Συγνωμη, αλλά η συζήτηση γύρω από την ελευθερία του τύπου και από την αναγνωσιμότητα του Χίου, κατά την άποψη μου , είναι άτοπη. Δεν είμαι νομικός, αλλά βρηκα ότι στο άρθρο 19 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, το οποίο δεσμεύει και την Ελλάδα, στο Σύνταγμα και στον Αστικό Κώδικα περιγράφονται, μεταξύ άλλων: 1. Περιορισμοί της ελευθερίας του λόγου2. Η έννοια της προσβολής της προσωπικότητας, της δυσφήμισης, συγκεκριμένες εξαιρέσεις, κ.α.3. Ποινές, οι οποίες κυμαίνονται από πρόστιμο μέχρι φυλάκιση ή στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων.Τί συζητάμε λοιπόν; Να ξαναανακαλύψουμε τον τροχό; Η να μπορεί να εφαρμοστεί ο ήδη υπάρχων νόμος; Τί σημασία έχει το αν συμφωνώ η όχι με το βουλωμα του Χίου και τις πολιτικοοικονομικές συνέπειες; Δεν έμαθα ποτέ μου ότι οι νόμοι εφαρμόζονται κατά βούληση στα υγιή κράτη. Δεν είναι σε λαϊκό δικαστήριο ο Χίος, έφτασε με το σπαθί του στο ποινικό. Και ναι, αν το ποινικό κρίνει ότι πρέπει να του το κλείσει, πρέπει να το κάνει. Χωρίς να μας ρωτήσει. Δεν κάνει μια φορά το ίδιο αδίκημα, ειναι πολλάκις υποτροπος και, απ' ότι φαίνεται, κάθε πρόστιμο που επιβάλλεται, αυτός το κερδίζει σε πελάτες. Ο κάθε Χίος, αν και φαίνεται ότι αυτός συγκεκριμένα παίρνει πρωτάθλημα. Συνεπώς εγώ σαν πολίτης μπορώ να τον μποϋκοταρω, να μην κλικαρω στα δολώματα του, αλλά το κράτος πρέπει να κάνει αυτό που ορίζουν οι θεσμοί του, ακόμη και να του απαγορέψει τον δημόσιο λογο. Το κάθε δικαίωμα επιφέρει και μια υποχρέωση και το ένα χωρίς το άλλο δεν πάει. Μετα θέλει ας πάει στο Στρασβούργο, να γελασει ακόμη και ο Χατζιδακις στον τάφο του.