Μπράβο και πάλι μπράβο στα κορίτσια που φωτογραφήθηκαν και σε όσες μίλησαν, μετράει πάρα πολύ μια τέτοια κίνηση. Το θέμα της ορατότητας είναι πολύ σημαντικό και με την παγκόσμια ημέρα coming out αύριο τόσο το καλύτερο. Ειδική μνεία στις τρεις ειδικούς. Δεν σταματούσα να χαμογελώ όταν είδα το εξώφυλλο (you go girls!) κι άρχισα να διαβάζω μέχρι που έφτασα εδώ:«Το «bi» μπορεί να συγχωρεθεί, να περάσει μέχρι και για στυλ – στο εξωτερικό, πολλές σταρ και μοντέλα εκφράζουν πλέον ανοικτά τις ομοφυλόφιλες επιθυμίες τους, προσβλέποντας, βέβαια, και στη διαφήμιση, εφόσον ερεθίζουν έτσι περισσότερο τη φαντασία του ανδρικού πληθυσμού–, το «λεσβία σκέτο» είναι πιο δυσκολοχώνευτο»Απευθύνομαι ως bi (μη μονοσεξουαλικό για την ακρίβεια) άτομο στον κύριο Αντωνόπουλο συγκεκριμένα, τον οποίο δε γνωρίζω, χαίρομαι που έγραψε το άρθρο αλλά παράλληλα μια χαρά κατάφερε να συντηρήσει τα στερεότυπα για τους/τις bi, τα άτομα που έλκονται από άλλα άτομα του ίδιου ή διαφορετικού φύλου.Συγκεκριμένα:Γιατί οι bi είναι το «bi» σε εισαγωγικά; Καμία άλλη σεξουαλική ταυτότητα σε όλο το άρθρο δεν είναι σε εισαγωγικά. Γιατί το «bi» μπορεί να συγχωρεθεί, και μάλιστα σε αντιπαραβολή με τη «λεσβία σκέτο»; Καταλαβαίνω το point ότι σε μια ετεροσεξιστική κι ομοφοβική κοινωνία για πολλούς το να μην είσαι «εντελώς γκέη» (υπάρχει τέτοιο πράγμα;) μπορεί να θεωρηθεί λιγότερο απειλητικό/ανώμαλο ή ο,τι άλλο λένε διάφοροι/ες που δήθεν νοιάζονται για τα lgbtq δικαιώματα πετώντας «προοδευτικές» ατάκες τύπου « εμένα δε με νοιάζει τι κάνει ο άλλος στο κρεβάτι του», αλλά…όχι. Έχω μπουχτίσει, αν είναι να γίνει μια σωστή δουλειά να γίνει πλήρης κι όχι επιλεκτικά κύριε Αντωνόπουλε. Πρέπει δηλαδή κάθε φορά που γίνεται ένα βήμα μπροστά να πηγαίνουμε δύο πίσω; Γιατί να χρησιμοποιείται η ταυτότητά και πολλών άλλων ατόμων ως μέτρο σύγκρισης για το πόσο τρου δεν είμαι/είναι άλλες κοπέλες που αυτοπροσδιορίζονται ως λεσβίες; Στο τέλος της ημέρας, από τη στιγμή που αρχίζεις να είσαι ορατός/ή ως μη στρέητ, γίνεσαι κάτι «άλλο» και θα λουστείς και κακεντρέχεια και προσπάθεια περιορισμού κι ένα σωρό ακόμη.Είμαι στυλ, είμαι το επικοινωνιακό τρικ κάθε in κι «εναλλακτικής» διάσημης, είμαι σταρ και μοντέλο(! Suprise!!), είμαι δόλωμα για τους άντρες (πόσο μισογύνικο και σεξιστικό αυτό), είμαι μόδα, αστείο, είδος τσόντας, φάση, λάητ εκδοχή (της «λεσβίας σκέτο»; Είμαι δηλαδή λεσβία μέτρια ή ντεκαφεινέ;), είμαι υπερβολική, είμαι και χίλια δυο άλλα που θα κουράσουν αν τα αναφέρω κι εγώ θα εξαντληθώ ψυχικά, καθώς τα έχω ακούσει άπειρες φορές και στην τελική δεν θέλω να τα βλέπω KAI στη LiFO, σε ένα γενικά πολύ θετικό άρθρο.Λίγη ενημέρωση δεν βλάπτει όταν κάποιος αναλαμβάνει να γράψει σχετικό άρθρο, γιατί θέλω να πιστεύω πως πρόκειται για αβλεψία. Ατυχές παράδειγμα ίσως.Αυτό ακριβώς το ατυχές παράδειγμα με κάνει αόρατη, γι'ακόμη μια φορά.
