Παιδιά, μεταξύ μας, κανένας δε μπορεί να είναι 100% καλά μόνος του για πάντα. (Οκ, ίσως όχι κανένας, αλλά απειροελάχιστοι). Όλοι θέλουμε κάποια στιγμή, ιδανικά, να έχουμε δίπλα μας ένα σύντροφο. Το "είμαι καλά μόνη μου" σημαίνει "μια χαρά περνάω και μόνη μου, δεν ψάχνω σώνει και καλά να ανοίξω σπίτι με κάποιον". Δε σημαίνει απαραίτητα "περνάω φανταστικά και θέλω να μείνω ολομόναχη στη ζωή μου για πάντα". Το λέω αυτό γιατί βλέπω ότι πολλοί σχολίασαν με ύφος "έλα τώρα, κατά βάθος θες κι εσύ γκόμενο". Είναι αρκετά μεγάλη η πίεση που δεχόμαστε από την κοινωνία - αν είσαι γυναίκα, 36 και μόνη, δε σε παίρνει να είσαι κι επιλεκτική, βρες εκεί ένα φουκαρά, ας μη σ αρέσει και πολύ, ζορίσου και λίγο αν χρειαστεί, εσύ πότε θα παντρευτείς, πότε θα γίνεις μάνα; Όταν σε πιέζουν και οι φίλες σου είναι ακόμη πιο ενοχλητικό.Είχα κι εγώ τέτοιες φίλες σε πολύ πιο μικρή ηλικία. Ήμασταν 20 και όλες είχαν σχέσεις κι εγώ δεν είχα κάνει σχέση ούτε σεξ ως τότε. Δε μπορείτε να φανταστείτε την ψυχολογική πίεση. Να μου κουβαλάνε κάθε φορά που βγαίναμε κι από έναν λιγούρη γνωστό τους ή φίλο του αγοριού τους, που έψαχνε απεγνωσμένα για κορίτσι, να προσπαθούν να μου κάνουν κατάσταση με τρομερά awkward τρόπο και να με πρήζουν πρωί βράδυ ότι δε μπορώ να είμαι μόνη μου συνέχεια και να ρίξω λίγο τον πήχυ, γιατί δεν είναι φυσιολογικό να μη θέλω κανέναν. Κι εγώ πραγματικά ΔΕΝ ήθελα κανέναν. Θα μου πείτε, ήμασταν μικρά και άμαθα, αλλά διάβασα την ερώτηση και σαν να το ξαναέζησα. Δεν υπάρχει τρόπος να τους αλλάξεις γνώμη, απλώς πρέπει να τους κόβεις τη φόρα κάθε φορά ξανά και ξανά, μόλις πάνε να πιάσουν αυτή την κουβέντα θα λες δε θέλω, σας παρακαλώ κόφτε το αλλιώς θα φύγω, και θα αλλάζεις θέμα.ΥΓ. Με έναν από αυτούς που μου προξένευαν δέχτηκα να βγω ραντεβού γιατί με είχαν πρήξει, αν και δεν ένιωθα καμία ελξη, αλλά ήταν ευγενικό παιδί και συμπαθητικό και λέω πάει στο καλό ας πιω ένα ποτό δε θα πάθω τίποτα. Στο τέλος ανταλλάξαμε ένα φιλί, εξακολουθούσε να μη μου αρέσει καθόλου ο τύπος και να μη νιώθω καμία χημεία, τις επόμενες μέρες προσπάθησα ευγενικά να τον ξεκόψω και δεν ξέκοβε με τίποτα! Τηλέφωνα και μηνύματα συνέχεια και να μου μιλάει λες και είχαμε σχέση (στα όρια του creepy). Και οι φίλες μου ακόμη περισσότερη πίεση, και μια χαρά παιδί είναι και του αρέσεις πολύ, και γιατί τον απορρίπτεις έτσ, και δώστου να τον φέρνουν στην παρέα επίτηδες μπας και ξαναγίνει κατάσταση, ενώ τους είχα πει οτι δε θέλω με τίποτα. Λίγα πράγματα έχω μετανιώσει στη ζωή μου, αλλά το ότι υπέκυψα σε εκείνες τις πιέσεις και βγήκα με αυτό το παιδί το μετάνιωσα σίγουρα.
