ.

 

«Δεν γίνεται κανείς από εμάς, τον Τριφό, τον Πολάνσκι κι εμένα, να μην έχει υποβάλει καμία ταινία στο Φεστιβάλ με θέμα τους εργάτες και το κίνημά τους, ενώ συμβαίνουν όλα αυτά στο Παρίσι. Οι φοιτητές τρώνε ξύλο και μας δίνουν το παράδειγμα», έλεγε στο ακροατήριο του ο Γκοντάρ.

Μιλώντας εκ μέρους χιλιάδων εργαζομένων στον χώρο του σινεμά, ο Τριφό κάλεσε τους συμμετέχοντες να απόσχουν και να αντιτεθούν στην κυβέρνηση του Προέδρου Ντε Γκολ.

Ο Τριφό φαίνεται να πρωτοστατεί, ο Λουί Μαλ, μέλος της κριτικής επιτροπής, ο οποίος μόλις έχει φτάσει από ένα μεγάλο ταξίδι στην Ινδία για να προωθήσει την εκτός διαγωνιστικού συμμετοχή του με την ταινία του «William Wilson», χαϊδεύει τη χίπικη γενειάδα του και συμφωνεί με μακάριο χαμόγελο, ενώ ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ κάθεται απαθής, ώσπου ξεσπάει βροντοφωνάζοντας: «Δεν γίνεται κανείς από εμάς, τον Τριφό, τον Πολάνσκι κι εμένα, να μην έχει υποβάλει καμία ταινία στο Φεστιβάλ με θέμα τους εργάτες και το κίνημά τους, ενώ συμβαίνουν όλα αυτά στο Παρίσι. Οι φοιτητές τρώνε ξύλο και μας δίνουν το παράδειγμα».

Ο Μαλ υπερθεματίζει: «Έπρεπε να έχουμε σταματήσει εδώ και καιρό αυτό το κοσμικό και ανταγωνιστικό Φεστιβάλ» − βέβαια, δεν είχε διαμαρτυρηθεί όταν κέρδιζε το μεγάλο βραβείο, μερικά χρόνια νωρίτερα. Λίγο πριν ο Τριφό είχε αναγγείλει στους παρευρισκόμενους πως είχε δεχτεί τηλεφώνημα από τον Αλέν Ρενέ, που ήταν μπλοκαρισμένος στη Λυών λόγω της γενικής απεργίας, πως αποσύρει τη συμμετοχή του «Je t' aime, je t' aime».

Το ίδιο έκανε και ο Βρετανός Τέρενς Γιανγκ, που ήταν μέλος της κριτικής επιτροπής, μετά από παραινέσεις του γαλλικού σωματείου κινηματογραφιστών.

Κάννες 1968: Το φεστιβάλ που δεν έγινε ποτέ Facebook Twitter
Η Μόνικα Βίτι αρχικά εκφράζεται με δυσφορία: «Με έχουν καλέσει επίσημα και δεν είναι δουλειά μου να εμπλακώ σε πολιτικά ζητήματα που δεν με αφορούν».

Η Μόνικα Βίτι, επίσης μέλος της επιτροπής, αρχικά εκφράζεται με δυσφορία («Με έχουν καλέσει επίσημα και δεν είναι δουλειά μου να εμπλακώ σε πολιτικά ζητήματα που δεν με αφορούν»), αλλά γρήγορα τα μαζεύει και παραιτείται από το πόστο της.


Ο Ρόμαν Πολάνσκι βλέπει την κατάσταση με άλλο μάτι. Μέλος της κριτικής επιτροπής, έφτασε στις Κάννες συντροφιά με τη νέα αγαπημένη του, τη Σάρον Τέιτ, και μια κόκκινη Φεράρι που φόρτωσε από το Λος Άντζελες για να κάνει τις βόλτες του.

Φρέσκος από την τεράστια επιτυχία του «Μωρού της Ρόζμαρι» και αποφασισμένος να απολαύσει 10 ηδονιστικές ημέρες στην Κυανή Ακτή με αντάλλαγμα να δει τις ταινίες του Επίσημου Διαγωνιστικού ως μέλος της κριτικής επιτροπής, όχι μόνο έπεσε πάνω σε μια χαοτική κατάσταση που δεν είχε καθόλου υπολογίσει και του χάλασε τα σχέδια καλοπέρασης, «τις δύο εβδομάδες των χρυσών ονείρων», βρίσκοντας παράλογη τη διακοπή του Φεστιβάλ με τη δικαιολογία ότι είναι σύμβολο του καπιταλισμού και του ελιτισμού, αλλά δεν ήθελε και να κακοκαρδίσει τους φίλους και συναδέλφους του, τον Τριφό, τον Γκοντάρ και την παρέα του από το Παρίσι.

