Park: Η μπαλάντα μιας απελπισμένης γενιάς

Park: Η μπαλάντα μιας απελπισμένης γενιάς Facebook Twitter
0

Μια παρέα παιδιών που ζουν μέσα στην απομόνωση και την πλήξη στις παρατημένες εγκαταστάσεις του Ολυμπιακού Χωριού, έρημου και ερειπωμένου δέκα χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, είναι το θέμα της ταινίας Park της Σοφίας Εξάρχου, η οποία κέρδισε μόλις το βραβείο του τμήματος «Νέοι Σκηνοθέτες» στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαν Σεμπαστιάν και ετοιμάζεται να ταξιδέψει σε ένα σωρό άλλα κινηματογραφικά φεστιβάλ (έχει ανακοινωθεί ήδη η συμμετοχή της σε αυτά του Ρέικιαβικ, της Βαρσοβίας, του Λονδίνου και της Ρώμης). Λίγες μέρες πριν από τη βράβευσή του στο Σαν Σεμπαστιάν, το Park προβλήθηκε στο Φεστιβάλ του Τορόντο, όπου κέρδισε τις εντυπώσεις του κοινού και των κριτικών – και τώρα η νέα κινηματογραφίστρια έχει μόλις επιστρέψει στην Αθήνα. Με το Park κάνει ουσιαστικά το ντεμπούτο της, αφού είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία στην οποία υπογράφει το σενάριο και τη σκηνοθεσία –στο ενεργητικό της έχει επίσης δύο μικρού μήκους ταινίες– και σε κερδίζει με την ωμή αλήθεια, χωρίς φτιασίδια και τάσεις ωραιοποίησης.


Τη ρωτώ γιατί θέλησε να ασχοληθεί με τη νέα γενιά, μια γενιά για πολλούς από χέρι χαμένη. «Η ιδέα ξεκινά από μια παρέα νέων παιδιών και όχι από το Ολυμπιακό Χωριό, όπως νομίζουν πολλοί» λέει. «Θέλησα να αφηγηθώ την ιστορία μιας παρέας έφηβων αγοριών που ζουν σε ένα απομονωμένο μέρος, απ' όπου δεν υπάρχει καμία διέξοδος και καμία ελπίδα, τίποτα. Το Ολυμπιακό Χωριό υπήρξε η έμπνευση για να κατασκευάσω έναν χώρο αφηρημένο και όχι τυπικά ελληνικό, ένα no man's land. Ουσιαστικά χρησιμοποίησα εγκαταστάσεις και εγκαταλελειμμένα αθλητικά κτίρια εκτός Ολυμπιακού Χωριού. Φυσικά, αυτό το "μέρος" κάνει και ένα καυστικό και σκληρό σχόλιο σε σχέση με την πορεία της χώρας μας, αλλά ταυτόχρονα δίνει και την αντίθεση μεταξύ της νέας γενιάς και ενός χώρου στοιχειωμένου. Αν οι Ολυμπιακοί της Αθήνας φαντάζουν μακρινή ανάμνηση, ας θυμηθούμε αυτούς του Ρίο. Η ιστορία του μεγάλου σόου και της πτώση, μετά το σόου επαναλαμβάνεται».

Η κρίση είναι παντού και η εικόνα που δημιουργεί είναι αρκετά ζοφερή. Ακόμα και η ίδια η πραγματικότητα μας ξεπερνά καμιά φορά.


«Άρα, θα ήταν λάθος να πούμε ότι πρόκειται για μια ταινία που μιλάει για την ελληνική κρίση» σκέφτομαι δυνατά. «Μου αρέσει που οι περισσότερες κριτικές που έχουν γραφτεί μέχρι στιγμής από ανθρώπους που έχουν δει την ταινία δεν αναφέρονται στην κρίση και στην Ελλάδα αλλά εντάσσουν την ιστορία στο πλαίσιο μιας γενικότερης κρίσης, πανευρωπαϊκής ή ακόμα και παγκόσμιας. Μιας κρίσης που αφορά περισσότερο τον δυτικό κόσμο, τέλος πάντων. Αυτό ήταν και η αρχική μου πρόθεση, να μιλήσω για το τι συμβαίνει εδώ, αλλά με έναν τρόπο που αυτό να αφορά κι έναν άνθρωπο που βρίσκεται οπουδήποτε στον κόσμο».

