Ο Μητσοτάκης φαίνεται όντως και προς το παρόν πολύ λίγος. Παρ' όλα αυτά είναι πολύ προτιμότερος από την άλλη ΝΔ. Αυτήν που έχει τακιμιάσει με τον Τσίπρα για το καλό και των δύο. Τις φιλελεύθερες κοινωνικές και πολιτικές μεταρρυθμίσεις δεν μπορεί να τις υιοθετήσει τώρα, γιατί πολύ απλά θα χάσει τις εκλογές. Για αυτό και επικεντρώνεται στις οικονομικές μεταρρυθμίσεις και χαϊδεύει τα συντηρητικά αντανακλαστικά των ψηφοφόρων. Είναι επίσης προτιμότερος από τον κυβερνητικό συρφετό. Με αυτόν τον συρφετό συντάσσονται εμμέσως μερικοί και σαφώς κάποιοι άλλοι, προσπαθώντας προφανώς να πάρουν κι άλλους, όσους περισσότερους γίνεται μαζί τους, για να ανακόψουν το ευδιάκριτο ρεύμα σύγκλισης πολλών μετριοπαθών πολιτών με την κεντροδεξιά που υποτίθεται ότι εκφράζει ο Μητσοτάκης, ελπίζοντας (οι πολίτες αυτοί) ότι αν ο ίδιος βγει νικητήςκαι ενισχυμένος από την επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση αφενός θααπαλλαγούμε άπαξ και δια παντός από αυτό το πλέον επιζήμιο για την χώρακυβερνητικό τσίρκο, αφετέρου ότι θα κατορθώσει να παρακάμψει ή ακόμα καινα εξουδετερώσει τα καραμανλήδικα, τα λαϊκιστικά και τα εναπομείνανταρέποντα προς την ακροδεξιά βαρίδια της Νέας Δημοκρατίας, κάνονταςταυτόχρονα άνοιγμα στον μεσαίο χώρο τον οποίον αδυνατεί δυστυχώς και εμφανώς πλέον να εκπροσωπήσει αξιόλογα οποιοσδήποτε άλλος με κυβερνητική προοπτική, τουλάχιστον προς το παρόν. Αυτό ακριβώς, ότι δηλαδή ο μεσαίος χώρος θα απορροφηθεί σχεδόν ολοκληρωτικά και ίσως ανεπανόρθωτα από την (μελλοντικά) πιο "κεντρώα" Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη είναι που τρέμουν όλοι αυτοί που έχουν σημάνει "προοδευτικό" συναγερμό και καλούν σε "αντιδεξιά μέτωπα" είτε εμμέσως, είτε σαφώς, διχάζοντας αδίστακτα για άλλη μια φορά την κοινωνία για να μην χάσουν την δύναμη, την εξουσία και φυσικά τις καρέκλες και τους μισθούς τους. Γνωρίζουν πως αν ο Μητσοτάκης κατορθώσει να κάνει όλα τα παραπάνω και, ακόμα περισσότερο, αν έχει την εξυπνάδα να τολμήσει να κάνει πράγματα που δεν περιμένει κανείς ίσως από αυτόν, π.χ. να έρθει σε κάποια μορφής "κόντρα" με τους δανειστές (έστω και για το θεαθήναι) που θα αποφέρει ίσως κάποιες φοροελαφρύνσεις στο μέτρο του δυνατού και κάποια ευνοϊκά για τους πολίτες μέτρα που δεν μπόρεσαν να περάσουν άλλοι, αν περάσει κάποιες σωστές οικονομικές μεταρρυθμίσεις, αν κατορθώσει να αποδυναμώσει την εκκλησία και την επιρροή της στην πολιτική και την εκπαίδευση, αν κατορθώσει να εκπλήξει ευχάριστα διατηρώντας ένα κάποιο "κοινωνικό" προφίλ για τον ίδιο και την κυβέρνηση του παρά τις εσωκομματικές πιέσεις, αν κάνει εν ολίγοις πράγματα που θα περίμενε κανείς από την "κεντρο-αριστερά" - ότι κι αν σημαίνει πλέον αυτό - ή την καθαυτό αριστερά, σπρώχνοντας εκ του ασφαλούς τους δικούς του λαϊκιστές και ακραίους ακόμα και στην έξοδο και κερδίζοντας ταυτόχρονα ακριβώς για αυτόν τον λόγο μεγάλα ποσοστά του μεσαίου χώρου και ίσως και της εκλογικής αποχής για τις μεθεπόμενες εκλογές, τότε θα έχουν χάσει το παιχνίδι, ίσως και οριστικά. Όλα αυτά βέβαια μοιάζουν λίγο με wishful thinking και θα πρέπει να τα θέλει και ο ίδιος. Θα πρέπει και ο ίδιος να θέλει να αποδειχθεί ανώτερος των προσδοκιών. Και για αυτό κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος.