#2 Αποτελείς τυπικό δείγμα passive-aggressive ατόμου - στο παρόν τουλάχιστον, δηλαδή τη στιγμή που λες ότι νιώθεις όπως νιώθεις εξαιτίας όσων περιγράφεις. (Πιθανόν να ήσουν και τότε, που συζούσατε στο εξωτερικό. Πιθανόν και από την αρχή της σχέσης. Πιθανόν να είναι και γενικευμένο χαρακτηριστικό της συμπεριφοράς σου.) Κανένας άλλος δεν είναι υπεύθυνος γι' αυτό, γιατί είσαι μεγάλη κοπέλα και φέρεις την ευθύνη της συμπεριφοράς σου - οτιδήποτε κι αν λέει, κάνει ο άλλος, όπως κι αν αντιδρά (αυτό είναι δική του ευθύνη). Στην προκειμένη, καθώς φαίνεται, ο άλλος δεν τσιμπάει σε αυτή τη συμπεριφορά και ιδού ο λόγος που δε νιώθεις καλά. Αν το αλλάξεις αυτό, μπορεί να δεις και θαύματα στις σχέσεις σου. Who knows? Αλλά, πάνω απ' όλα, θα δεις πρόοδο με εσένα την ίδια. Διότι δε θα επιτίθεσαι σε κανέναν, αφού θα κατανοείς ότι κανένας δε σου χρωστάει το παραμικρό. (Κι αν σου χρωστάει, είναι γιατί εσύ το επέτρεψες να συμβεί και συνεχίζεις το φαύλο κύκλο.) Έτσι, θα σου μείνει ενέργεια, χρόνος και μυαλό να θέσεις ως προτεραιότητα ενεργά όσα εσύ θέλεις και όσα εσύ κάνεις, γιατί προς το παρόν, εγώ τουλάχιστον, καταλαβαίνω ότι προτεραιότητά σου εξακολουθούν να είναι όσα θέλουν και κάνουν ή όχι οι άλλοι· συγκεκριμένα ο άλλος - ο σύντροφός σου.Κατά τη γνώμη μου, τα χόμπυ, που οι περισσότεροι σε συμβουλεύουν να κάνεις, είναι ημίμετρα. Η αλλαγή δε θα έρθει με κανένα χόμπυ. Ένα χόμπυ ή, εναλλακτικά, η υπερβολική δουλειά ή περισσότερη διασκέδαση ή νέοι άνθρωποι στη ζωή σου, το καθένα από αυτά μπορεί να είναι η αφορμή, όμως μπορεί και όχι. Η αλλαγή θα έρθει μόνο αν και όταν το αποφασίσεις επειδή συνειδητοποίησες την αναγκαιότητά της ή το βίωσες ως δική σου ανάγκη σου. Ποτέ επειδή έπραξες έτσι ή επειδή έπραξες αλλιώς. Όλα αυτά ίσως να συμβάλλουν δίνοντάς σου προοπτικές. Στην ουσία, όμως, καμιά εσωτερική αλλαγή δεν ξεκινάει από έξω.
