Αυτό είναι σίγουρο, είναι ύπουλο και πολύ σκληρό, λες και υπάρχει άνθρωπος που έχει επιλέξει να έχει μια οικογένεια που δεν την αγάπησε ή υπάρχει κάποιο παιδί που δεν αξίζει την αγάπη της οικογένειάς του.Επίσης, ούτε να ζητάς να τα βρει με την οικογένεια της κτλ. Όσο καλοπροαιρετα κι αν ειπωθεί αυτό, μπορεί και να πληγώνει όταν το ακούει κάποιος γιατί από τα πιο δύσκολα πράγματα που μπορείς να κάνεις είναι να παραδεχτείς ότι η οικογένεια που είχες δεν είναι ιδανική, σε βλάπτει και οι προσπαθειες για επαφές είναι επιπονες καθώς οι άνθρωποι δύσκολα αλλάζουν, κι αν αλλάξει κάποιος σε τέτοιες καταστάσεις είναι κατηγορηματικα ο γονέας που σπάνια γίνεται. Είναι πολύ δύσκολη διαδικασία και σε ένα σχόλιο κάπου στην Α, μπα είχα διαβάσει ότι είναι επίπονο γιατί στην ουσία θρηνείς έναν ζωντανό γονιό(εδώ δεν ξέρω αν είναι ένας, δύο κτλ) αλλά δεν το κάνει κανείς χωρίς κόστος αλλά όταν πρέπει.Τέλος, μιας και ήδη πλάτιασα, η μινόρε έχει δίκιο εκεί που λέει ότι δεν κάνουμε τον ψυχολόγο του άλλου. Αφενός αυτό χαλάει την σχέση μας αλλά και μας φθειρει, να είσαι υποστηρικτικος με τους ανθρώπους (σου) αλλά όχι να καταλήξεις σάκος του μποξ.