@ ΓράφωνΣυμφωνώ απόλυτα μαζί σου και ιδιαίτερα για τον ρόλο, προδοτικό και προπαγανδιστικό, της αριστεράς. Όπως έγραψα πριν και το σχολίασες, όλα τα στοιχεία για το κεφάλαιο Μακεδονία (λίγο-πολύ) είναι γνωστά στους ακαδημαϊκούς κύκλους των Πανεπιστημίων τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Γι΄αυτό λέω πως οι ιστορικοί γνωρίζουν εάν η Μακεδονία είναι ελληνική. Ακόμα και Σκοπιανοί ιστορικοί με την διαφορά ότι ελάχιστοι είχαν την τόλμη να το εκφράσουν δημοσίως σε ένα κρατίδιο με χαμηλό δείκτη ελευθερίας του τύπου/λόγου. Αυτοί που δεν έχουν ξεκαθαρίσει το ζήτημα είναι οι πολιτικοί οι οποίοι έχουν τον τελικό λόγο ως λήπτες αποφάσεων και για ευνόητους λόγους δεν λαμβάνουν υπόψιν τις άλλες επιστήμες που ανέφερα. Δυστυχώς στην Πολιτική ο κανόνας είναι ότι τα κριτήρια λήψης αποφάσεων δεν είναι η ιστορική αλήθεια και δικαιοσύνη αλλά κυρίως γεωοικονομικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα. Γι' αυτό οι ιστορικές διαφορές/προστριβές παραμένουν και το πρόβλημα διαιωνίζεται στον χρόνο. Οι Έλληνες πιόνια - και όχι σκακιστές όπως θέλει να νιώθει ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος - γύρισαν εχθές στον τόπο του εγκλήματος που διέπραξε η κομμουνιστική ανταρσία του 1946-49 με Γραμματέα τον Ζαχαριάδη φυσικά. Εδώ ένα σύντομο αρθράκι προς επίρρωση των στοιχείων που παραθέτεις:http://infognomonpolitics.blogspot.com/2018/06/blog-post_827.htmlΟ Ριζοσπάστης από το 1924 κιόλας έγραφε σε εξώφυλλο "δεν θα πάψουμε την πάλη μας για την ανεξαρτησία του μακεδονικού λαού" - το αναφέρω εμμέσως πλην σαφώς στο άλλα σχόλιό μου "χρόνια πολλά (...). Τα καλύτερα έρχονται!". Τώρα, αυτή η 'πάλη' που ξεκίνησαν τότε δύναται να ολοκληρωθεί. Η επαίσχυντη και κατάπτυστη συμφωνία που άμεσα αναγνωρίζει τον μακεδονισμό των Σκοπίων κρύβει πολλούς κινδύνους και ιδίως εκείνον της μελλοντικής δημιουργίας μίας ενιαίας Μακεδονίας, ενός ομόσπονδου κράτους στα πρότυπα της Κύπρου ή το Βελγίου. Και συμφωνώ ότι αποκρύπτεται η πραγματική έννοια της λέξεως. Τα οχυρά συνήθως εκ των έσω πέφτουν Γράφων.Δυστυχώς, προωθήθηκαν και παγιώθηκαν πολλά ιστορικά ψέμματα - αριστερή προπαγάνδα - επιβλήθηκε λογοκρισία και καλλιεργήθηκε η αποδόμηση της έννοιας 'πατρίδα' -και η εξίσωσή της με τον εθνικισμό - στην ελληνική κοινωνία υπό την ανοχή κυρίως των κυρίαρχων ελληνικών κομμάτων εξουσίας.Γενικά, έχω πολλές επιφυλάξεις Γράφων ως προς την κριτική ικανότητα αυτού του λαού ούτως ώστε να στηριχθεί στις δυνάμεις του. Και εάν σωθεί είναι πολύ πιθανό να γίνει από τους άλλους και όχι από τον ίδιο.
