Δεν καταλαβαίνω γιατί τέτοιες εξομολογήσεις δεν λαμβάνουν καθόλου σχόλια. Πρέπει να είναι διατυπωμένο ένα πνευματικό ζήτημα με φρασεολογία τουρλού τουρλού μανιφατούρα για να φαίνεται "ψαγμένο" και "φιλοσοφημένο". Τέλος πάντων. Για να συντομεύω στο ερώτημα που τίθεται. Φυσικά και "πιάνεται" και έχει αξία και η προσευχή δεν γνωρίζει όρια. Ωστόσο η εξομολόγηση ως τελετουργία έχει τον επιπρόσθετο χαρακτήρα ότι θα μιλήσεις σε κάποιο αυτί που δεν θα σε ακούσει μόνο αλλά και θα σε "ξαλαφρώσει" επειδή θα το δημοσιοποιήσεις (το μοιρασμένο βάρος σε άλλον άνθρωπο είναι αλλιώς από το ανύπαρκτο βάρος ενός αγίου ή θεού) και ταυτόχρονα επειδή θα σου επιδώσει ένα "επιτίμιο" υποτίθεται (κάποια συμβουλή ή συμβολική πράξη που καθαίρει). Κάθε τελετουργία έχει κάποια σκοπιμότητα που υφίσταται. Από κει και πέρα αυτά είναι τελείως προσωπικά ζητήματα κι αν δεν σε πείθουν δεν υπάρχει λόγος να τα ακολουθείς. Υποκριτική ευσέβεια δεν νοείται.