Park: Η μπαλάντα μιας απελπισμένης γενιάς Facebook Twitter
Η ταινία συμμετέχει σε όλα τα σημαντικά διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ που γίνονται αυτή την εποχή, ενώ έχει ήδη κερδίσει το βραβείο του τμήματος «Νέοι Σκηνοθέτες» στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαν Σεμπαστιάν.


Η ιστορία του Park τοποθετείται δέκα χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 και παρακολουθεί μια παρέα αγοριών που ζει ανάμεσα στις εγκαταλελειμμένες αθλητικές εγκαταστάσεις του Ολυμπιακού Χωριού της Αθήνας. Τα αγόρια περιφέρονται άσκοπα ανάμεσα στα ερείπια, στήνοντας παιχνίδια-βίαιες απομιμήσεις των ολυμπιακών αθλημάτων και οργανώνοντας ζευγαρώματα σκύλων για να βγάλουν χρήματα. Ο μεγαλύτερος της παρέας, ο Δημήτρης, ετών 17, μαζί με την Άννα, ετών 22, και πρώην αθλήτρια, προσπαθούν να ξεφύγουν από το Χωριό με προορισμό τα τουριστικά ξενοδοχεία των νοτίων προαστίων, αναζητώντας την αποδοχή, πολλές φορές με άγριο και απελπισμένο τρόπο. Εκτός από ελάχιστους επαγγελματίες ηθοποιούς, οι πιο πολλοί από τους οποίους είναι σπουδαστές σχολών υποκριτικής, και έναν-δυο του Εθνικού, τους περισσότερους χαρακτήρες στην ταινία τους υποδύονται καθημερινά παιδιά, τα οποία είναι ως επί το πλείστον παιδιά μεταναστών. Για να τα βρουν, η Σοφία και οι συνεργάτες της χρειάστηκε να οργανώσουν κάστινγκ που κράτησαν σχεδόν έξι μήνες και από τα οποία πέρασαν πάνω από 500 παιδιά. «Νομίζω πως αυτή ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση στη δημιουργία της ταινίας» εξηγεί. «Στο τελικό στάδιο των οντισιόν εστιάσαμε στα αυτοσχεδιαστικά παιχνίδια, προκειμένου να δημιουργηθεί μια ομάδα αγοριών που θα ταιριάζουν μεταξύ τους και θα είναι σε θέση να επικοινωνούν και να σχετίζονται. Η ταινία δεν έχει πολλούς διαλόγους και βασίζεται περισσότερο στην ωμή ενέργεια αυτών των παιδιών. Το σενάριο που έγραψα έγινε εκατό φορές πιο σημαντικό όταν ξεκίνησα να δουλεύω με αυτά τα παιδιά, κι αυτό με συγκινεί πολύ. Τα περισσότερα από αυτά βιώνουν δυσκολίες και στην πραγματική τους ζωή».

Park: Η μπαλάντα μιας απελπισμένης γενιάς Facebook Twitter
«H αρχική μου πρόθεση ήταν να μιλήσω για το τι συμβαίνει εδώ, αλλά με έναν τρόπο που αυτό να αφορά κι έναν άνθρωπο που βρίσκεται οπουδήποτε στον κόσμο», λέει η Σοφία Έξαρχου. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO


Αναρωτιέμαι πόσο δύσκολο είναι να φτιάχνεις μια ταινία στην οποία οι περισσότεροι συμμετέχοντες δεν είναι ηθοποιοί. «Ήταν πολύ δύσκολο. Κέρδισα όμως μια αμεσότητα που δεν θα μπορούσαν να μου δώσουν οι επαγγελματίες, κι ας με τρέλαιναν όταν καμιά φορά μου έλεγαν: "Μα, την ίδια σκηνή θα κάνουμε τώρα, κυρία; Βαριόμαστε. Ας κάνουμε κάτι άλλο". Δεν είχαν συναίσθηση του ότι κάναμε ταινία».


