Αγαπητό Aloutero, προφανώς και το ισχυρό σοκ με οδήγησε στο να καταλάβω ότι χρειαζόμουν βοήθεια και προφανώς κανείς δεν μπορεί να σε βοηθήσει αν δεν δέχεσαι βοήθεια. Αυτό που προσπαθώ να εξηγήσω είναι ότι όταν βρίσκεσαι εν μέσω μιας ψυχικής ασθένειας εν εξελίξει η οπτική σου είναι διαστρεβλωμένη.Μπορεί λοιπόν απλές παραινέσεις να λαμβάνονται ως πιέσεις, το ενδιαφέρον και η ανησυχία ως προσπάθεια επιβολής και ούτω καθεξής.Η ψυχική υγεία του καθενός από εμάς ασφαλώς και αφορά πρωτίστως τον ίδιο, όπως και η σχέση του με τον ψυχολόγο.Τονίζω όμως ότι το να προτείνεις σε κάποιον να πάει σε ψυχολόγο δεν είναι κάτι που το κάνεις ελαφρά τη καρδία και γνωρίζεις πολύ καλά όταν το πράττεις ότι το πιθανότερο είναι τα λεγόμενά σου να παρεξηγηθούν καθώς, δυστυχώς, εν έτει 2015 η ψυχανάλυση είναι ακόμη ένα ισχυρό ταμπού.Ως παθούσα λοιπόν συμβουλεύω την κοπέλα να κάνει μια συζήτηση ώστε να καταλάβει αν η επιμονή του φίλου της έχει μια λογική βάση και να προβληματιστεί επ' αυτού.Να δει τι ισχύει και σε τι ποσοστό, αν αυτό είναι φυσιολογικό ή όχι, αν είναι κάτι που της στέκεται εμπόδιο και δυσκολεύει την ζωή της και μπορεί εν δυνάμει να χειροτερέψει μια κατάσταση.Να καταλάβει τι είναι αυτό που κάνει έναν άνθρωπο να ανοίγει μια τόσο δύσκολη κουβέντα και να επιμένει επ' αυτού. Και ΜΕΤΑ, να προσπαθήσει να λύσει το πρόβλημα όταν είναι έτοιμη.