Εγω που χώρισα από μακροχρόνια σχέση, ήμουν χάλια, οχι απλα 3 μήνες αλλά 7. Δεν ήθελα να δραματοποιώ την κατάσταση αλλά δεν ένιωθα καθόλου καλα ακόμα και όταν έβγαινα. Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και ο πόνος του χωρισμού τον επηρεάζει διαφορετικά. Εμένα η κολλητή μου με βοήθησε, και τα άκουγε πρωί-βράδυ, αλλά δεν καθόταν απλα, μου άλλαζε θέμα, με έπαιρνε από το χέρι και έκανε τον κλόουν για να γίνω καλα. Όταν είχα απέναντι μου ένα χαμογελαστό άτομο να μου λέει «ελα θα σε κανω εγώ να περάσεις καλα και να ξεχαστείς», και δεν είχα κάποια με κατεβασμένα μουτρα που απλα θα με άκουγε, φυσικά και ένιωθα καλύτερα και σιγά σιγά απολάμβανα και εγώ κάπως την έξοδο. Η σωστή φιλια είναι δύσκολη να βρεθεί, εγώ στην περίπτωση σου θα μιλούσα μαζί της, και οχι για να της πω ότι έχω ξενερώσει να την ακουω να λέει τον πονο της, αλλά να την συνεφέρω από τον πονο της. Σκέψου πως αυτή η κοπέλα μπορεί να μην έχει πουθενά αλλου να τα πει, και την βασανίζει καθημερινά. Τρόποι υπάρχουν, αρκεί να θες να προσπαθήσεις, δεν είναι εύκολο, αλλά αν θέλεις θα της σταθείς σωστα.