Συμφωνώ με όλα όσα λες. Είμαστε πολύ λίγοι όμως εμείς που σκεφτόμαστε έτσι. Οι περισσότεροι άνθρωποι σκέφτονται σαν την κοπελίτσα και την μάνα της. Και αυτό δυστυχώς σε "εξαναγκάζει" να υιοθετείς την ίδια νοοτροπία ας πούμε, και να αντιμετωπίζεις τους πάντες σαν φίλους για έναν καφέ και για περνάς την ώρα σου, χωρίς να έχεις ιδιαίτερες προσδοκίες από αυτούς, ότι μπορεί να σε καταλάβουν πραγματικά ή να σου σταθούν σε μια δύσκολη στιγμή. Κάπως χειριστικό και ψυχρό, αλλά δεν υπάρχει άλλη λύση, εκτός αν προτιμάς να μείνεις μόνος/η χωρίς "φίλους". Btw trust noone. Και το εννοώ γιατί την έχω πατήσει ουκ ολίγες φορές από "φίλες" και κυρίως από ζηλιάρηδες συγγενείς. Μπορεί να συζητάω για επικαιρότητα, για την καθημερινότητα μου ακόμη και με άκυρους/ες, αλλά το τι έχω μέσα μου δεν το μοιράζομαι με κανέναν, εκτός κι αν πρόκειται για άτομο που έχει αποδείξει ότι είναι ψυχάρα και αξίζει-πολύ σπάνιο να βρεις τέτοιους/ες αλλά όχι και αδύνατο! Ααα και karma is a biaaaatch ❤