Κάννες 1968: Το φεστιβάλ που δεν έγινε ποτέ Facebook Twitter
Ο Ρόμαν Πολάνσκι και η Σάρον Τέιτ στο φεστιβάλ των Καννών το 1968. Φωτο: Elio Sorci.

Ο λόγος που η αυτόματη αρχική του αντίδραση ήταν να ξεμπερδεύει, απορρίπτοντας τα επιχειρήματα που ακούστηκαν, ήταν, εκτός από τον έμφυτο, απολιτίκ κυνισμό του, οι προσωπικές του μνήμες από τη σταλινική Πολωνία των '50s που ανασύρθηκαν από την αριστερή μεθόδευση ανατροπής των ελευθεριών που τόσα χρόνια γευόταν μακριά από τα κατεχόμενα, πάτρια εδάφη.

«Οι Κάννες μου θυμίζουν Οδησσό» είπε, όταν πήρε για πρώτη φορά τον λόγο, σε ένα κοινό που βασικά ήθελε να δει ταινίες και δυσανασχετούσε γιουχάροντας τις αρνητικές προθέσεις των αυτόκλητων τοποτηρητών της νέας, επαναστατικής τάξης πραγμάτων.

Η πρότασή του να προβληθούν κανονικά οι ταινίες, αλλά χωρίς έπαθλα, έμοιαζε λογικός συμβιβασμός και ταυτόχρονα μια δεύτερη ευκαιρία αναίμακτης παραμονής του στην ηλιόλουστη Croisette.

Το πιο παράλογο, ωστόσο, ήταν πως ο μόνος που συμφώνησε ανοιχτά μαζί του ήταν ο εκπρόσωπος της Σοβιετικής Ένωσης στην κριτική επιτροπή, ο ποιητής Βσεβολόντ Ροντενσβέσκι, που έκρινε σκανδαλώδη τα σχέδια, χωρίς να δώσει περαιτέρω εξηγήσεις για τον συλλογισμό του.

Ανάμεσα στους επίδοξους νικητές του πρώτου βραβείο, πριν θεσπιστεί ο Χρυσός Φοίνικας, ήταν και ο Τσεχοσλοβάκος Μίλος Φόρμαν. Ο παραγωγός Κλοντ Μπερί είχε κάνει τα αδύνατα δυνατά να φέρει την τελευταία του ταινία «Φωτιά... Πυροσβέστες» στο Φεστιβάλ και ο Φόρμαν αδημονούσε για την καλλιτεχνική της υποδοχή, πίνοντας την Dom Perignon του στο Cap d' Antibes. 


Κάννες 1968: Το φεστιβάλ που δεν έγινε ποτέ Facebook Twitter
Φοιτητές και εργάτες διαδηλώνουν στο Παρίσι.

 

Ακόμη ένας «τραυματίας» από την κομμουνιστική λογοκρισία, όπως και ο Πολάνσκι πριν μεταναστεύσει, ο Φόρμαν, μαζί με τον φίλο του Γιαν Νέμες, πήρε στην πλάκα την επανάσταση στη Γαλλία και άπλωσε μια μακριά κατακόκκινη σημαία από το μπαλκόνι της σουίτας του στο πολυτελές θέρετρο όπου κατέλυε. Την κατέβασε πάραυτα όταν ο ένοικος του δωματίου ακριβώς από κάτω παραπονέθηκε έντονα, επειδή του έκοβε την υπέροχη θέα − δεν ήταν άλλος από τον Όρσον Γουέλς!

Όταν του ζητήθηκε από τη νεοσύστατη επιτροπή να αποσύρει την ταινία του, απάντησε «ευχαρίστως», αν και πρόσθεσε πως δεν κατάλαβε πού ακριβώς εντοπιζόταν το πρόβλημα. Ακολούθησαν ο Μισέλ Κουρνό, ο Κλοντ Λελούς, ο Ρίτσαρντ Λέστερ, ο Νέμες και ο Ισπανός σκηνοθέτης Κάρλος Σάουρα.

Γύρω στις 2 η ώρα, ο τελευταίος, μαζί με τη σύντροφο και πρωταγωνίστρια στην ταινία που διαγωνιζόταν, το «Στον κατήφορο του πάθους» («Peppermint Frappe»), την Τζεραλντίν Τσάπλιν, ακολούθησε τους υπόλοιπους όταν μετέφεραν το πολιτικό συμπόσιο από τη μικρή αίθουσα «Κοκτό» στην κεντρική σκηνή του Grand Palais, για να αναστείλουν, χρησιμοποιώντας και το σώμα τους αν χρειαζόταν, την επίσημη προβολή.


