Ειρωνεία της τύχης: πρόσφατα ήμουν ερωτευμένη και σε βραχυχρόνια σχέση με κάποιον που έβλεπε τον εαυτό του "ελαττωματικό" και το έλεγε ανοιχτά· δεν του άρεζε η μεγάλη του μύτη, οι ελιές του και τα τικ του. Κι όμως, για μένα ήταν ο πιο εμφανίσιμος και γοητευτικός άνδρας που είχα δει! Ειλικρινά, δεν τα έβλεπα όλα αυτά που έλεγε πως είχε. Ή δεν μ' ένοιαζε να τα δω. Πόσα πρώτα ραντεβού είχε βγει στο Tinder (πριν αρχίσουμε να βγαίνουμε), που κατέληξαν να είναι και τελευταία, με διάφορες προφάσεις από τις κοπέλες, πόσο αδικήθηκε, κατά τη γνώμη μου... Τελικά με χώρισε επειδή, λέει, ένιωθε ότι εγώ τον αγαπούσα, αλλά πίστευε ότι... δεν άξιζε τόση αγάπη και δεν μπορούσε να μου τη δώσει πίσω! Πρόφαση ή όχι, το σίγουρο είναι ότι δεν του άρεσα αρκετά τελικά ώστε να συνεχίσει μαζί μου. Δεν ήμουν εγώ αυτό που ήθελε εκείνος. Σίγουρα ήταν επώδυνη εμπειρία για μένα, κι από την άλλη εντάξει, δίκαιο. Το δίδαγμα για εσάς από όλη αυτή την ιστορία είναι ότι ακόμα και αυτός που νιώθει "άσχημος" ή/και "ελαττωματικός" δεν πρέπει να συμβιβάζεται με κάποιον απλά και μόνο επειδή ο άλλος τον αγάπησε παρά τα ελαττώματά του. Κρατήστε τα στάνταρ σας, μην βλέπετε τον εαυτό σας σαν "καημένο" και ποτέ μη "θεοποιήσετε" την κοπέλα που θα θέλει να είναι μαζί σας, περνώντας της το μήνυμα ότι της είστε υπόχρεος εφ' όρου ζωής επειδή σας βρήκε ωραίο. Μάθετε να αγαπάτε τον εαυτό σας και τότε θα καταλάβετε ότι αξίζετε την αγάπη και των άλλων.