Το μέσο της τηλεόρασης (ελεύθερων συχνοτήτων), είναι πολύ περίεργο γιατί όση «εξουσία» της δίνουν όσοι την παρακολουθούν, άλλη τόση της δίνουν και όσοι δεν παρακολουθούν...Επίσης δεν είναι απαραίτητο όποια παραγωγή είναι φτηνή οικονομικά να είναι και φτηνή ποιοτικά. Ισχύει και το αντίστροφο. Παράδειγμα τα πολλά προγράμματα διαγωνιστικών shows, μουσικής, γενικών ταλέντων, μαγειρικής και επιβίωσης (κήπου...), με διεθνής- μητρικές εταιρίες παραγωγής τους, με αποκλειστικότητα των εμπορικών και πνευματικών δικαιωμάτων τους, πουλώντας τα αδρά, υπό πολύ συγκεκριμένες-τυποποιημένες οδηγίες παραγωγής και προβολής αλά franchise, οι οποίες παραγωγές σε όλο το εύρος τους είναι πάρα πολύ ακριβές.Τέλος, μην συγχέουμε την τηλεόραση με το διαδίκτυο. Είναι δύο πολύ διαφορετικά μέσα μεταξύ τους, ασχέτως εάν μοιάζουν σε κάποια σημεία. Η σωστή «αναμέτρηση» αυτών των δύο θα συμβεί όταν το διαδίκτυο θα περιοριστεί αυστηρά νομικώς και οικονομικώς (βλέπε άρθρο 13 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου - επικείμενης φορολογίας διαδικτυακής διαφήμισης με σχολαστικό,συνεχή έλεγχος πνευματικών δικαιωμάτων σε ό,τι προβάλλεται ή γράφεται [διαδικτυακή ενημέρωση και ψυχαγωγία]) και η τηλεόραση μεταπηδήσει, σχεδόν ολικά, από τις ελεύθερες συχνότητες στις συνδρομητικές, επί πληρωμής προβολή τηλεοπτικών σταθμών. Εκεί, βάσει των οικονομικών καταναλώσεων, θα δούμε τα πραγματικά τηλεοπτικά κοινά ανά κατηγορία, κάτι που δεν συμβαίνει τώρα με τις εικονικές μετρήσεις τηλεθέασης.
