Που λες αγαπητη, με το πρωτο μου αγορι με το οποιο ημουν κι εγω καιρο μαζι, για ενα συγκεκριμενο διαστημα ενιωθα ακριβως το ιδιο! Δεν ηθελα καν να κανουμε προκαταρκτικα, κατευθειαν στο ψητο που λες κ εσυ, αν και οταν τελικα φταναμε στο ψητο, εκεινο ειχε κρυωσει! Ημουν στη χειροτερη φαση γιατι εκεινος με ηθελε πολυ και του αρεσε, οπως φαινοταν, ενω εγω δεν ενιωθα τιποτα και νομιζω το ειχε καταλαβει. Γι αυτο, οχι απαραιτητα αλλα συνηθως ειναι δεδομενο οτι το ματακι σου θα αρχισει να παιζει κα να κοιταει αλλου. Ωστοσο, εγω δεν εδωσα εν τελει ιδιαιτερη βαση, δεν το εψαξα δηλαδη πολυ επειδη μαλλον ηταν μια φαση που περασε και ολα καλα μετα. Εμενα προσωπικα με πειραζε πολυ που ημουν μαζ με ενα αγορι που στην ουσια με λατρευε και εγω ημουν αλλου. Θελω να καταληξω στο οτι επειδη εγω προσωπικα ημουν πολυ μικρη και ανωριμη στην πρωτη μου σχεση, μου συνεβαινε αυτο το πραγμα μεχρι να ωριμασω και να δω καθαρα τι αισθανομαι για τον αλλον. Πολυ πιθανον αν το αγορι σου δεν εχει παρει χαμπαρι και το νιωθει μονος του, κατι τρεχει με το δικο σου μυαλο. Που ισως να περασει, ισως και οχι. Αν πιστευεις οτι θα σε βοηθησει, συζητησε το μαζι του, ή γενικα με καποιον αλλον ή με τον εαυτο σου.