Πολλές φορές νιώθω ότι μιλάμε για την Χούντα μέσα σε κενό ιστορίας.Η Χούντα έγινε ΓΙΑ ΝΑ πουληθεί η Κύπρος, στίγμα έδωσε η Σύσκεψη του Έβρου το 1967 και η μετέπειτα αποχώρηση της ελληνικής μεραρχίας. Ο Γεώργιος Παπανδρέου έπεσε ΕΠΕΙΔΗ προστάτευε την Κύπρο, με την παρουσία ελληνικού στρατού εκεί. Σε αυτό διαφωνούσε ο Μητσοτάκης και τελικά τον έριξε. Το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης ήθελε να ελέγχει το στέμμα. Η χούντα ξεκίνησε όταν ο Γαρουφαλιάς αρνήθηκε να φύγει από το ΥπΕθΑ. Πολύ πριν το πραξικόπημα των συνταγματαρχαίων είχε κάνει ήδη ένα ο τέως αρνούμενος στον πρωθυπουργό το να διορίσει υπουργό όποιον ο ίδιος επιθυμούσε.Η Χούντα -εκτός από την Κύπρο- μας άφησε ως χρέος και την "δικαίωση" της κομμουνιστικής (και όχι μόνο) αριστεράς. Μας οδήγησε σε μιας άλλης μορφής ιδιότυπη δικτατορία. Φτάσαν στα πανεπιστήμια της χώρας να δέρνουν διαφωνούντες οι ομοϊδεάτες (αρνούμαι να το αποδεχθώ) αυτών που δέρναν οι χουνταίοι.Από το 1974 και δώθε επειδή η Χούντα εμπνεόταν από αντικομμουνισμό εμείς σεβαστήκαμε όσο δεν πήγαινε την κομμουνιστική αριστερά.Επειδή η Χούντα είπε "πατρίς, θρησκεία, οικογένεια" εμείς βαλθήκαμε να λοιδορήσουμε και την πατρίδα και τη θρησκεία και την οικογένεια.Η αριστερή τρομοκρατία είναι παρακαταθήκη της Χούντας ως μια νομιμοποιημένη αντίδραση σε αυτή (ποιος νοιάστηκε ποτέ για τα πρώτα θύματα της 17Ν με το τότε όνομά της;), ο φόβος να μιλήσεις για τα εθνικά δίκαια μην βγεις ακροδεξιός είναι παρακαταθήκη της Χούντας, ο λαϊκισμός (απουσία λαϊκής νομιμοποίησης δια των εκλογών) είναι παρακαταθήκη της Χούντας, η κοινωνία του καταναλωτισμού και της ρηχής ευμάρειας είναι παρακαταθήκες της Χούντας, τα διαπλεκόμενα συμφέροντα και οι χρηματοδοτήσεις ημετέρων είναι παρακαταθήκη της Χούντας.Όντως η Χούντα δεν τελείωσε το 1973 (το προφανές). Ούτε καν το 1974. Ζούμε ακόμα τα απόνερα της Χούντας.