Όλοι μαζί, πρωτοστατούντων των Σάουρα και Τσάπλιν, προσπάθησαν να εμποδίσουν το άνοιγμα της αυλαίας, τραβώντας την ακριβή κουρτίνα για να επανέλθει στην απαγορευτική, αρχική της θέση. Όταν δεν το κατάφεραν, στάθηκαν μπροστά από τη σκηνή, ανάμεσα στους θεατές και το πανί, δημιουργώντας σκιά ικανή να εμποδίσει την ομαλή θέαση.

Κάννες 1968: Το φεστιβάλ που δεν έγινε ποτέ Facebook Twitter
Προσπάθησαν να εμποδίσουν την προβολή της ταινίας «Στον κατήφορο του πάθους». Όταν δεν το κατάφεραν, στάθηκαν μπροστά από τη σκηνή, ανάμεσα στους θεατές και το πανί ενώ άνδρες της ασφάλειας έτρεξαν προς το μέρος τους για να τους μετακινήσουν. Ακολούθησε χάος.

Τη στιγμή που οι πρώτες εικόνες της ταινίας ξεδιπλώνονται στην οθόνη, άνδρες της ασφάλειας τρέχουν προς το μέρος των στασιαστών για να τους μετακινήσουν. Ο Τριφό δέχεται χτύπημα από ζώνη και πέφτει καταγής, ενώ ο Γκοντάρ τρώει σφαλιάρα ουρλιάζοντας «οι ταινίες ανήκουν σε αυτούς που τις γυρίζουν και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να τις προβάλει χωρίς την έγκριση των δημιουργών».

Τα φώτα ανάβουν, ο κόσμος σφυρίζει αποδοκιμάζοντας και ο Λε Μπρε ανακοινώνει τη διακοπή όλων των προβολών για το απόγευμα και το βράδυ της 18ης.

Ενώ καλλιτέχνες, όπως ο Ντομινίκ Ντελούς, ικετεύουν για την προβολή της ταινίας τους («μου πήρε 10 χρόνια να την ολοκληρώσω», ισχυρίζεται) και ο Φαβρ Λε Μπρε συντάσσεται με την άποψη Πολάνσκι και προτείνει την εναλλακτική λύση της δωρεάν προβολής όλων των ταινιών χωρίς βραβεία, ο Γκοντάρ παραμένει ανένδοτος: «Κάψτε όλες τις κόπιες».

Μερικοί, όπως ο Ντεζιρέ Εκαρέ από την Ακτή Ελεφαντοστού, διαμαρτύρονται εκ μέρους όλων των προσκεκλημένων που μπήκαν στον κόπο να έρθουν ταξιδεύοντας από την άλλη άκρη του κόσμου.

Ένας μικρός Παριζιάνος αιθουσάρχης, ο Κλοντ Μακόφσκι, φωνάζει στον Πολάνσκι «είσαι αντιδραστικός» και ο Πολωνός τού απαντά ατάραχος: «Κλοντ, εσύ γιατί μιλάς; Ούτε σκηνοθέτης είσαι, ούτε παραγωγός, ούτε κριτικός. Δεν έχεις δικαίωμα».

Ο Τριφό θέτει το ζήτημα σε γενικότερο πλαίσιο: «Δεν γίνεται να έχουν παραλύσει τα εργοστάσια, τα τρένα και οι υπηρεσίες, και το ραδιόφωνο να μεταδίδει πως το Φεστιβάλ συνεχίζεται κανονικά. Θα γίνουμε διεθνώς ρεζίλι».

Ένας Καναδός αντιτίθεται: «Αφήστε τις ταινίες να μιλήσουν». Και ο Μπορί αγανακτεί: «Αυτά είναι παιδαριώδη πράγματα. Η πλειοψηφία αυτών που παλεύουν να κάνουν τις ταινίες είναι εργάτες και τώρα απεργούν».

Με μια κρίσιμη παρέμβαση «τορπιλιστών» του Φεστιβάλ στο ισχυρό σωματείο των παραγωγών, που μέχρι τότε διχάζονταν ως προς το αν έπρεπε να σταματήσει ή όχι το Φεστιβάλ, φοβούμενοι τις αρνητικές συνέπειες που θα είχε στον σταθερό θεσμό, το διοικητικό συμβούλιο του Φεστιβάλ αποφασίζει, διά στόματος του Λε Μπρε, πως το 21ο Φεστιβάλ Καννών διακόπτεται οριστικά και αμετάκλητα − και ζητά συγγνώμη από τους ξένους προσκεκλημένους για την ταλαιπωρία. Τρένα και αεροπλάνα έχουν μείνει παρκαρισμένα.


