Τίποτε δεν είναι καινούργιο. Τίποτε δεν εκπλήσσει. Εξακολουθούμε να γυρνάμε αενάως γύρω από την ουρά μας κάνοντας συνεχώς τα ίδια λάθη που, επειδή επαναλαμβάνονται, έχουν όλο και χειρότερες συνέπειες, όλο και βαρύτερες επιπτώσεις. Όχι σε άλλους, αλλά σε εμάς τους ίδιους. Συνεχίζουμε να φορούμε παρωπίδες διαφόρων χρωμάτων, να στροβιλιζόμαστε σε φαύλους κύκλους, σε μια περιδίνηση εσωστρέφειας που αναλώνεται σε καταστροφικούς αυτοβαυκαλισμούς και ναρκισσιστικά λογύδρια αντί να οδηγεί σε δημιουργική ενδοσκόπηση και αυτογνωσία. Συνεχίζουμε να ρίχνουμε ξανά και ξανά το καράβι στα βράχια, κατηγορώντας τα βράχια που δεν παραμέρισαν για να συνεχίσουμε απτόητοι και περιχαρείς το περήφανο ταξίδι του εκάστοτε "πειρατικού", ότι χρώμα σημαίας κι αν κυματίζει στα σάπια του κατάρτια. Συνεχίζουμε να ισοπεδώνουμε, να διαστρεβλώνουμε την πραγματικότητα όπως μας βολεύει, να κουνάμε με θράσος το δάχτυλο πατρονάροντας, να χρησιμοποιούμε λόγο που φανατίζει παρουσιάζοντας τον είτε με απρεπείς, είτε (ακόμα χειρότερα) με «ευπρεπείς» τρόπους, να κάνουμε εξωτερική πολιτική βασισμένη σε συνθήματα, φτηνούς λαϊκισμούς, σε (διάφορες) ιδεοληψίες, σε εθνικιστικά παραληρήματα και επικίνδυνους συναισθηματισμούς που οδηγούν συνήθως (αν όχι πάντα) σε εθνικές ήττες, να ερωτοτροπούμε απροκάλυπτα με χυδαίους μανιχαϊσμούς και απλουστεύσεις, να ωρυόμαστε με ιερά αγανάκτηση για τα λάθη άλλων παραβλέποντας τα πανομοιότυπα δικά μας, να ζητάμε δημοψηφίσματα όταν μας συμφέρει και να τα αρνούμαστε όταν δεν μας συμφέρει, να συντασσόμαστε πίσω από ψευδεπίγραφα και έωλα ερωτήματα, να ρίχνουμε λάδι στην φωτιά του διχασμού θέλοντας ταυτόχρονα να πείσουμε τους υπόλοιπους πως το λάδι είναι νεράκι ή πως το δικό μας λάδι είναι το καλό. Καταδικασμένοι Σίσυφοι, ιδανικοί αυτόχειρες. Αντιγράφω από σχετικά πρόσφατο σχόλιο μου σε άλλο άρθρο του κ. Σεβαστάκη:«Ποιός θέλει πραγματικά να καταλάβει το πραγματικό πρόβλημα - ή το εκάστοτε πραγματικό πρόβλημα; Ακόμα περισσότερο, ποιός θέλει πραγματικά να συμβάλλει στην λύση του, αν η "λύση" είναι έστω και εν μέρει διαφορετική από αυτήν που ο ίδιος θεωρεί σωστή; Ποιος κρατάει ανοικτό το μυαλό του για να κατανοήσει το “big picture”; Ποιός καταλαβαίνει ότι αυτό είναι το ζητούμενο, η αρχή της λύσης;»Όλα τριγύρω αλλάζουνε, κι όλα τα ίδια μένουν…