Η τραγικότητα των περιστατικών δολοφονίας-αυτοκτονίας (murder-suicide) είναι διπλή και δη με τόσα θύματα, πολύ θλιβερό και απογοητευτικό. Σχετικά, όμως, με την "ανατροπή" του τίτλου θυμάμαι πως και όταν συνέβησε το περιστατικό οι πιθανότητες που δίδονταν για "δυστύχημα" ήταν, μάλλον, μικρές και όλα έδειχναν πως ήταν ηθελημένη η πτώση.Απομονώνω κάποια σημεία ενδιαφέροντος, παρακάτω, απ' ένα άρθρο με πολλά testimonies από γείτονες της οικογένειας και ουχί μόνον. Αν και αξίζει να διαβάσει, κανείς, όλο το κείμενο για το ιστορικό αυτής της περίπτωσης, είναι λίγο μεγάλο μεν αλλά διαφωτιστικό δε, γι' αυτούς τλχ που ενδιαφέρονται να έχουν μία πιο πλήρη εικόνα (και δεν αρκούνται σε εκφράσεις-ξεκαύλωμα του θυμικού "μητέρα-τέρας" κ.λπ. ή σε politics κατά των υιοθεσιών από πρόσωπα με συγκεκριμένο σεξ. προσανατολισμό ...και αλλού τουμπεκί ψιλοκομμένο)]. https://www.google.com/amp/s/www.glamour.com/story/hart-family-tragedy-jen-and-sarah-hart-case/amp---Η υπόθεση πως ένα ζεύγος (λευκών μεσοαστών αμερικανίδων γυναικών) θα  υιοθετούσε 6 παιδιά μ' αυτά τα background, για τα όποια οικονομικά οφέλη μου φαίνεται μάλλον παράλογη, αν και μπορεί να τα βρήκαν μπαστούνια με τα έξοδα προοδευτικά. Το κράτος-υπηρεσίες έχουν πολύ challenging περιπτώσεις στα χέρια τους που δυσκολεύοται να βγάλουν εκτός ιδρυμάτων και foster care: Τα παιδιά του ζεύγους ήταν μαύρα (υπερεκπροσώπηση στο σύστημα των ιδρυμάτων, χαμηλή ζήτηση) ήταν 3 και 3 αδέρφια (δύσκολο να υιοθετηθούν τα αδέρφια μαζί) και σίγουρα κάποια από αυτά ήταν "drug babies" που σε συνδυασμό με τα εντελώς ακατάλληλα προηγούμενα περιβάλλοντα διαβιώσεως είχαν διάφορα προβλήματα(*). Παρ' ολ' αυτά η θεία της 2ης τριπλέτας παιδιών ήθελε τα παιδιά (**) και είναι θέμα γιατί δεν τα πήρε... Στις ΗΠΑ επίσης επιτρέπεται το homeschooling, έτσι υπάρχει, περαιτέρω, δυσκολία να αναγνωρισθούν και να "τσιμπηθούν" προβληματικές περιπτώσεις απομόνωσης- κακοποίησης παίδων (Τα παιδιά δεν ήταν homeschooled εξαρχής). Δυστυχώς οι δύο γυναίκες αποδείχθηκαν εντελώς ανεπαρκείς στο εξαιρετικά δύσκολο έργο που είχαν αναλάβει και το "γιατί θα έπρεπε να καταλήξουν τα πράγματα τόσο μα τόσο τραγικά" το άρθρο παραθέτει μία σειρά από πιθανές αιτίες, π.χ: "Sarah constantly took calls from her wife who said the kids were "making her crazy." Sarah had told colleagues that Jen struggled with depression and anxiety, and often stayed in bed to cry" (...) "Once, Sarah told a coworker she wished someone had told her it was OK not to have a big family, because she never would have adopted children at all".Σημαντική και η εικόνα που ήθελε να περάσει το ζεύγος και πώς επηρέασε αυτό την οπτική του κόσμου. Πιθανότατα, δεν ήταν και "όλα κακά" για τα παιδιά, αλλά το τι ακριβώς ήταν καλό και κυρίως πόσο consistent ήταν αυτό, δεν ξέρουμε. Τι, όμως, ήθελε να επιτύχει το ζεύγος; (μία εικόνα τελειότητας; ότι τα πάντα είναι δυνατά;) δεν ξέρουμε, ακριβώς. Το θέμα της ψυχικής υγείας μου φαίνεται πολύ προβληματικό, στην περίπτωσή τους, και δεν εννοώ μόνο την κατάθλιψη.Hannah Scott, Ph.D., a professor of criminology at the University of Ontario Institute of Technology, may be the only one who is not surprised by the disparity between the Harts’ public and private lives. "It's very important for abusers to manage their public identity, so if a victim says, 'I'm being abused,' people may have trouble believing that," she says. She coauthored the only known study on female "family annihilators," or people who kill multiple members of their family. Sometimes "the motive can be around loyalty. If the female offender is suicidal, she believes she cannot leave the children behind [because] there are no caregivers after she’s gone."