Ναι, είμαστε η γενέτειρα του Τραγικού σε όλο του το μεγαλείο. Κλαυσίγελος. Δεν ξέρω τι άρωμα είχε χτες η μάζωξη, γιατί δεν υπήρχε περίπτωση να πάω και να μου έρθει στη μύτη μια ξινισμένη ελληνοαντρίλα που διαμαρτύρεται για κάτι που είμαι σίγουρη πως δεν ξέρει καν, κι ούτε είναι ικανή να μάθει, παραληρώντας γα ανυποταξία (χαχαχαχα κλάμα!) σε μια χώρα που έχει χρεωκοπήσει -αλλά για αυτό δεν είναι έτοιμος να κάνει τίποτα κανείς- και που η λέξη "καθρέφτης" της είναι εντελώς άγνωστη. Επιλέγω όμως να μένω εδώ, γιατί το καλτ έχει πάρει διαστάσεις διασκέδασης πια, και το σουρεάλ έχει γίνει τρόπος ζωής. Μπράβο για το άρθρο.