#7 Αν και κατανοώ ως ένα βαθμό γιατί συγχέεις τις δύο διαφορετικές περιπτώσεις, θέλω να σου εφιστήσω την προσοχή σε ορισμένες λεπτές διαφορές ανάμεσα σε απαντήσεις που αφορούν την γνώμη των άλλων.Ας πούμε, όταν κάποιος γράφει "στην επαρχιακή πόλη όπου ζω δέχομαι διακρίσεις λόγω του σεξουαλικού μου προσανατολισμού" η Λένα δεν του απαντά "ε, για να σε στιγματίζει η πλειοψηφία, θα έχει δίκιο".Αν κάποια γράψει "οι περισσότεροι άνδρες που γνωρίζω κρίνουν την ηθική μου βάσει του αριθμού των ερωτικών μου συντρόφων", πάλι η Λένα δεν δίνει δίκιο στην "πλειοψηφία".Το ίδιο και όποτε κάποιος γράψει ότι καταπιέζεται από την πλειονότητα των ανθρώπων λόγω του βάρους, της εμφάνισης, της καταγωγής του, της οικονομικής του κατάστασης κλπ κλπ.Όταν όμως λέει ότι δέχεται κριτική για τη συμπεριφορά του, υπάρχει διαφορά. Η διαγωγή μας αφορά στην αλληλεπίδρασή μας με τους άλλους, και σε μεγάλο βαθμό κρίνεται και με βάση την άποψή τους.Αν κάποιος πει "πολλοί μου λένε ότι είμαι αγενής/ αδιάκριτος / δυναστικός/ ξερόλας/ ξεροκέφαλος" κοκ η Λένα του λέει να το λάβει υπόψη του και να το ερευνήσει. Ακόμη και τότε δεν λέει "έχουν σίγουρα απόλυτο δίκιο" αλλά ότι πρέπει να προσπαθήσει να δει τον εαυτό του όσο γίνεται αποστασιοποιημένα και να επιδιώξει να καταλάβει γιατί του το λένε. Και επιμένει περισσότερο σε αυτό παραπάνω όταν γράφουν "όλοι μου οι φίλοι/συγγενείς/δικοί μου άνθρωποι μου λένε...", γιατί αυτοί που λογικά μας αγαπούν έχουν περισσότερες πιθανότητες να κάνουν καλόπιστη κριτική και όχι επιθέσεις.Ακόμη και σε αυτή την περίπτωση, δεν είναι σχεδόν ποτέ απόλυτη, εκτός αν η γνώμη των πολλών δείχνει να υποστηρίζεται ξεκάθαρα από όσα ομολογεί στο γράμμα του ο ίδιος ο ερωτών.Όσο για την δημοκρατία, συμφωνώ απολύτως με τον γνωστό αφορισμό που συνήθως αποδίδεται στον Τσώρτσιλ.