(...)Here's what we do know: The system failed these kids. "When I bring up this case in the professional community, there is a heaviness," Dinwoodie says. "We all feel guilty, because it's the professionals' fault." And perhaps more chilling, the smoke and mirrors of a compelling digital narrative clouded our sense of civic responsibility. Markis, Hannah, Devonte, Abigail, Jeremiah, and Sierra died because everyone saw something different when they looked at them—the "perfect" family; some lucky, rescued kids; a symbol for postracial kumbaya. Few saw six young people in desperate need of help. No one saw there was no paint on the paintbrushes until it was too late.(Για τα πινέλα και τι εννοεί, δείτε στο link)(*)In a Facebook post, Jen dramatically described her first night as a mother of three: Abigail "urinated everywhere" and gashed her chin falling down the stairs; Hannah smeared feces on the wall and "gorged herself with food until she…needed the Heimlich, resulting in episodes of projectile vomiting." Markis, she said, hit his head on a closet wall and, "in multiple voices," claimed to be possessed by demons.(Μπορεί και να ψεύδονταν για κάποια από αυτά, μπορεί και όχι, όπως και να έχει κάποιες συμπεριφορές παιδιών neglected and abused είναι παρατηρημένες και εξτρήμ. Δεν είναι ένα joyride ...  βλ.και "Adoption: why the system is ruining lives.Troubled children are driving many adoptive parents to nervous breakdowns – or worse – because the social services aren't giving them adequate support" https://www.google.com/amp/s/amp.theguardian.com/society/2012/oct/31/adoption-why-system-ruining-lives)(**)In early 2009, even though Priscilla Celestine—Devonte, Jeremiah, and Sierra’s aunt—had been fighting for custody for more than two years, the women adopted the siblings. (...) "Because of pressure from the states [for permanent homes for foster kids], adoption does become transactional," says April Dinwoodie, former chief executive of the New York City–based Donaldson Adoption Institute, who is familiar with cases like the Harts'. "Once you're in the system, it's easier to go back to parents who are already been proven".----Ως επίλογο θα πω πως είναι απολύτως τραγικό οι υπηρεσίες να απομακρύνουν παιδιά απ' ένα περιβάλλον που θεωρούν ακατάλληλο κι αυτά να καταλήγουν νεκρά... μαζί με τους θετούς γονείς. Είναι απολύτως σίγουρο ότι έγιναν λάθη, από όλες οι μεριές. Όμως η κριτική απ' έξω και κατόπιν εορτής είναι το μόνο εύκολο. Δέκα φορές είχε προσέλθει ο ένας υιός για να ζητήσει τρόφιμα από τους γείτονες (Dana) μέχρι να φτάσουν να κάνουν καταγγελία (η δικαιολογία για προηγούμενες σποραδικές απαιτήσεις των παιδιών για φαγητό στο σχολείο ή στους γείτονες, απ' τη μεριά του ζεύγους ήταν ότι τα παιδιά πάσχουν από διατροφικές διαταραχές και θέλουν να τρώνε συνέχεια κ ανεξέλεγκτα):"On Friday, March 23, after 10 visits from Devonte, Dana called Child Protective Services. That afternoon a CPS worker coming to visit the Hart house saw Jen's Yukon pull into the driveway. But when she rang the bell minutes later, no one answered, so she left her card in the door. (...) Και η ίδια η καταγγελία (που έπρεπε να γίνει, φυσικά) μπορεί να ήταν ο καταλύτης: Should she (Dana) have called CPS sooner? Was it that very phone call that set into motion the events that ended with a Yukon over a cliff?