#7 Η Α,μπα τα είπε πολύ ωραία για το θέμα "κουλτουριάρης # διανοούμενος. Αν μου επιτρέπεις να εκφράσω τη γνώμη μου για το τελευταίο σου ερώτημα: ναι λίγο φταις. Λίγο, γιατί η ωραιοποίηση του παρελθόντος είναι συλλογικό φαινόμενο, δεν το κάνεις από μόνος/-η σου. Το ξεκινάνε αφ'ενός κάποιοι μεγάλοι που ξεχνούν όλα τα στραβά του (πρόσφατου σχετικά) παρελθόντος, και χρωματίζουν τα πάντα με τη νοσταλγία τους για την εποχή που "έστιβαν την πέτρα", αφ'ετέρου κάποιοι που ανεξαρτήτως ηλικίας αναζητούν παρηγοριά σε αλλοτινές εποχές, τότε που όλοι με χαρά χαιρετούσαν τον ήλιο που ανέτελε.Τότε που "οι άνδρες, γλυκιά μου, ήταν ΑΝΔΡΕΣ", που οι γείτονες όλοι αγαπιούνταν ατελείωτα, "τα ζευγάρια δε χώριζαν για ψύλλου πήδημα", τα αφεντικά σε παρακαλούσαν να έρθεις στη δούλεψή τους για ένα μισθό ΝΑ με το συμπάθειο, ο αέρας μύριζε ροδόσταμο, τα πορτοκάλια ήταν σαν καρπούζια και δεν είχαμε όλες αυτές τις κακές τεχνολογίες που μας αλλοτριώνουν και μας κάνουν ρομπότ. Άμα πέσεις σε ακραιφνή νοσταλγό, θα ακούσεις μέχρι και ότι κάποτε οι πολιτικοί δεν ήταν λαμόγια. Αμέ. Επίσης έβρεχε λεφτά από τον ουρανό.Και δεν είναι καινούργιο κοσκινάκι όλ'αυτά. Ο Φρανσουά Βιγιόν που έζησε στο τέλος του μεσαίωνα, έχει γράψει ποιήματα για τις παλιές καλές εποχές που χάθηκαν, εννοώντας τις αρχές του μεσαίωνα και την αρχαιότητα. Και οι Έλληνες της κλασικής εποχής - που εμείς πια τους έχουμε ως το άκρον άωτον... - αναπολούσαν την λεγόμενη "ηρωική" εποχή. Τα λέει ωραία και ο Άλλεν στο υποτιμημένο "Μεσάνυχτα στο Παρίσι".Εν ολίγοις, ίσως νομίζεις ότι το 1860 ή το 1930 μπορούσε ο γιος ενός αγρότη ή εμπόρου να βγει στη ρούγα και να πει "θα γίνω ποιητής" και όλοι να του πουν "μπράβο, με την ευχή μας". Κι αν σου πω ότι σε ορισμένα μέρη θα τον έπαιρναν με τα νεράντζια ακόμη κι αν έλεγε πιο προσγειωμένα πράγματα, όπως "θα γίνω δάσκαλος", "θα γίνω ηθοποιός", "δε μ'ενδιαφέρει ο γάμος" ή "είμαι 26 αλλά δεν είμαι ακόμη σίγουρος τι θέλω να κάνω στη ζωή μου";Αν, δε, στη θέση της λέξης "γιος" βάλεις "κόρη" είναι που πέφτει το καλό το γέλιο. Γι'αυτό σου λέω, αντί να αναλώνεσαι με φαντασιώσεις για περασμένες εποχές, κοίτα καλύτερα να βελτιώσεις όσο μπορείς την εποχή που ζούμε τώρα.
