Ηλίθιοι Αμερικάνοι που αφήνουν τον χυλό να βράζει στο καζάνι αλλά φυσάνε το γιαούρτι.Το πρόβλημα δεν είναι ούτε ο Τζόκερ, ούτε τα παιχνίδια βίας. Στο GTA (καρα-βίαιο video game για όποιον δεν γνωρίζει) έχω πάει με πόρνη στο -κλεμμένο- αυτοκίνητό μου για λίγα δολάρια και μετά (για την πλάκα και όχι για τα δολάρια), αφού βγήκαμε από το αυτοκίνητο την μαχαίρωσα για να την σκοτώσω και να της τα πάρω πίσω (τσιγκουνεύτηκα την σφαίρα). Την γλίτωσε, έφυγε τρέχοντας, κουτρουβάλησε έναν λόφο και ξέφυγε (νόμισε), καμιά 300-400 μέτρα μακριά. Τότε έβγαλα ένα όπλο sniper και την ξάπλωσα νεκρή στα 400 μέτρα με μια σφαίρα στο κεφάλι.... Πήγα σαν κύριος και πήρα πίσω τα λεφτά που της είχα δώσει. Ήταν ζήτημα αρχής να τα πάρω πίσω.Φρικτό; Ναι. Αλλά είναι παιχνίδι. Πέρα από κάτι "καβγάδες" της πλάκας στο δημοτικό (που τραβολογιόσουν κανά λεπτό με τον "αντίπαλο" και μετά γινόσουν ξανά φίλος) ποτέ δεν έχω ασκήσει βια. Ούτε θέλω να ασκήσω..., Γιατί μπορώ να ξεχωρίσω τον ρόλο του κακού που παίζω στο video game από την αληθινή ζωή.Οποιοσδήποτε ψυχάκιας με ένα όπλο στο χέρι, δεν χρειάζεται ούτε video game, ούτε βίαιες ταινίες για να κάνει το κακό. Το κάνει γιατί είναι ψυχάκιας... γιατί τον έχετε κάνει εσείς ψυχάκια, Αμερικάνοι. με τις χίλιες δυο μ....ιες σας