Εχω αλλαξει 12 σχολεια κατα την διαρκεια της ζως μου, σε 4 διαφορετικες χωρες. Μερικες απο τις ιστοριες που διαβασα ηταν ανησυχητικές (κοροιδευαν το παιδι και μετα πεθανε, που ο τυπος χτυπουσε την κοπελα...) αλλα νομιζω υπαρχουν καποια συμβαντα και περιπτωσεις που εζησα που ηταν πολυ πιο σκληρες και απαισιες, που δεν συγκρινονται. Και παλι ομως δεν νιωθω τραυμα, αλλα αυτο εχει και σχεση με την προσωπικοτητα και στηριξη καθε παιδιου.Θα πω μερικα ασχημα περιστατικα:Στην πρωτη δημοτικου ημουν στην αμερικη, ηταν δυσκολο να προσαρμοστω αλλα χαρη σε αλλα ελληνακια και κατι αμερικανιακα που τους αρεζαν οι ζωγραφιες μου ηταν μια χαρα. Θυμαμαι και ενα παιδι που στην αρχη μας εκανε παρεα αλλα μεα σταματησε. Ο μπαμπας του ηταν δασκαλος στο σχολειο αλλα σε μικροτερη ταξη. Μια μερα μετα το σχολειο επαιζα με κατι παιδια, και ηρθε το παιδι αυτο και αρχησε να λεει πως "αυτο το παιδι ειναι ελληνας δεν ειναι απο εδω μην πεζεται μαζι του" αλλα με τον ποιον ασχημο και βιαιο τροπο, με εσπρωχνε και εφτυνε κατω, παραξεις και λογια που δεν μπορουσα να συνδεσω λογικα, ταυτοχρονα ειδα τον πατερα του να κοιταει απο το παραθυρο. Ηταν μεγαλος ρατσιστης και συντηριτικος ο πατερας, και τελικα μετακομισε επειδη η περιοχη ηταν γεματη απο οικογενειες καθε χωρας(λογω της στρατιωτικης βασης). Και ακομα σκεφτομαι πως αυτος ο πατερας γεμισε το παιδι του με τοσο μισος χωρις λογο και διδασκε και σε μικρα παιδια. Υπηρξαν κιαλλα τετοια περιστατικα αλλα ποτε δεν με ενοιξαν η ισως δεν τα καταλαβα πληρως.Ενα αλλο ηταν που η δασκαλα μας εδεινε κατι βιβλιαρακια να διαβαζουμε, αλλα δεν ειχα ιδεα, και με πιεζαν οι δικοι μου ενω δεν μπορουσα να τα προφερω ακομα, μου δωσανε μια μπατσα και ματωσα το χαρτινο βιβλιαρακι. Επρεπε να το δωσω την επομενη μερα στην δασκαλα και να της πω οτι εξυσα την μυτη μου και ετρεξε αιμα(με χειρονομιες).Στην δευτερα δημοτικου στην ελλαδα, παιζαμε τρικλοποδιες και μου ειχε σπασει το δοντι, ο διευθηντης ηθελε να το κολλησουμε με κολλα υχου. Αλλα θυμαμαι ειχαμε και εναν συμμαθητή (να ειναι καλα το παιδι ελπιζω) που ηταν παχουλο,χαζουλι και αθωο. Αλλα μπορουσε να δειρει. Ολοι το κοροιδευανε αλλα αυτο δεν καταλαβαινε. Μια μερα ακουσα εναν παιδι να τον ρωταει για το που ειναι ο πατερας του και αυτος απαντησε πως ειχε πεθανει σε τροχαιο καθως ειχε μεθυσει...και ηταν αληθεια. Αλλα μετα τα παιδια το θεωρουσαν αστειο που το ελεγε τοσο αναισθητα σε ολους και ολο του το ρωτουσαν και γελαγανε. Εγω προσπαθουσα να τους πω να σταματησουν και να παίξουμε και τελικα σταματησε η ερωτηση...