Ήρθα για να συμπληρώσω ότι αν ξεκινάς υποτιμώντας τη δική σου αξία γενικά ως άνθρωπος και πιστεύοντας ότι μειονεκτείς, πάλι έτσι γενικά ως άνθρωπος, πάντα θα καταπιέζεσαι. Όπως δείχνεις σεβασμό έτσι να τον απαιτείς. Ίσως μπερδεύεσαι επειδή λες κιόλας ότι τη σέβεσαι λόγω ηλικίας. Δε σεβόμαστε βάσει ηλικίας έτσι χύμα, σεβόμαστε τους ανθρώπους γενικά και μετά τον καθένα για λόγους που είναι άξιοι σεβασμού. Εμπειρία, κόπος, αδυναμία, προσφορά, ένα σωρό, πάντως όχι σκέτη η ηλικία. Οπότε στον χώρο που είστε με τη 40+ συνάδελφο, τον ίδιο σεβασμό δικαιούστε. Δεν αξίζεις λιγότερο σεβασμό επειδή είσαι μικρή ή επειδή είσαι άπειρη. Ίσως αν σου κάνει υποδείξεις πώς να κάνεις τη δουλειά σου, και αυτή είναι καλή και έμπειρη στη δουλειά, να πεις ότι οκ, ανέχεσαι τον τρόπο της από σεβασμό στην εμπειρία της, που κι αυτό επιλογή σου είναι. Στην ανοχή *πρέπει* να υπάρχει που για σένα θα λειτουργεί ως αντίβαρο για να κρατάς την ισορροπία σου.Τώρα, για κάποιους είναι πολύ δυσάρεστο να πηγαίνουν στη δουλειά και να μη μιλιούνται με τους συναδέλφους, οπότε από επιλογή δεν διαπληκτίζονται. Άλλους δεν τους ενδιαφέρει αυτό, μπορεί να νιώθουν και πιο ήσυχοι αν δεν μιλάνε με κανέναν. Όπως παντού, η ισορροπία είναι το δύσκολο.