Το ίδιο συμβαίνει και στο γραφείο του συντρόφου μου, όπου οι συνάδελφοι είναι σχεδόν όλοι παντρεμένοι με παιδιά, πολύ στριμωγμένοι οικονομικά και μόνο ο δικός μου παίρνει φαγητό από το σπίτι. Και πριν έρθω εγώ, που οκ, έχω το χρόνο και τη διάθεση ν'ασχολούμαι, αγόραζε γιαουρτάκια και λοιπά σνακ από το σούπερ μάρκετ.Το αστείο είναι ότι σε γιορτές που κερνάει στο γραφείο, πέφτουν όλοι σαν τις ακρίδες στα σπιτικά και οι αργοπορημένοι νιώθουν ριγμένοι που τρώνε από τα αγοραστά.Ένα ρημαδοσαντουιτσάκι πάντως δε θέλει πάνω από 3' να ετοιμαστεί.Να μαζευτούμε εμείς που τρώμε σπιτικά, να αλληλοπαρηγορούμαστε, πλιζ.