#2 Εγώ πάλι το έχω ξανασυναντήσει αυτό, και μάλιστα μεταξύ άλλων στην καλύτερη μου φίλη. Έχοντας οι γονείς της πολύ μεγάλη οικονομική άνεση, ήθελαν να παρέχουν στα παιδιά τους ό,τι μα ό,τι ήθελαν. Δε λέω, καλά έκαναν οι άνθρωποι, εξ άλλου είχαν δουλέψει πολύ σκληρά για αυτά τα λεφτά, δεν τα βρήκαν έτοιμα. Η φίλη μου όμως που τα βρήκε έτοιμα, δεν έχει καμία συναίσθηση της αξίας τους. Πλήρης άγνοια του ότι οι υπόλοιποι φοιτητές ζούσαν με 400 ευρώ και εκείνη με σχεδόν 2000. Σιγά σιγα συνήλθε βέβαια (πλέον όταν πάει να αναφερθεί στα λεφτά που ξοδεύει μπροστά σε τρίτους τη σκουντάω κάτω από το τραπέζι και σταματάει).Τέλος πάντων, ήθελα να πω πως δεν είναι τόσο σπάνιο, συχνά οι γονείς που έχουν τη δυνατότητα να προσφέρουν τόσο πολλά στο παιδί τους, δεν του βάζουν κανένα όριο και καταλήγει να ζει στο κάστρο της πριγκίπισσας μη γνωρίζοντας πως υπάρχουν και φτωχοί στον κόσμο. Εμένα πιο πολύ με προβληματίζει η διάκριση ανάμεσα σε εσένα και την αδερφή σου. Σε εκείνη δεν πρόσφεραν τα ίδια με σένα; Ή απλά εκείνη είναι πιο συνειδητοποιημένη;Αν θέλεις πάντως να βάλεις οικονομικο όριο στον εαυτό σου, μπορείς να το κάνεις μόνη σου. Αν όχι για να μην επιβαρύνεις τους γονείς σου, κάντο γιατί οι γονείς σου δε θα είναι για πάντα εκεί, και όταν θα χρειαστεί να ζήσεις με δικό σου μισθό τα πράγματα δε θα είναι τόσο ωραία.
