Νομίζω ότι το post σου θυμίζει λίγο την αρχή του Fight Club, όπου ο κεντρικός ήρωας δεν μπορεί να κοιμηθεί χωρίς να κλάψει στην αγκαλιά κάποιου. Εάν δεν έχεις δεί αυτό το έργο, δες το. Εάν το έχεις δει, ξαναδές το. Κάθε φορά που βλέπω αυτό το έργο, διαπιστώνω και κάτι καινούργιο (ακόμα και για τον εαυτό μου).