Για εμένα είναι Ήρωες αυτοί οι γονείς. Φέτος το καλοκαίρι ένας πατέρας είχε πάρει αγκαλιά το παιδί του προκειμένου να το μεταφέρει κάποια μέτρα από την παραλία στο αυτοκίνητο, καθώς δεν μπορούσε να περπατήσει. Το παιδί πιο μεγαλόσωμο από τον πατέρα. Ήθελα να του φιλήσω τα χέρια. Και αυτό ήταν μόνο ένα στιγμιαίο γεγονός. Η δε μητέρα μου πάει χρόνια σε άσυλο ανιάτων εθελοντικά και δεν σου κρύβω ότι είναι από τα πράγματα που θα ήθελα να κάνω στο μέλλον. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν δει ποτέ θάλασσα, δεν έχουν δει ανατολή και δύση ηλίου, όλη μερα σ'ενα κρεβάτι..και μόνο που θα τους φτιάξεις το μαξιλάρι πίσω από το κεφάλι ή θα τους χαϊδέψεις το χέρι, γι'αυτούς έχεις κάνει τα πάντα. Θα μπορούσα μιλάω ακατάπαυστα γι'αυτά τα θέματα αλλά πραγματικά το μόνο που θέλω είναι να μπορέσω να προσφέρω και εγώ, όπως μπορώ, με την πρώτη ευκαιρία και να μην τα λέμε μόνο στην θεωρία. Τέλος ν'αναφερθεί ότι και για εσάς εξομολογουμένη/ε είναι δύσκολο το έργο σας, με άλλη βαρύτητα και σε άλλο βαθμό, αλλά δεν παύει να θέλει δυνατό στομάχι, οπότε καλή δύναμη σας εύχομαι.