Και τα αστυνομικά όργανα άνθρωποι είναι. Δεν υπάρχει διαφωνία σε αυτό. Από την Ι άλλη ισχύει πως η δουλειά τους εκ των συνθηκών εμπεριέχει μεγάλο βαθμό επικινδυνότη, οπότε ναι είναι επιλογή τους. Παιδικός φίλος, πριν αρκετά χρόνια, ηλεκτρολόγος στο επάγγελμα τότε (ανεπίσημα και τώρα...), λόγω της οικονομικής κρίσης έκανε αίτηση (είχε και «βύσμα») και μπήκε ειδικός φρουρός για να έχει μόνιμο μισθό και καλή, υγειονομική περίθαλψη (που όντως ισχύει).Από την αρχή τα είδε σκούρα και ζόρικα διαπιστώνοντας πως οι καταστάσεις στην αστυνομία δεν είναι όπως τους υπόλοιπους τομείς του δημοσίου. Νεούδι όπως ήταν «επηξε» κανονικά!Πέρασε λίγος ο καιρός και φροντίζει το «βύσμα» του ώστε να τοποθετείται μόνο σε πολύωρες σταθερές και χαλαρές σκοπιές. Η πιο ευχάριστες σκοπιές, όπως μου έλεγε, είναι αυτές των μεγάλων πρεσβειών εκ των οποίων οι καλύτερες και πιο «βυσματικές» αυτές περιμετρικά της Αμερικάνικης Πρεσβείας. Θωρακισμένες με κλιματισμό χειμώνα-καλοκαίρι χωρίς οπτική επαφή των έξω με τους σκοπούς (φιμέ τζάμια). Τα βραδάκια περνάνε πιο εύκολα. Ταπεράκι φαγητού, σνακ και λάπτοπ για καμιά ταινιούλα και μουσική, ατέλειωτη καβλάντα από τα κινητά και φυσικά ύπνος κανονικότατος! Στους έλεγχους οι σκοποί ειδοποιούνται από συναδέλφους στον ασύρματο (ή στα κινητά τους) ώστε να είναι έτοιμοι (κουμπωμένοι, γυαλισμένοι και προπαντός ξυπνητοί!...).Πέρασε ο καιρός, ο φίλος παντρεύτηκε, έκανε οικογένεια και ούτε λόγος δεν υφίσταται για μάχιμες υπηρεσίες. Το βυσματάκι φρόντισε και τον τοποθέτησε σε γραφείο της ΓΑΔΑ με αστική περιβολή (ως ασφαλίτης), χωρίς στολή και προβλεπόμενο υπηρεσιακό κούρεμα.Εδώ και χρόνια, μουσάτος με κοτσίδα, σταθερό ωράριο 08:00-16:00 και τα Σ/Κ ελεύθερα.Παράλληλα τα απογεύματα συνεχίζει να εργάζεται ως ηλεκτρολόγος με «μαύρα» και αν του ζητηθεί απόδειξη ή πληρωμή με POS έχει τις «άκρες» του!...Αυτά έτσι για την ιστορία καθότι λιγό-πολύ αυτές είναι οι εργασιακές συνθήκες και η νοοτροπία που επικρατεί στην αστυνομία μας. Οι παλαιότεροι αποτραβιούνται σε χαλαρές θεσούλες και οι νεότεροι τραβάνε το λούκι.Ένας παλαιός συμμαθητής από τα χρόνια του γυμνασίου, (μεγάλο «αστροπελέκι»), που ούτε προσθαφαίρεση δεν ήξερε να κάνει, τον είχα πρωτοσυναντήσει την περίοδο των ολυμπιακών αγώνων ως ειδικό φρουρό σε κάποιο σταθμό του μετρό. Πριν κάποια χρόνια τον ξανασυνάντησα τυχαία στο δρόμο, τα ίδια μου είπε. Σε γραφείο είναι τώρα (εδώ και χρόνια) και ξύνεται!...Όσοι είναι στις δυνάμεις καταστολών, οι περισσότεροι εντελώς αμόρφωτοι, αστοιχείωτοι, χωρίς ούτε το όνομα τους να γράφουν σωστά, ανεπίδεκτοι μαθήσεως, είναι οι πιο άτυχοι να τους τρώει ο δρόμος, η ορθοστασία και τα ατέλειωτα ωράρια χωρίς ρεπό με απληρωσιές υπερωριών.Αυτούς που πραγματικά παραδέχομαι είναι κάποιοι συγκεκριμένοι τροχονόμοι που εδώ και χρόνια ελέγχουν και συντονίζουν την κίνηση σε κεντρικά σημεία της πόλης και παραμένουν στις θέσεις τους. Όταν τύχει και στο πόστο τους είναι «νεούδια» επικρατεί το χάος!Με σεβασμό θυμάμαι τον τροχονόμο επί της Λεωφόρου Κηφισίας και Εθνικής Αντιστάσεως στο Χαλάνδρι, τον κ. Νίκο Κωτσάκη, επονομαζόμενο και ως «μουστάκια». Είχε κερδίζει επάξια τον σεβασμό όλων των οδηγών!Από άρθρο στο «Ποντίκι»«Ήθελε να τον προσέχεις και να μη βαριέσαι αν τύχαινε να ΄σαι πρώτος στο φανάρι. Έπρεπε να ξεκινάς γρήγορα και πολλοί ήταν εκείνοι που εισέπρατταν μια αυστηρή σφυρίχτρα. Χαιρετούσε, έδινε προτεραιότητα με διάκριση, ήταν cult.Λέγεται πως όταν μεγάλωσε του προτάθηκε να κουρνιάσει σε κανα γραφείο. Όμως, αυτός προτίμησε το υπαίθριο πόστο, εκεί, στην επαφή με τον κόσμο, τα χιλιάδες αυτοκίνητα και το θρόνο του δρόμου.»http://www.topontiki.gr/article/205248/o-emvlimatikos-trohonomos-tis-leoforoy-kifisias
