Δεν βρίσκω τον λόγο να μην σε πιστέψω εφόσον περιγράφεις μια εμπειρία που έχω ξαναακουσει. Αν και δεν είμαι παιδί της εκκλησίας, θα σου πω να κάνεις ότι νιώθεις αρκεί να νιώθεις εσύ καλά. Επίσης, δεν θυμάμαι αν την έχω ξαναπεί την ιστορία μου εδώ! Ας την ξαναπώ! Στο Λύκειο, στο φροντιστήριο που πήγαινα καθόμουν σταθερά σε μια συγκεκριμένη καρέκλα. Κάποια στιγμή άρχισα να νιώθω χτύπηματακια από κάτω, όπως όταν κάποιος σου χτυπάει την καρέκλα με το πόδι. Δεν έδωσα σημασία αρχικά γιατί καθόμασταν σε κυκλικό τραπέζι. Την επόμενη μέρα το ξαναενιωσα.. Κοίταξα κάτω, αλλά δεν με ακουμπούσε κάνεις. Βασικά η καρέκλα μου δεν είχε επαφή ούτε με τραπέζι ούτε με άνθρωπο ούτε με τίποτα. Μετακινηθηκα πιο δεξιά.. Δεν σταμάτησε..Τις επόμενες ημέρες προσπαθούσα να εκλογικευσω το γεγονός γιατί πραγματικά δεν ήταν ιδέα μου! Μια μέρα, παραπονεθηκα στον καθηγητή μου προβληματισμενη κι οοοοολοι έσκασαν στα γέλια.. Το ίδιο κι εκείνος. Μετά από ένα σκ, όταν ξαναεκατσα στην καρεκλα μου, παρατήρησα ότι συμπεριφεροταν σαν ένα άψυχο αντικείμενο. ΔΕΝ ΧΤΥΠΟΥΣΕ. Μόλις βεβαιώθηκα, το ανεφερα στον καθηγητή μου κι εκείνος μας είπε ότι είχε φερει παπά κι έκανε ευχέλαιο.. Γελάσαμε όλοι γιατί πραγματικά δεν φαινόταν άνθρωπος που θα έφερνε παπά για ευχέλαιο, αλλά εγώ εννοείται χάρηκα που σταμάτησε να χτυπάει η καρέκλα.. Πλέον ομολογώ ότι αν ήμουν τώρα θα με προβληματίζε περισσότερο η αντίδραση του καθηγητή μου πάρα η καρέκλα!