«Τελικά, αυτή η γενιά έχει μέλλον;» «Η εφηβεία αυτής της γενιά έχει, δυστυχώς, συμπέσει με μια πολύ δύσκολη συγκυρία κι έτσι κανείς δεν μπορεί να φανταστεί το μέλλον τους. Αυτό που διαφαίνεται όμως είναι πως θα χρειαστεί να καταβάλουν μεγαλύτερο κόπο απ' ό,τι οι έφηβοι της δικής μου γενιάς. Πάντως, σε ό,τι αφορά την ταινία, δεν είναι πρόθεσή μου να πω αν υπάρχει ή όχι ελπίδα, αν και καταλαβαίνω πως ο κόσμος την έχει ανάγκη. Μακάρι να μπορούσα να του τη δώσω, αλλά έτσι δεν θα ήμουν ειλικρινής σε αυτό που βλέπω εγώ. Η κρίση είναι παντού και η εικόνα που δημιουργεί είναι αρκετά ζοφερή. Ακόμα και η ίδια η πραγματικότητα μας ξεπερνά καμιά φορά. Κοίτα, για παράδειγμα, τις εγκαταστάσεις κάτω στο Φάληρο, όπου έγιναν κάποια από τα γυρίσματα. Σήμερα βρίσκονται μετανάστες εκεί και εν τέλει η εικόνα της πραγματικότητας είναι ακόμα πιο θλιβερή από αυτό που λέει η ταινία».

Ιnfo
Park
Σενάριο/σκηνοθεσία: Σοφία Εξάρχου
Πρωταγωνιστούν: Δημήτρης Κίτσος, Δήμητρα Βλαγκοπούλου, Ενούκι Γκβενετάτζε, Λένα Κιτσοπούλου, Γιώργος Παντελεάκης, Thomas Bo Larsen, Τζούλιο Κατσής, Γκόγκα Τσικλαούρι, Ντάβιντ Σίμτσακ, Μινέλλα Μπαλλή, Παναγιώτης Παπαδόπουλος, Νίκος Ζεγκίνογλου, Μάριο Τζούτι, Σάββας Μπαλαχαζβίλι, Γιώργος Μοναστηριώτης, Τεό Αγγέλοφ
Μουσική: Τhe Boy

Park: Η μπαλάντα μιας απελπισμένης γενιάς Facebook Twitter
Για να τα βρουν, η Σοφία και οι συνεργάτες της χρειάστηκε να οργανώσουν κάστινγκ που κράτησαν σχεδόν έξι μήνες και από τα οποία πέρασαν πάνω από 500 παιδιά.
Park: Η μπαλάντα μιας απελπισμένης γενιάς Facebook Twitter
Φωτο: Έλενα Νασσάτη
Park: Η μπαλάντα μιας απελπισμένης γενιάς Facebook Twitter
Park: Η μπαλάντα μιας απελπισμένης γενιάς Facebook Twitter
Φωτο: Έλενα Νασσάτη
Park: Η μπαλάντα μιας απελπισμένης γενιάς Facebook Twitter
Park: Η μπαλάντα μιας απελπισμένης γενιάς Facebook Twitter
Park: Η μπαλάντα μιας απελπισμένης γενιάς Facebook Twitter
Park: Η μπαλάντα μιας απελπισμένης γενιάς Facebook Twitter
Φωτο: Έλενα Νασσάτη
Park: Η μπαλάντα μιας απελπισμένης γενιάς Facebook Twitter
Φωτο: Έλενα Νασσάτη
Park: Η μπαλάντα μιας απελπισμένης γενιάς Facebook Twitter
Φωτο: Έλενα Νασσάτη
Park: Η μπαλάντα μιας απελπισμένης γενιάς Facebook Twitter
Φωτο: Έλενα Νασσάτη
Park: Η μπαλάντα μιας απελπισμένης γενιάς Facebook Twitter
Φωτο: Έλενα Νασσάτη
Park: Η μπαλάντα μιας απελπισμένης γενιάς Facebook Twitter
Φωτο: Έλενα Νασσάτη
Park: Η μπαλάντα μιας απελπισμένης γενιάς Facebook Twitter
Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

TAINIES

Οθόνες / Ο ανανεωμένος Superman και 6 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Ένας υπερήρωας, μερικοί επικίνδυνοι καρχαρίες, ένα αμερικανικό ρομαντικό δράμα, μπόλικος σουρεαλισμός και γαλλικό chanson: Το κινηματογραφικό μενού της εβδομάδας έχει από όλα - Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
Superman: Ένα αβαρές επεισόδιο κυριακάτικου cartoon

Oθόνες / Superman: Ένα αβαρές επεισόδιο κυριακάτικου καρτούν

Υπερφορτωμένο, κατά διαστήματα απολαυστικό, με μια τετράποδη προσθήκη που θα κάνει τους ζωόφιλους να γαβγίζουν από χαρά, το «Superman» του Τζέιμς Γκαν δεν προσποιείται πως θέλει να προσφέρει τίποτα παραπάνω από δύο ευχάριστες ώρες στο σινεμά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Superman, καρχαρίες και Νταλί από αύριο στους κινηματογράφους