Ο κριτικός κινηματογράφου του «La Croix» προθυμοποιείται να χωρέσει στο αμάξι του μερικούς που επείγονται να επιστρέψουν στην πρωτεύουσα. Ο μεγαλοπαραγωγός Σαμ Σπίγκελ φιλοξενεί «ξέμπαρκους» στο υπερπολυτελές γιοτ του. Ο δικαιωμένος Φρανσουά Τριφό αλλάζει γνώμη και δεν αρραβωνιάζεται την Κλοντ Ζαντ.

Ο απογοητευμένος Ρόμαν Πολάνσκι παίρνει την ξανθιά Τέιτ και την κόκκινη Φεράρι και δραπετεύουν στη Ριβιέρα, συνεχίζοντας τις διακοπές. Ο Λουί Μαλ πάει στο Blue Bar για ένα ποτό. Του αρνούνται την είσοδο. Οι ιδιοκτήτες δεν συγχωρούν την οικονομική ζημιά που επέφερε στις Κάννες αυτός και τα «αριστερά» φιλαράκια του.

Με στοιχεία από τη «Monde»

Οθόνες
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Όσκαρ 1968: Η απονομή και οι ταινίες που άλλαξαν το Χόλιγουντ

Οθόνες / Όσκαρ 1968: Η απονομή και οι ταινίες που άλλαξαν το Χόλιγουντ

Μισό αιώνα πριν, στις 20 Φεβρουαρίου του 1968, οι 5 υποψήφιες ταινίες στη μεγάλη κατηγορία κατέδειξαν το νέο σινεμά που έμπαινε ορμητικά στον θεσμό των Όσκαρ με σαφή πρόθεση να δυναμιτίσει ανεπιστρεπτί τα λιγοστά, αλλά ανθεκτικά απομεινάρια του παλιού χολιγουντιανού συστήματος
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Θανάσης Βαλτινός: Η νουβέλα «Η Κάθοδος των Εννιά» του διακεκριμένου συγγραφέα

Οθόνες / «Η Κάθοδος των Εννιά»: Η διάσημη νουβέλα του Θανάση Βαλτινού

Πεθαίνει σαν σήμερα ο διακεκριμένος Έλληνας συγγραφέας. Αυτή είναι η ιστορία ενός από τα εμβληματικότερα βιβλία του και η βραβευμένη μεταφορά της στον κινηματογράφο, το 1984, από τον Χρίστο Σιοπαχά.
ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ
Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έπαιξε σε 120 ταινίες. Σε αυτές τις 10 ξεπέρασε τον εαυτό της

Οθόνες / Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έπαιξε σε 120 ταινίες. Σε αυτές τις 10 ξεπέρασε τον εαυτό της

Με αφορμή το αφιέρωμα που ετοίμασε το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για μία από τις σπουδαιότερες ηθοποιούς της εποχής μας, επιλέγουμε 10 ταινίες της, στις οποίες έχει αποτυπωθεί η τεράστια υποκριτική της δυναμική και η ικανότητά της να μεταμορφώνεται εσωτερικά με κάθε ρόλο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Οθόνες / Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Ένα μοναδικό μεγάλο αφιέρωμα στον σπουδαίο δημιουργό για ένα τριήμερο σε όλους τους χώρους της Στέγης, με προβολές των ταινιών του, ένα masterclass και μια συζήτησή του με την Αφροδίτη Παναγιωτάκου στην Κεντρική Σκηνή.
M. HULOT
Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι να παραμένεις καλός άνθρωπος»

Οθόνες / Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι η καλοσύνη»

Υπήρξε από τις πιο αναγνωρίσιμες διεθνώς τηλεοπτικές περσόνες, όντας ο κεντρικός παρουσιαστής του MTV. Σήμερα ο 66χρονος τηλεοπτικός παραγωγός, συγγραφέας και σεναριογράφος ζει πλέον μόνιμα στην Αθήνα, όμως ο έρωτας με την Ελλάδα κρατάει από πολύ παλιά. Ο Steve Blame αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Oι 10 Καλύτερες Ελληνικές Ταινίες των ‘20s μέχρι τώρα