βλεπεται το παιδι νομιζε οτι ειχε παει καπου ο μπαμπας και οτι θα γυρνουσε.Και αλλα περιστατικα απο παιδια αυτης της ταξης αλλα ηταν προσωπικα πραγματα καλυτερα να μην τα αναφερω.Στην τριτη, τεταρτη, πεμπτη θυμαμαι ειχαμε κατι παιδια με ειδικες αναγκες. Ντροπη μου. Απο την πρωτη μερα μου εδειξαν τα παιδια ενα εκτακη που ειχε προβλημα εμφανησιακα και ελαχιστο αυτισμο και μυριζε ξυλοσομπα. Τον κοροιδευαμε αδιακοπα με ονοματα και τον αποφευγαν, ετσι και εγω, επειδη νομιζα οτι ηταν παιχνιδι.Αλλα αυτος χαμογελουσε που και που, αλλα φαινοταν οτι το στιγμα ηταν μεγαλο. Αργοτερα ειχαν ερθει δυο παιδια απο την αλβανια με μεγαλο βαθμο προβληματος. Δεν μιλουσαν καλα, τους εσταζαν τα σαλια, τα καναν πανω τους...ηταν τοσο σοκαριστικο που δεν τα κοροιδευανε ευθεως τα υπολοιπα παιδία. Αλλα θυμαμαι ενας αρχαιος δασκαλος που εκεγε στον πατερα τους να τα κανει να διαβαζουν και εκεινος ελεγε οτο τα εδεινε τα πιο δυναρα χαστουκια και τιποτα δεν γινοταν. Ενιωσα τοσο ασχημα για αυτη την κατασταση, πατερας,παιδια,δασκαλος,λαθος σχολειο...Υπηρχε ενα ακομα κοριτσι πολυ μεγαλο στην ταξη μας που φενεται ειχε αυτισμο, αλλα ποτε δεν μιλουσε και ηταν ησυχη, πολυ την κορπιδευαν αλλα δεν εδινε σημασια.Ηταν και ενα περιστατικο ενος παιδιου που ενω ηταν κοριτσι ειχε ολα τα χαρακτηριστικα αγοριου,φωνη,σωμα,συμπεριφορα...ολη την χρονια νομιζα ηταν αγορι. Μας φανηκε αστειο/περιεργο/αξιοσημειωτο/απιστευτο οταν το μαθαμε αλλα περιμενα να υπαρχουν πιο τρελες αντιδράσεις, και ομως τιποτα. Μεχρι που μια μερα μαλωσε με ενα παιδι και το εδειρε "η τυπισσα" και εκεινος αρχησε να της λεει οτι χειροτερο για την μανα της, πως ολοι ντρεπονται,μουνοπανο,θα σε ξεπαρθ*** μαυροι....και ενα σωρο απαισια πραγματα που την εκαναν να νιωθει τοσο αβολα και οργισμενα. Τοτε μου φανηκε σαν θεαμα απιστευτης ενεργειας, αλλα τωρα απλα ειναι απαισιο.Επισης ενα παιδι εκοψε το δαχτυλο του στην πορτα.Ηταν και ενα παιδι που ολο ειχε μυξες και εκλανε, το διωξανε απο το σχολειο, οργισμενοι οι γονεις μονο μυνηση δεν καναν.Μια αλλω μερα παλι, πρωι πρωί πριν την προσευχη, ηταν ολα τα παιδια μαζεμενα στο προαυλιο, καο τι να δω...ενα δευτερακι κατεβαζε το παντελονι και εδειχνε "τον λιλο" σε ολο το ρεπερτοριο. Μεχρι που το μάσαν οι δάσκαλοι.Θυμαμαι και πολλα ωραια/περιεργα/αστεία απο αυτες τις 3 ταξεις.Θα σταματησω εδω...τα υπολοιπα θεωρω ειναι πιο προσφατα, πολλα και σοκαριστικα. Οποιος θελει να μαθει κιαλλα να μου στειλει μυνημα.