Πολιτισμός / Superman, καρχαρίες και Νταλί από αύριο στους κινηματογράφους

Η πρώτη ταινία του αναγεννημένου διευρυμένου σύμπαντος της DC, ο υβριδικός μεταμεσονύκτιος χαβαλές του «Dangerous Animals» και το χιτσκοκικό «Spellbound», με την ονειρική σεκάνς ανθολογίας που σχεδίασε ο Σαλβαδόρ Νταλί, ξεχωρίζουν από το πρόγραμμα αυτής της εβδομάδας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Νύχτα Αγωνίας: Το trendy δράμα του Χίτσκοκ με τη συμμετοχή του Νταλί

Οθόνες / Νύχτα Αγωνίας: Το trendy δράμα του Χίτσκοκ με τη συμμετοχή του Νταλί

Ο μεγαλοπαραγωγός Ντέιβιντ Ο. Σέλζνικ επιθυμούσε ένα trendy δράμα για την ψυχανάλυση, ενώ ο Άλφρεντ Χίτσκοκ γύρισε άλλο ένα θρίλερ για το σεξ, την ερωτική επιθυμία και τον ρόλο μιας δυναμικής γιατρού, απροστάτευτης σε ένα σεξιστικό ανδροκρατούμενο μικρόκοσμο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αναγέννηση του Jurassic World με ανακυκλωμένα υλικά, ανακουφιστικά αναχρονιστική

Οθόνες / Jurassic World: Ανακυκλωμένα υλικά, ανακουφιστικό πισωγύρισμα

Ο Κόλιν Τρεβόροου ξεκίνησε δυνατά τη δεύτερη τριλογία του Jurassic σύμπαντος και την έστειλε στον αγύριστο ή περίπου στη μέση του πουθενά, με τους τροποποιημένους δεινοσαύρους αδέσποτους, οπλισμένους κι επικίνδυνους, σε ένα φινάλε με οικολογικές κορόνες, πανηγυρικά χαοτικό, ψευδεπίγραφα απειλητικό και, εν τέλει, εξαιρετικά ανιαρό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στο «F1», o Μπραντ Πιτ θυμίζει τους σταρ μιας άλλης εποχής

Οθόνες / Στο «F1», o Μπραντ Πιτ θυμίζει τους σταρ μιας άλλης εποχής

Ο Μπραντ Πιτ, σε έναν μεγαλειώδη αναχρονισμό σε σύγκριση με τους ζορισμένους άνδρες του σύγχρονου κινηματογράφου, παίζει την ψυχούλα που όλοι φανταζόμαστε στο «F1», έναν (καθόλου σκοτεινό) ιππότη της ασφάλτου, ριψοκίνδυνο για το fun της ιστορίας, σε πλήρη έλεγχο της κατάστασης, πιστό στο σχεδόν ερωτικό του ραντεβού με τον φακό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
10 κινηματογραφικές προβολές-events που δεν πρέπει να χάσετε φέτος το καλοκαίρι

Οθόνες / 10 θρυλικές ταινίες που θα δούμε φέτος στα θερινά

Πέρα από τις ταινίες της διανομής, το καλοκαίρι διεξάγονται events, φεστιβάλ κaι αφιερώματα που (επανα)συστήνουν θησαυρούς από το κινηματογραφικό παρελθόν. Επιλέγουμε μια προβολή από δέκα τέτοιες δράσεις, στις οποίες κάθε σινεφίλ αξίζει να χτυπήσει κάρτα. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κατερίνα Γιουλάκη (1938-2025): «Η θεία όλων μας»

Απώλειες / Κατερίνα Γιουλάκη (1938-2025): «Η θεία όλων μας»

Η αγαπημένη ηθοποιός, που έφυγε πλήρης ημερών πριν από λίγες ημέρες, υπήρξε η επιτομή της Ελληνίδας θείας, τόσο στην τηλεόραση όσο και στον κινηματογράφο. Ο ανιψιός της, Φώτης Σεργουλόπουλος, θυμάται στιγμές μαζί της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιατί να δει κανείς το «Φοινικικό σχέδιο» αν δεν είναι φαν του Γουές Άντερσον;

The Review / Γιατί να δει κανείς το «Φοινικικό σχέδιο» αν δεν είναι φαν του Γουές Άντερσον;

O Χρήστος Παρίδης συζητά με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την τελευταία ταινία του Τεξανού δημιουργού. Πρόκειται, τελικά, για μια αντικαπιταλιστική αλληγορία της εποχής μας;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