Σύμφωνα με όσα διάβασα είτε αυτός τους συντηρεί είτε όχι το αντίτιμο είναι να τις έχει ως υπηρέτριες και αυτό πάει κι έρχεται αλλά που έχει το δικαίωμα να τους μιλάει όπως γουστάρει. Άσε δε, που με κατακερματισμενη την ψυχολογία αυτή θα δυσκολευτεί κι άλλο να βρει δουλειά. Μια υποστηρικτική στάση βοηθάει. Επίσης, ούτε εσύ γνωρίζεις τους παραμέτρους και είσαι απόλυτη στην στάση που πρέπει να κρατήσουν τα παιδιά. Το αν ένα άτομο χρήζει ψυχικής βοήθειας, δεν σημαίνει ότι την ζητάει ή ότι την θέλει και μπορεί μάλιστα αφού ανακουφίζεται καθώς ξεσπάει σε άλλους να μην έχει κάποιο πρόβλημα. Προς το παρόν ψυχολογική υποστήριξη και βοήθεια χρειάζεται σίγουρα η κόρη. Σ' αυτό που διαφωνώ είναι "για το τι θα πει ο κόσμος". Δεκάρα δεν δίνει συνήθως ο κόσμος. Υπάρχουν πιο σοβαρά θέματα να την νοιαζουν. Υ. Γ. Οι οικογένειες όταν διαλύουν τα μέλη της καλό είναι να διαλύονται. Δεν είναι ωραίο. Δεν είναι εύκολο αλλά είναι καλύτερο από το κολαστήριο που ήταν πριν. Στο σπίτι θες να γυρνάς και να σε δέχεται όπως είσαι κι όχι να ζεις μέσα στον τρόμο, την αγωνία και τον φόβο. Αλλά όταν σε κάνουν φοβισμένο ανθρωπάκι δεν τολμάς να πιστέψεις ότι θα τα καταφέρεις. Οχι, ΤΕΤΟΙΕΣ οικογένειες να λείπουν.