Η λίστα / Oι 10 καλύτερες ελληνικές ταινίες των '20s μέχρι τώρα

Ποιες ελληνικές ταινίες της τρέχουσας δεκαετίας έχουν ξεχωρίσει μέχρι στιγμής; Ρωτήσαμε 20 κριτικούς κινηματογράφου, ανθρώπους του ευρύτερου κινηματογραφικού χώρου και αθεράπευτους σινεφίλ και σας παρουσιάζουμε το top 10 που προέκυψε μέσα από το συναρπαστικό, σύνθετο μωσαϊκό του σύγχρονου ελληνικού σινεμά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να εξηγήσω απόλυτα γιατί επιστρέφω διαρκώς εκεί»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Επιστρέφοντας, μπορεί να πιάσουμε πάλι το νήμα»

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος μας μιλά για το χωριό όπου γεννήθηκε, το Αρματολικό στη νότια Πίνδο, αλλά και για το νέο του ντοκιμαντέρ, «Τα τέρματα του Αυγούστου», που διαδραματίζεται εκεί.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Γιούλη Τσαγκαράκη: «Κάθε σπίτι έχει τον δικό του Νετανιάχου, τον δικό του Τραμπ»

Οθόνες / Γιούλη Τσαγκαράκη: Η θεία Σταματίνα από τις «Σέρρες» του Γιώργου Καπουτζίδη μιλά στη LifO

Η ταλαντούχα ηθοποιός με τον ρόλο της ίντερσεξ θείας έσπασε ταμπού και άνοιξε ξανά μια σειρά συζητήσεων για το φύλο, την LGBTQI+ κοινότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πώς ετοιμάστηκε για το ρόλο; Πώς βλέπει τις αντιδράσεις;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Οθόνες / Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Από μια ρετροσπεκτίβα στην Ιζαμπέλ Ιπέρ μέχρι έναν πλήρη οδηγό του έργου του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και από το spotlight στον Μαρσέλ Πανιόλ μέχρι μια ανατρεπτική ματιά στην έννοια του plot twist, οι θεματικές ενότητες του φεστιβάλ διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Σινεμά / Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Η νέα ταινία της Ιζαμπέλ Ιπέρ, φιλμ που έρχονται από τις Κάννες, πρεμιέρες, οι μικρού μήκους του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και οι ελληνικές συμμετοχές των διαγωνιστικών τμημάτων είναι μερικοί από τους λόγους που θα μας στείλουν και φέτος στις αίθουσες του αγαπημένου κινηματογραφικού θεσμού.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Pulp Fiction / Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Προτροπή για αντίσταση ή παραίνεση για τρομοκρατία; Το αριστούργημα του Πολ Τόμας Άντερσον «Μια μάχη μετά την άλλη», οι εξαιρετικές πρόσφατες αλληγορίες «Weapons» και «Eddington», αλλά και οι αξέχαστες κινηματογραφικές αναφορές τους απασχολούν τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο και τον αρχισυντάκτη της LiFO Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Ιδέες / Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Με αφορμή το νέο ντοκιμαντέρ για μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του 20ού αιώνα, ξαναθυμόμαστε τι είχαν απαντήσει στη LiFO οι Πέπη Ρηγοπούλου, Θωμάς Μοσχόπουλος, Δημήτρης Στεφανάκης, Θάνος Παπακωνσταντίνου, Πάνος Κούτρας και Θεόφιλος Τραμπούλης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Boots»: Μια σειρά για το τι σημαίνει «να είσαι gay στον στρατό»

Οθόνες / «Boots»: Kάτι καλό θα κάνει αυτή η σειρά για να την αποκαλούν «woke σκουπίδι»

H τηλεοπτική σειρά οκτώ επεισοδίων του Netflix, που έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, προσεγγίζει με μοναδικό και συγκινητικό τρόπο το θέμα της ομοφοβίας στον στρατό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η Ειρήνη Παπά μέσα από 9 ταινίες και 1 ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Ειρήνη Παπά: Οι σημαντικότερες ταινίες της για ένα πενθήμερο στην Ταινιοθήκη

Την αποκάλεσαν «Καρυάτιδα», συνέβαλε στο να φτάσει το αρχαίο δράμα στο Χόλιγουντ, υπήρξε μια αληθινή σταρ. Αυτή την εβδομάδα μπορούμε να δούμε ξανά την «Αντιγόνη», τις «Τρωάδες», το «Ζ» και άλλες ταινίες που η Ειρήνη Παπά σφράγισε με την ερμηνεία της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Daily / Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Η αναγγελία του θανάτου της Άννας Κυριακού προκάλεσε βαθιά συγκίνηση και θλίψη καθώς πολλοί έμοιαζαν να πενθούν όχι τόσο την απώλεια της ίδιας της ηθοποιού όσο του χαρακτήρα της στις «Tρεις Χάριτες», κι ας έχουν περάσει τρεις δεκαετίες από τότε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ

σχόλια

1 σχόλια